လႊားတို႔ေတြကိုဧၫ့္ခံစကားေျပာၿပီး သူတို႔ေတြအိမ္ျပန္သြားၾကေတာ့မွ အေစာပိုင္းေလးတုန္းကငိုေနတဲ့သူကို သတိတရရိွေတာ့သည္။ ဘာကိုေတာင္းပန္ၿပီး ဘာကိုငိုေနသည္မသိေသာ္လည္း ေနရာကမေရြ့ဘဲ ၿငိမ္သက္စြာအိပ္ေနေသာေၾကာင့္ အခန္းဝမွာခဏရပ္ၾကၫ့္ေနလိုက္သည္။
နာရီကိုၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ဆယ္နာရီေက်ာ္လို႔ေနကာ ဆယ့္တစ္နာရီကိုကူးလုကူးခင္။ ထိုေကာင္မေလးမွာ ထမင္းေကာစားျဖစ္ရဲ့လားလို႔ အေတြးတစဝင္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူမဂရုစိုက္စရာမလိုအပ္ဘူးဆိုတဲ့ အတၲဆန္ေသာအေတြးေၾကာင့္ အခန္းတံခါးကိုျပန္ေစ့ပိတ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့စာၾကၫ့္ခန္းဆီကိုသာသြားလိုက္သည္။
မလိုအပ္ဘူးေလ ငါဂရုစိုက္စရာဘာတစ္ခုမွမရိွတဲ့ ဒီသူစိမ္းေကာင္မေလးကို တင္ေကြၽးထားတာနဲ႔တင္ အေတာ္ေလးလြန္ေနၿပီမလား.....
ဖြင့္ေတာ့မယ့္တံခါးလက္ကိုင္ဆီမွလက္က အေတြးထဲမွစကားသံမဆံုးခင္မွာ အလိုလိုျပန္ရုပ္မိလ်က္သား။ မ်က္စိေရ႔ွတၫ့္တၫ့္မွအခန္းကို ခ်က္ခ်င္းအၾကၫ့္လႊဲပစ္ကာ ေက်ာေပးလိုက္ၿပီး ဆန႔္က်င္ဘက္ရိွအခန္းဆီကိုေလ်ွာက္လာခဲ့ေလသည္။
" ထြက္လာခဲ့ ညစာစားရေအာင္ "
အခန္းတံခါးကိုဖြင့္လ်ွင္ဖြင့္ခ်င္း ကုတင္ေပၚမွာဒူးပိုက္ထိုင္ေနသူကို တစ္ခ်က္ေလးၾကၫ့္ၿပီး ေဒါသသံမပါ အတက္အက်မရိွေသာေလသံျဖင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္တစ္ခြန္းေျပာၿပီးတာနဲ႔ တံခါးကိုဝုန္းကနဲေနေအာင္ေဆာင့္ပိတ္လိုက္သည္။ အထဲကတစ္ေယာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္သံေၾကာင့္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမယ္မသိေပမဲ့ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးကေတာ့ စိတ္လိုလက္ရၿပံဳးေနေလသည္။
သူမသိတာေပါ့ ေစာေစာကလာၾကၫ့္ကတည္းက ႏိုးႏွင့္ေနၿပီးသားဆိုတာ။ အလ်င္စလိုျပန္အိပ္လိုက္တာကလည္း သူမ ေသခ်ာေနရာခ်သြားတဲ့အတိုင္း နည္းနည္းေလးေတာင္မေရြ့ဘူး ဘယ္လိုပဲဆိုဆို ဟာကြက္ေလးေတာ့က်န္သြားခဲ့ပါသည္။
သူမကိုယ္ေပၚမွာအိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့သူကို ဒီတိုင္းကုတင္ေပၚေနရာခ်ေပးလိုက္တာပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနရာမယြင္းအိပ္ေနသူက အလိုလိုေတာ့ေစာင္ထမၿခံဳတတ္ဘူးမလား။
" ထိုင္ေစာင့္ေန ေရသြားခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္ "
သာကီေနာက္က တကုပ္ကုပ္နဲ႔လိုက္လာေသာ ထိုေကာင္မေလးကို မၾကၫ့္ဘဲေျပာကာ ေစာေစာကအခန္းဆီျပန္လွၫ့္သြားလိုက္သည္။ သာကီေျပာသမ်ွကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာတတ္သူေၾကာင့္ အခန္းထဲမဝင္ခင္လွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးက ထမင္းစားခန္းဘက္သို႔သြားေလၿပီ။
" ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ "
အလိုလိုေျပာမိတဲ့ႏႈတ္ဖ်ားေလးက ၿပံဳးရံုတင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ သေဘာတက်ေတြးၿပီးရယ္လိုက္မိတာေၾကာင့္ ေခါင္းကိုသာခါရမ္းၿပီး အခန္းထဲဝင္ခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။ သူမ အိပ္ခန္းထဲကေရခ်ိဳးခန္းဆီသြားၿပီး ေရျမန္ျမန္ခ်ိဳးဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ ဘာလို႔ဆို သူမသာေရခ်ိဳးၾကာေနရင္ ဟိုေကာင္မေလးဗိုက္ဆာေနလိမ့္မည္ေလ။
..........................................................
ေခါင္းကိုေရေျခာက္ေအာင္သုတ္ကာ nightstandေပၚက အခ်က္ျပမီးေလးတလက္လက္လင္းေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ဖုန္းေလးကိုယူလိုက္ၿပီး အၿပံဳးေတြတြဲခိုေနေသာမ်က္ႏွာႏွင့္ အိပ္ခန္းထဲကေန ဧၫ့္ခန္းဘက္ဆီကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
လက္ကလည္းျပန္စာကို တေတာက္ေတာက္ရိုက္ကာ စာျပန္ေနလိုက္ၿပီး ဆိုဖာေပၚထိုင္ခ်လိုက္ေသာ အျဖဴေရာင္Tommy hilfigerတီရွပ္ႏွင့္ ခဲေရာင္စတိုင္ေဘာင္းဘီေလးနဲ႔ ေငြလႊား။
ပခံုးေက်ာ္ေက်ာ္အနက္ေရာင္ဆံသားေတြကို ေရေျခာက္တဲ့အထိသုတ္ရင္း လက္တစ္ဖက္ကစာျပန္မပ်က္ခဲ့သလို ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ ကေလးဆန္တတ္ေသာဂံုးေလးေၾကာင့္ ေငြလႊားမ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးပန္းေတြေဝတာမရပ္တန႔္ေတာ့ေပ။
သာကီကြန္ဒိုကေနအျပန္လမ္း၌ ဂံုးေလးဘက္မွစတင္ၿပီး ရွားရွားပါးပါးေပးလာေသာ ႏူးညံ့တဲ့အနမ္းတစ္ပြင့္အေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိျပန္ေလေတာ့ အၿပံဳးေတြကေဝဆာၿပီးရင္းေဝဆာေနေလေတာ့သည္။ ကားေမာင္းေနတဲ့သူ႔ကို အတင္းႀကီးလာနမ္းတုန္းက မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ေကာင္မေလးက ၿပီးလည္းၿပီးေရာ သူမဟုတ္သလိုအရွက္ေတြသည္းေနတာက အသည္းယားစရာေလးပင္။
" အာ..... သာကီကိုဖုန္းဆက္ရဦးမွာပဲ "
ေငြလႊားတစ္ေယာက္ ဂံုးေလးနဲ႔စာျပန္ၿပီးေတာ့ တစံုတစ္ခုကိုသတိရမိသြားတာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုင္ထားေသာလက္ျဖင့္ပင္ မ်က္ခံုးနက္နက္ကိုလက္ညိုးႏွင့္ပြတ္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ့သူငယ္ခ်င္းမေလးဆီကိုဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
တူ..... တူ..... တူ..... !
" ေငြလႊား..... ေျပာ ဘာကိစၥလဲ "
တစ္ဖက္ကေနခ်က္ခ်င္းထြက္လာတဲ့ သာကီရဲ့အသံက တစ္ခုခုကိုအလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့အတိုင္း အလ်င္စလိုႏိုင္စြာေမးေန၍ မ်က္ခံုးကိုတြန႔္ခ်ိဳးမိသြားသည္။ ထို႔အတူ စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုအလိုမက်ျဖစ္သြားရကာ အရင္လိုမခင္ေတာ့သလိုပဲလို႔ တဆက္တည္းေတြးလိုက္မိေတာ့ ပိုလို႔စိတ္ထဲအလိုမက်ျဖစ္သြားရသည္။
" ဘာမွမဟုတ္ဘူး ! မနက္ျဖန္ ေတာေၾကာင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရဦးမယ္..... နင့္ကိုအသိေပးထားတာ ငါေသရင္အေလာင္းလာေကာက္ဖို႔ "
ရြဲ႔တဲ့တဲ့ေျပာလိုက္ေသာအဆံုးသတ္စကားေလးက တစ္ဖက္မွသာကီကို ေဒါသထြက္သြားေစသည္ထင္ရဲ့။ စားပြဲခံုေပၚကို တစ္ခုခုထုခ်လိုက္တဲ့အသံက သူ႔ဖုန္းထဲမွာအရွင္းသားပင္။ တဆက္တည္းထပ္ထြက္လာတာက မာဆတ္ဆတ္ႏွင့္ေအာ္လိုက္ေသာ သူမရဲ့ေဒါသသံေလး။
" ေငြလႊားရံု !!! ငါစိတ္တိုေအာင္လာမစနဲ႔ တျခားစကားဆိုသည္းခံႏိုင္တယ္ ဒီေသစကားေတာ့ငါ့လာမေျပာနဲ႔ "
" နင္သြားမယ္ဆို ငါပါလိုက္ခဲ့ေပးမယ္ ေငြလႊား..... နင့္အေမြေတြကိုမက္ေနတဲ့သူမွ သြားရန္စခ်င္ေနတာလားဟာ "
ေဒါသသံေနာက္က ကရုဏာေဒါေသာသံေလးက မေျပာင္းလဲတဲ့ေဝသာကီစစ္စစ္ေပ။ သူ႔ကိုဆိုကေလးတစ္ေယာက္လို အၿမဲတမ္းစိုးရိမ္စိတ္ပူတတ္တဲ့ သူမက သူမကိုယ္သူမေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွစိတ္ပူဖို႔ေတြးေနမွာမဟုတ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ သူ႔ကိုစိတ္ပူေနတဲ့သာကီကို သူပိုၿပီးစိတ္ပူမိပါသည္။ ဦးသာလီမင္းလုပ္ေနတဲ့ဟန္ျပအလုပ္ေတြေနာက္မွာ ဘာလုပ္ငန္းေတြရိွတယ္ဆိုတာ ေငြလႊားကအတြင္းသိအစင္းသိေလ။
" အား နားကိုအူသြားတာပဲ အသံေအာင္ခ်က္ကေတာ့ "
" နင့္ေၾကာင့္ေလ ! ဒီတိုင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေန ၿပီးမွဆက္ေကြၽးမယ္..... "
ေငြလႊားကရယ္ကာေမာရင္းေျပာလိုက္ေတာ့ နင့္ေၾကာင့္ေလလို႔ေငါက္ေနတဲ့ သာကီရဲ့စကားေနာက္မွာ သူ႔ကိုရည္ရြယ္ျခင္းမဟုတ္တဲ့ စကားသံတိုးတိုးေလးကိုၾကားလိုက္ရသည္။ ဖုန္းကိုနားနားမွခြာေျပာလိုက္ဟန္ပင္ ဘာေၾကာင့္ဆို ထိုေနာက္ဆက္တြဲၾကားလိုက္ရတဲ့ ေလတိုးသံသာသာစကားသံက တကယ္ကိုတိုးညင္းေနသည္ေလ။
" ငါ့ကိုအသံေအာင္တယ္မေျပာေနနဲ႔ "
" နင့္အေလာင္းကိုငါေတာ့လာမေကာက္ဘူး ေသခ်င္လည္း ေအးေဆးတစ္ေယာက္တည္းေသ သိလား..... မီးခြက္ထြန္းၿပီးမေသနဲ႔ ဂံုးေလးရိွေနတာသတိရရင္ေပါ့ "
အေတြးလြန္ေနေသာသူ႔နားထဲ သာကီရဲ့အျပစ္တင္သံေလးဝင္လာေတာ့မွ ေစာေစာကစကားကိုေမ့ပစ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ့ယုတၲိဆန္ဆန္အေျပာေၾကာင့္ ေငြလႊားမွာ ဂံုးေလးကိုသတိရလိုက္မိသည္။
" ဟုတ္သားပဲ..... သူတစ္ခုခုျဖစ္လို႔မျဖစ္ဘူး မဟုတ္ရင္ငါၿငိမ္ခံေနမွာမဟုတ္ဘူး သာကီ..... "
" ငါ့ဘက္က အခုခ်ိန္ထိၿငိမ္ေနတာက သူ႔ကိုေၾကာက္လို႔မဟုတ္ဘူး..... ကုမၸဏီေငြေတြအလြဲသံုးစားထားတာကို သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔..... "
" နင္အဲဒီကိစၥကိုေခါင္းထဲကထုတ္လိုက္ မနက္ျဖန္က်ျဖစ္လာမွာကိုသာ ေသြးေအးေအးအကဲခတ္ေစာင့္ၾကၫ့္ေနလိုက္ "
" ဘာျဖစ္လာမွာလဲမေမးနဲ႔ေပါ့..... ဘာလို႔ဆို အဲ့တစ္ေယာက္က ႏိႈက္ရခက္တဲ့ႂကြက္တြင္းဆိုေတာ့ ငါေပးမယ့္အံ့ဖြယ္က ေသးေတာ့ေသးလိမ့္မယ္ "
" အခုေတာ့ထမင္းစားတုန္းမို႔ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ပ်ံလႊား..... မနက္ျဖန္က်ရင္ မသိသလိုသာအလုပ္ကိုသြားလိုက္ အိုေက "
စကားျဖတ္ေျပာခံလိုက္ရတဲ့ေငြလႊားမွာ သာကီေျပာသမ်ွကိုသာနားေထာင္ေနရၿပီး ဘယ္တုန္းကတည္းက ျပႆနာကိုမီးခြက္ထြန္းရွာထားၿပီမွန္းမသိေသာ အႏွီသူငယ္ခ်င္းမစကားကို သက္ျပင္းခ်ကာအင္းအဲလုပ္ရံုမွအပ တျခားမရိွေတာ့ေခ်။
" အံ့ဖြယ္ ??? "
ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ခပ္ေတြေတြေလးထိုင္ေနေသာ ေငြလႊားမွာ သူ႔ထက္လက္ရဲဇက္ရဲႏိုင္ေသာ သာကီကို အံ့ၾသၿပီးရင္းအံ့ၾသမိေလသည္။ အရင္ကထိုသို႔မွမဟုတ္တာ ဘယ္တုန္းကစၿပီးေသြးေကာင္းသြားမွန္းကိုမသိေတာ့။ သာကီေသြးေကာင္းေနတာအေၾကာင္းမဟုတ္ အရင္တုန္းကအလားတူေသြးေကာင္းဖူးသူတစ္ေယာက္ရဲ့ မရႈ႔မလွကံဆိုးမႈမ်ိဳးကိုေတြးမိရင္ သူ႔စိတ္ထဲမေလးဘဲမေနႏိုင္ခဲ့။
ထိုမရႈ႔မလွကံဆိုးသြားသူမွာ တျခားသူေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါ။ အသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ကတည္းက ေကြၽးေမြးေစာင့္ေရွာက္လာခဲ့ရသၫ့္ ေငြလႊားရဲ့ေမြးစားမိခင္တျဖစ္ မိသားစုေရ႔ွေနႀကီး ေဒၚပန္းဝတီေပ။
ငယ္စဉ္ကတည္းက ေငြလႊားမိဘႏွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ဦးေငြမင္းရံုႏွင့္ ေဒၚတလႊာျဖဴတို႔ရဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြလည္းျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကစီစဉ္ထားၾကတယ္မသိတဲ့ ထိုအေမြကိစၥက မေတာ္တဆမႈႏွင့္မိဘႏွစ္ပါးဆံုးပါးသြားၾကခ်ိန္ မိသားစုေရ႔ွေနေဒၚပန္းဝတီမွာ ေငြလႊားရဲ့အေမြထိန္းအျဖစ္နဲ႔ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေဒၚပန္းဝတီဆိုေသာ ေငြလႊားရဲ့အေမြထိန္းမွာ အခ်ိန္တိုင္းေနရာတိုင္း ေဒၚျမသားဟန္ႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ့ေနစၿမဲ။ ဘယ္ေလာက္ထိသတၲိရိွသလဲဆိုရင္ ရွယ္ယာရွင္ေတြကိုစည္းရံုးေနတဲ့ ေဒၚျမသားဟန္ရဲ့ေနအိမ္ထိကို ေငြလႊားကိုေခၚၿပီး တစ္ခ်ိန္မွာ Silver house groupရဲ့ ဆက္ခံသူဟာသူပါဆိုၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္တဲ့အထိပင္။
အတူေနထိုင္ျခင္းမရိွတဲ့ေဒၚပန္းဝတီဟာ ေငြလႊားဆီကိုညေနတိုင္း ညေနတိုင္းမွာ ထမင္းအတူစားေပးဖို႔မေမ့တဲ့ ကတိတည္ေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပးခဲ့သည္။ ေန့တိုင္းေန့တိုင္းကလည္း ကုမၸဏီစာရင္းကိစၥေတြကို ေက်ာင္းစာလိုပင္အၿမဲမျပတ္ထိေတြ့ေနေစျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ မိဘေတြဆံုးၿပီးကတည္းက အထီးက်န္ဆန္ျခင္းမရိွေအာင္ ေမြးစားမိခင္ေနရာကိုအျပၫ့္အဝတာဝန္ယူေပးခဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။
သို႔ေသာ္ မထင္မွတ္တဲ့ကိစၥတစ္ခုကို စတင္သိလာခဲ့တဲ့ေမြးစားမိခင္ဟာ တစ္ရက္ေသာညေနမွာ ေငြလႊားဆီကိုေနာက္က်မွေရာက္လာခဲ့ၿပီး မ်က္ရည္အဝိုင္းသားႏွင့္ၾကၫ့္ကာ " သနားစရာကေလးရယ္ " လို႔ဆိုၿပီး ေခါင္းကိုဖြဖြပုတ္ကာဖက္ထားခဲ့သည္။ ထိုေန့ကစၿပီး အလာက်ဲသြားတဲ့ေမြးစားမိခင္ဟာ တစ္ခုေသာညေနခင္းရဲ့ ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္မွာေတာ့ ကားလမ္းမႀကီးရဲ့နံေဘးမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ေသဆံုးေနခဲ့သည္ဆိုတာကို သတင္းစကားတစ္ခုကသူ႔ဆီေရာက္လို႔လာခဲ့ေလသည္။
ထိုခ်ိန္ကစ၍ လူေတြနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ ထိရကိုင္ရမွာကို ဆိုက္ကိုတစ္ခုလိုျဖစ္သြားခဲ့ကာ အရင္ကထက္အသန႔္ႀကိဳက္လြန္ေသာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္စိတၲဇေရာဂါတစ္ခုရသြားခဲ့တာပင္။ အဓိကကေတာ့ လူေတြရဲ့အတြင္းစိတ္ကို မယံုရဲခဲ့ ရြံရွာခဲ့တာကပိုလိမ့္မည္ထင္။
ေမြးစားမိခင္ရဲ့ဈာပနာမွာ အေပ်ာ္မ်က္ႏွာႏွင့္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ေဒၚျမသားဟန္ရဲ့ခနဲ႔ၿပံဳးကို မျမင္ခ်င္ဘဲျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ဟာလည္း သူ႔အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ျပၫ့္ကာစသာဆိုေသာ္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္လိုရန္ျဖစ္ဖို႔အေတြးက သူ႔ဆီမွာရိွလို႔မေနခဲ့ေပ။
ထိုအစား ေမြးစားမိခင္ေဒၚပန္းဝတီရဲ့ ရက္ရက္စက္စက္အသတ္ခံရမႈဟာ ထိုမိန္းမေၾကာင့္သာလို႔ ေခါင္းထဲမွာသံခ်က္ရိုက္သြင္းသလို နာက်ည္းစိတ္ေတြစြဲၿမဲေအာင္ရိုက္သြင္းထားခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ထိုမိန္းမရဲ့လုပ္ရပ္တိုင္းကိုလည္း ဘယ္သူမွမသိေသာ လူယံုေတြကတဆင့္ အၿမဲမျပတ္စံုစမ္းေနမိၿမဲ။ ေမြးစားမိခင္ရဲ့ေသဆံုးမႈကို တစ္လအတြင္းအျပစ္ဝန္ခံလာသူကလည္း အေနမဲ့အေျခမဲ့တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာေတြ့ရေတာ့ လူေတြကိုရြံမုန္းစိတ္ကပိုကာ အေတာ္ေလးရယ္ခ်င္စရာေကာင္းသလို ဟန္ေဆာင္ေတာ္တဲ့ထိုမိန္းမကိုလည္း သတိမျပတ္ရဲေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။
" ေဝသာကီ..... နင္ဘာေတြေလ်ွာက္လုပ္ထားတာလဲ ! ေဒၚျမသားဟန္ဆိုတာ တကယ့္ေႁမြေဟာက္မႀကီးေလဟာ "
ေငြလႊား ထိုင္ေနရင္းကထရပ္ကာ ေဝသာကီအေပၚစိုးရိမ္စိတ္ဝင္ေနမိသည္။ အခန္းထဲမွာ အေရ႔ွေလ်ွာက္လိုက္ အေနာက္ေလ်ွာက္လိုက္ႏွင့္ ဂံုးေလးထက္ကို ေသြးေကာင္းေနေသာေဝသာကီအား ပိုစိတ္ပူေနရေလသည္။
ေက်းဇူးျပဳျပီး မဟုတ္တာေတြေလ်ွာက္မလုပ္ထားပါနဲ႔ ေဝသာကီ။ ငါ့ေဘးနားကလူေတြကို ငါ့ေၾကာင့္ထိခိုက္မွာမလိုလားဘူးဆိုတာ နင္သိေနတာပဲ။ အဲဒီအစားငါပဲထိခိုက္ခံခ်င္တာလည္း ငါ့အေၾကာင္းသိတဲ့သူနင္ပီပီ ဘာလို႔မတိုင္ပင္ဘဲလုပ္ခ်လိုက္တာလဲ။ တစ္ခါတေလ ႀကိဳမျမင္ရသိခြင့္မရိွတဲ့ မနက္ျဖန္ဆိုတာေတြကို သိပ္မုန္းတယ္ဟာ။
.........................................................
YOU ARE READING
ဝင်သက်ထွက်သက် ( Z + U ) ©
Romanceငါရဲ့ဝင်သက်ထွက်သက်တိုင်းက မင်းရှိမှပြည့်စုံလိမ့်မယ် ရဂုံ.....
