"Senin evinde yatağın içindeydik, yaklaşmaya korkuyordun. Tek bir gece vardı elinde ama bakışlarıma yakalandıkça saçlarını geriye itip gözlerini kaçırıyordun. Yataktan kalktın ve salondaki gitarını alıp tekrar geldin. Cam açık, rüzgar çılgın, sen de...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sunshine
4. Bölüm
Açılış: Kalben - Yara
Rüzgar gücünü biraz artırmaya, bulutların rengi kararmaya başlamıştı. Yağmur geliyordu. Bense kulaklıklarımdan gelen şarkı eşliğinde, bisikletimin üzerinde evime doğru gidiyordum. Saçlarım uçuşuyor, yağmurluğumun kumaşından hışırtılar çıkıyordu. Ancak şu an her ses, her görüntü içimi başka türlü dolduruyor, bana bambaşka bir haz veriyordu. Kendimi bir süper kahraman gibi hissediyordum, içim herkesi sevme hissiyle dolmuş, yanından geçtiğim ağaçlara gülücükler atıyordum. Aklım birkaç saat öncesinde kalmış, o anı tekrar tekrar oynatıyordu zihnimde. Gülümseyişime engel olamıyordum. "Toprak" deyişi, yanıma gelişi ve tam karşımda duruşu, saçlarını kulağının arkasına koyuşu, cümle aralarında yorulup duruşu, ona selam verenleri umursamayışı... Bisikletimi durdurdum. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi kapattım. Bu anı yaşamak istiyordum. Onunla bir 'an' paylaşmıştık ve o an, üzerinde yıllar bile geçse, zamanın içinde milyonlarcasıyla birlikte o saniyeyi paylaşacak ve hep o saniyenin içinde yaşayacaktı. Şayet birileri bir gün zamanı geriye sararsa, biz o basamaklarda tekrar buluşacaktık. Gülümsedim. Bisikletimi tekrar sürmeye başladım, akşamki programa yaklaşık 1,5 saat vardı. Eve gidip bir duş alıp, üzerimi giyinecektim ve bir de belki vaktim olursa kahve. Fazlasıyla ihtiyacım vardı.
Apartmana geldim, bisikletimi asansöre yerleştirdim ve yukarı çıkarttım. Dairenin kapısında anahtarlarımı çıkarttım ve bisikletimi içeriye götürüp yatak odasına bıraktım. Yorulmuştum. Dersten sonra biraz spor yapmış ve sonrasında da avludaki caz konserini dinlemiştim. Güzel bir gün oluyordu gerçekten ama en vurucu kısmı bir saat sonraydı. Duşa girmeden önce kendime bir bardak kahve yapmaya karar verdim. Bir yerlere tam vaktinde gitmeyi pek sevmiyordum açıkçası. Bu yüzden kendimi 21.00 gibi değil de 21.30 gibi ayarladım. Kahveyi beklerken annemleri görüntülü aramaya karar verdim. FaceTime'ı açtım ve mutfakta tezgahın üzerine koydum. "Topraaak!" Annemin heyecanlı sesi, tezgahın diğer ucundaki beni gülümsetti ve ona karşılık vererek "Annneee!" diye seslendim.
"Tam aklımızdan geçiyordun, uygun değilsindir diye aramadık. Napıyorsun?"
"İyiyim anne, okuldaydım şimdi eve geldim. Siz ne yapıyorsunuz? Nasıl geçiyor tatiliniz?" Kahveyi fincana koydum ve tezgahın üzerindeki telefonu alıp, yemek masasına oturmaya geçtim.
"Burası o kadar güzel ki! Otelden bir aileyle birlikte yemekteyiz şimdi canım, Barış (Toprak'ın kardeşi, 9) için de güzel oldu, biraz sıkılmıştı ailenin ufak kızıyla arkadaş oldular. Okul nasıl? Orkestra seçmeleri açıklandı mı?"
"Hayır, açıklanmadı henüz, ne zaman yapılacağı belli değil. Okul güzel, keyifli geçiyor. Bu akşam bir program var açılış partisi gibi, oraya geçeceğim birazdan. Babam oralarda mı?"
