Her Greatest Comeback (Heavenly Harmonies Series #1)

Chapter 4

Hindi ko inaasahan na aalis kami ni Mommy kinabukasan. Wala namang siyang sinabi para makapaghanda man lang ako. I am not prepared for it.

"Bakit ngayon mo lang po sinabi? Sana po ay nakapag-impake na po ako kagabi pa," sabi ko habang hinihiwa ang ham bilang breakfast. Isa lang naman ang pupuntahan namin sa Manila-ang El Montej.

"Actually, sinadya ko na hindi sabihin para masurprise ka. Lalo na nabanggit mo sa akin noong fourteen ka na mahilig ka sa designing. I'm sure you'll enjoy there," she answered without looking at me.

It's a surprise? Oh well. I'm not even thrilled.

"Mga ilang araw po tayo doon?" I questioned as I wipe the side of my lips with the table napkin.

Umangat ang tingin niya sa akin at ngumiti.

"We'll spent a week there, Ada. Its for your own sake too. You'll learn so many things there."

Nagulat ako at bahagyang umawang ang labi ko sa sinabi. A week? Masyado namang mahaba iyon. But then, I don't wanna argue with Mom so I shut up. Besides, the excruciating pain is too much last time so I think its a good idea to spent a week in Manila.

Mabubuhay naman ako kahit wala ka, Felix! Marami pa namang lalaki sa mundo at hindi lang ikaw ang gwapo. Mas mabait pa siguro sa'yo!

I mentally noted to myself.

Mabilis ko ng tinapos ang kinakain ang at umakyak na sa kwarto para makapag-impake. Kumuha ako ng ilang floral dress sa closet ko at ilang mga denim shorts. Months from now, I will turn seventeen. Though I want a simple birthday celebration, my parents would not allow that. I'm sure they will contact the famous organizers.

I sighed.

These days, I feel more downed. Pakiramdam ko napakarami kong ginawang mali at masakit. I thought I would only feel bliss not torture. But I guess life is pretty hard too.

I zipped my last bag. Kinuha ko ang cellphone ko sa ibabaw ng kama at nagtype ng message kay Wyntria.

Ako:

I'll be gone a week for Manila. Mommy will bring me to El Montej.

I hit sent. Nanging mabilis naman ang reply niya.

From: Wyntria

Oh! Malapit na rin kaming umuwi ng Romblon. I'll text you when.

Ako:

Okay.

Tumingin muna ako sa labas ng bintana. Napabuga ako ng hangin. I'm gonna miss Anloague and whole Calatrava. The white sand, sound of waves, the bird's flying over the dazzling sky of sunset, everything. And I will include Felix to that.

"I'll miss you. For real."

Naging mabilis ang paglipad namin sa Manila. Pagkalabas namin ng paliparan ay sinalubong kami ng aming driver.

"Welcome back po, Ma'am Ada," nakangiting sabi sa akin ng driver.

Ngumiti ako pabalik.

"Thank you po."

Napatingin ako kay Mommy na may kausap na sa cellphone. Nauna akong pumasok sa loob ng kotse ng mailagay na lahat ng mga gamit.

"We landed safely. Yes."

Namiss ko rin ang mga matataas na building ng syudad. Thick black air, car horns, stoplights, etc. As usual, traffic is common here.

"You will meet our designers. They will teach you the proper way of designing and enhancing it," hinawakan ni Mommy ang kanang kamay ko. Napatingin ako doon habang hinahaplos niya iyon.