Her Greatest Comeback (Heavenly Harmonies Series #1)

Chapter 2

Nanlaki ang mga mata ko.

"Uhm... kasi gusto kong matuto paano mag-alaga ng ganito," sabi ko na lang para hindi halatang affected na nandiyan siya.

Plastik mo, Ada!

Tumango-tango siya at nakita ko ang bahagyang pagsilay ng isang ngiti. It's like he's mocking me or something. Napakunot ang noo ko. Parang may umahon na galit sa dibdib ko.

"What's funny?" hindi ko maiwasan ang maging iratado na.

Mas lalong lumawak ang ngiti niya sa narinig. Tumaas ang kilay ko.

"Even a child knows how to grow a flower, Ada," I can here the amusement in his voice.

It makes me more irritated. Anong tingin niya sa akin? Hindi ako marunong? He'll see. Damn you, Felix!

"Kaya ko rin naman!" I protested.

Kumuyom ang kamao ko at tumingin sa isang bulaklak. I am so angry at his words. Ganoon ba talaga siya? And the worst thing about that is I can be angry at him but not hate. So unfair.

"You'll only make the flower die," dagdag pa niya.

Hindi ko alam ang nangyayari sa sarili ko pero nakaramdam ako ng sakit. This pain is new to me and Im not used for those. I've been living my life fullest and this man standing next to me is shattering the pieces of my young heart. I like him! I do but why does it hurt.

Uminit ang gilid ng mga mata ko. As much as possible, I want to act a grown woman infront of him. He's a bit older than me and I knew that men like him wants a matured and classy woman.

Tumingin ako sa mga mata niya.

"Ang sakit mo naman magsalita. Akala mo naman gwapo ka! Ang yabang mo! Hindi kaya kita gusto! Marami namang iba diyan na mas gwapo at mas mabait 'di katulad mo!" for the very first time of my life, I burst out to my limits. Hindi na napigilan ng mga luha ko na tumulo.

Shock is evident in his face. But it seems like fake. Fine! Bahala ka diyan sa buhay mo! Nilagpasan ko na siya at mabilis na lumakad paalis sa flower shop. Damn these tears. They're flowing in my cheeks. Mabilis kong pinahid iyon at umuwi na lang sa bahay.

Pagkapasok ko sa mansion ay napansin kaagad ako ni Manang Pencha. Gumuhit ang pag-aalala sa mukha niya.

"Ada, anong nangyari?"

Hindi ko na pinansin iyon at nagdesisyon na lamang na magkulong sa kwarto. Sumubsob ako sa mga una ko at impit na umiyak. I feel so pathetic! Bibili lang naman ako bulaklak tapos ganoon pa ang nangyari. Hindi ko maiwasang masaktan kapag siya na talaga ang nagsasalita. Parang ang hirap niyang abutin. Binuhos ko ang lahat ng luha ko at nakatulugan iyon.

Nang magising ako ay hapon na. Nagpunta ako sa bintana at binuksan iyon. Gusto kong makita ang hampas ng alon.

Pero sa mukhang hindi ko yata makakaya. Nandoon ang bangka ni Felix at lula na naman ang mga isadang nahuli. Bakit ba hindi ko naisip iyon.

Nakita ko na napadako ang tingin niya sa banda ko. Hindi! Ayoko siyang tignan ngayon! Madali kong sinarado ang bintana at napakagat sa labi.

Nang sumunod na araw ay inagahan ko ang gising para pumunta sa Anloague. Nauna na si Dad doon dahil mas maraming inaasikaso ngayon para sa paghaharvest. Pagkatapos kong makaligo at mag-ayos. Kumain na ako ng breakfast. Maybe Mom is in her office this morning.

Nagpahatid ako sa isang driver namin. Pagkadating ko doon ay agad akong bumaba para salubungin ang hangin. Pumunta muna ako sa gawi kung saan nakita ko ang pagmamano-manong pagharvest ng sugar canes. Hinahawan nila ang paligid gamit ang pagsusunod. This can help the workers to protect themselves from snakes and other insects.