Forbidden Amore [COMPLETED]

Kabanata 27: Harsh Truth

Nakarating na kami sa bahay nila Dominique pagkatapos a nangyari kanin ay para akong naubosan ng enerhiya , nakakainis. Sana hindi ko na lang siya naalala eh, okay pa lahat dati nung hindi ko pa siya naalala.

Nakahiga ako sa kama ngayon, wala akong ganang lumabas baka kunting gala ko makita ko na naman siya.

"Bakit ka pa kasi napadpad dito?"

Marahan akong napapikit at napabuntong hininga, go lang ng go Margarette magiging okay din ang lahat tiwala lang. Napadilat naman ang mata ko nang maramadaman kong  nagvibrate ang phone ko, kinuha ko ito at binasa ang message.

Unknown:

        I was surprised at the same time happy...nakita kita. Halos mabaliw na ako sa kakahanap sa'yo I didn't even sleep para makita ka lang and nandito ka lang pala sa San Carlos. Mi Amore please come home.

Margarette V:

      I'm already home Clarence. Don't bother me anymore please.

Masakit din para sa akin to pero kailangan kong gawin 'to ikakasal na'yong tao at hindi na kami pwede para sa isa't-isa may taong nakalaan na para sa kanya.

Unknown:

          :( :( naiiyak ako please wag ganun. My heart is going to pop Mi amore.

Unknown:

       Please come back , I can't live this freaking life thinking that you're far away from me.

Marahan akong napapikit nang mabasa ko ang kanyang mensahe, kung hindi lang talaga siya ikakasal ipaglalaban ko ang nararamdaman ko para sa kanya kahit na ayaw ng pamilya namin pero ikakasal na siya ibang usapan na'yon. 

Margarette V:

    Please Clarence, stop doing this to me stop doing this because you are getting married na. And I have to stop this feelings because alam ko naman na walang papatunguhan to. Hindi sa akin ang bagsak mo, ikakasal ka na stop na.

Palagi na lang ba akong iiyak ? ang sakit na ayo'ko na.

"Hindi , wag kang maging weak Margarette please," Tumutulo ang mga luha ko habang binabasa ang kanyang message.

Unknown:

      I know you love me, I can feel it Margarette, I know you remembered everything so please come home and let's talk please.

Napahagulgol ako nang mabasa ko ito, bakit ang sakit ? gusto lang naman yon diba? sa tingin ko tama siya mahal ko na siya, mahal ko naman talaga siya dati pa eh, simula pa nung mga nasa teenage stage pa lang kami. Oo nga maaring mahal ko siya pero ikakasal na siya, masaya ako na ikakasal na siya masakit lang kasi hindi ako ang papakasalan niya.

Margarette V:

      This is the last time na makausap mo ako through text Clarence , I'm going to end our relationship alam kong naging tayo dati pero that was 9  years ago , what we had before was wrong very wrong. Even if we fight for our love Clarence we cannot change the fact that you're getting married to somebody and that somebody is not me. 

Ang sakit bitawan ang tong mahal mo, ngayon lang ulit kami nagkita tapos ganito pa. Maybe we are not really meant for each other, and that shit hurts. Knowing that you and the one you love can't be together. Destiny is very cruel bakit kasi hindi na lang kami eh.

Unknown:

     No! Don't say that please :( masaya ako dahil naalala mo na ako pero nasasaktan ako kasi you want this to end. Margarette ginagawa ko ang lahat maipaglaban ko lang ang pagiibigan natin please lumaban ka din.

"AaaaAaa nakakainis naman eh," sabi ko sabay punas sa aking pisngi, totoong sakit na talaga 'to umiiyak ako habang nagtitipa nakakainis naman eh.

Oo mahal niya ako pero... Hindi talaga kami pwede eh. Hindi ba siya nakakaintindi?!

Margarette V:

       Wala akong laban Clarence our family is against at mas lalo na ngayon na you're getting married, ayaw kong makisawsaw. Just please be happy, ipaglalaban?  ubos na ubos na ako Clarence  basag na basag na ang puso ko tama na.

Unknown:

          Ikaw ang mahal ko....I don't want to lose you again. 9 freaking years is enough para mawala ka para sa akin 9 years lang Mi amore. kaya please , please lumaban ka.

Margarette V:

   And that is enough for the both of  us, be happy congratulations.

Ang sakit sobrang sakit para sa akin, ano ba yan oy. Tama na kasi sa kakaiyak, Tinanggal ko ang sim ko at binali ito, nakasave naman ang numero nila lola sa phone ko kaya okay lan. Bibili na lang ata ako ng bago. Napalingon naman ako sa pinto , agad naman akong nagtalukbong ng kumot para hindi makita na umiyak ako galing.

"Pasok," Bumukas ang pinto at naramdaman ko namang may pumasok sa kwarto at umupo sa gilid ng kama.

"Narinig ko ang mga hikbi mo, you don't need to hide your swollen eyes from me," Hindi ko alam pero tinaggal ko ang  pagkakatakip ang kumot sa aking mukha ata yinakap agad si Dominique.

"I told you, wag ka nang umiyak." medyo inis na sabi niya sa akin, yinakap niya ako pabalik.

"I ended our relationship na Dominique. Ang sakit pala bitawan ang taong matagal mo nang gustong makita at makasama," gargal na sabi ko sa kanya,

"Naging kayo ba?" marahan naman akong tumango , hinaplos niya ang aking buhok.

"Oh tahan na, makakamove on ka din. Pero kung kayo talagang dalawa kayo talaga, pero kung hindi wala tayong magagawa kundi maging masaya na lang para sa kanya kahit na masakit para sayo." Tama naman siya eh pero alam ko nman na wala na kaming pag-asang dalawa ikakasal na siya wala akong laban doon.

Aprobado ang pamilya niya kay Shanine sa akin hindi, magiging masaya na lang talaga ako para sa kanila yon lang ang magagawa ko para sa kanila. Wala akong ibang magagawa kundi tanggapin ang katotohanan. Oo mahirap pero wala akong magagawa, I waited pero wala parin wala, paring nangyari.

He came back , pero weak parin siya I mean ako weak parin ako. This time I'm going to do what is right, and the right thing to do ay kalimutan lahat ng mga masasayang ala-ala na meron kaming dalawa.

At maging masaya na lamang para sa isa't-isa.

"Magiging okay ka din tiwala lang." Sabi niya sabay haplos sa aking buhok, alam ko magiging okay din ako.