Forbidden Amore [COMPLETED]

Kabanata 17: Suspicious

Nagising na lamang akong balot na balot ako ng kumot, nang maalala ko kung ang nangyari ay sumakit naman ang ulo ko. Napatingin naman ako sa aking right upperchest , hindi nga isang panaginip ang nangyari kanina totoo nga na may scar.

Pero how did I get this, may koneksyon ba ito sa panaginip ko ? naguguluhan na ako. Napatingin naman agad ako sa may pinto at iniluwa si CJ wearing a worried face.

"You passed out again, can you please tell me what the heck is happening because I can't stand seeing you suffering na walang nagagawa." Sabi niya sabay upo sa kama, umupo naman ako. Hindi ko nga alam kung ano ang nangyayari sa akin eh pero okay naman siguro na sabihin ko sa kanya.

Huminga muna ako nang malalim bago ako nagsalita, nakaingin lang siya sa akin hinihintay na magsalita ako. Hindi naman niya siguro ipagkakalat diba ?

"Diba kahapon, nahimatay ako? sumakit ulo ko kasi  habang dinadama ko ang hampas ng hangin ,a scene just popped out I saw two kids running happily and the moment I saw your face  ganun din ang nakita ko," Nakatingin lang siya sa akin.

"Ang kaninang madaling araw binangungot ako, Ganun din I saw two kids running happily pero bigla akong nalipat kung saan tumatakbo ang isang batang babae takot na takot at galit na galit. She was trying to escape from bad guys pero she failed because the bad guy caught her off guard. At nakakatakot because the guy was holding 45 caliber gun pointing at the girl and binaril niya it felt so real feeling ko talaga ako ang batang babae eh. I don't know what the heck is happening to me." Naluluha kong sabi , I am scared. Sobrang takot na takot ako hindi ko alam pero takot na takot talaga ako ngayon.

"At first hindi ako naniwala pero as I was drying my hair watching my reflection in the mirror, I saw a faded dot right exactly where the shoot me or the girl basta yon sa aking panaginip." Agad ko namang ipinakita sa kaniya ang scar na sinasabi ko , tinignan din naman siya at napa-iling siya.

"That faded dot is a bullet scar, paano mo nakuha to? May nangyari ba sa iyong masama  nine years ago?" Napa-iling naman ako, hindi ko kasi alam wala akong maalala.

"Hindi ko nga alam eh," Napabuntong hininga naman siya.

"Hindi ko din alam pero, yung two kids running tayong dalawa yun," Nakangiting sabi niya sa akin , wait bakit namumula ang mata niya?

"Naiiyak ka ba---" Hindi ko natapos ang sasabihin ko kasi yinakap niya ako agad.

"Ang saya ko lang kasi, kahit papano may naalala ka na," sabi niya, hindi pa nga ako sigurado kung ako o kaming dalawa nga yon pero ewan ko malakas din ang loob ko na siya 'yon.

"That was the first time na nagkakilala tayo," Nakangiting sabi niya sa akin, nakakunot lang ang noo ko sa kanyang sinabi, kumbinsido man ako sa mga batang tumatakbo hindi ko pero nagdududa parin ako.

Lumungkot naman ang eksypresyon ng kanyang , napatango-tango naman siya.

"I see nahihirapan ka pang maniwala. Okay I won't tell dahil sa nakikita ko sa iyong mukha gusto mong ikaw ang makadiskobre. Pero kapag gusto mo akong tanungin, about sa nakaraan buong puso akong sasagot sa mga tanong mo." Nakangite niyang sabi sa akin, ngumite naman ako sa kanya.

"Salamat, teka anong oras na ba ?" takang tanong ko sa kanya, napatingin naman siya sa screen ng phone niya at napasimangot.

"Bakit?" Bumuntong hininga na lamang siya at ngumite.

"Magbihis ka na , ihahatid na kita." sabi niya sabay tayo at labas. Saka ko lang narealized na nakatowel parin pala ako.

Nag-init ang mga pisngi koa, darn this blood rush. Tumayo na ako at nagbihis na, napatingin ako ulit sa salamin at hinawi ang telang nakatakip sa aking dibdib.

Kung ano man yun malalaman ko din, hindi ngayon pero sa tamang panahon.

Lumabas na ako at isinara ang pinto, tumakbo ako papuntang kotse. Gaya ng ginawa niya kanina pinagbuksan niya ako nang pinto at sumakay na.

Mabilis lang ang byahe namin , nakarating na kami kaagad sa amin, gaya kahapon hindi niya ako hinatid sa mismong gate. Lumabas na ako at nagpaalam na.

"Ey, same time ,same place." Sigaw na sabi niya tumango na lamang ako, hindi ko alam pero nagugustuhan ko nang mag stay doon.

I happily walked papuntang gate namin, I don't know why pero masaya ako. Nang makarating na ako ay pumasok na agad ako.

At maingat na isinarado ang gate.

"Naks ate oh." Napahawak naman ako sa aking dibdib, peste talaga 'tong kapatid ko palagi na lang ako ginugulat.

Hinampas ko naman siya sa kanyang balikat, napaaray naman siya buti nga sa kanya.

"Ganyan ba mag sabi ng thank you ate ?" Maarting sabi niya sa akin, tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Thank you? Eh ba't naman ako magtethank you sayo aber?" Sabi ko sa kanya, tumingin siya sa akin habang hinahagod niya ang kanyang balikat, napalakas ata ang hampas ko.

"Pasalamat ka kasi , sinalba kita alam mo bang nagdududa na si Lola Pasita sayo pasalamat ka nakagawa ako ng excuse." Agad naman akong nakonsenya sa aking ginawa sa kanya, ang ginawa ko na lang ay yinakap ko na lang siya sabay peace sign.

"Pasalamat ka talaga ate kita kundi nako." Sabi naman siya, natawa na lamang ako.

Sabay kaming pumasok sa bahay, agad naman akong sinalubong ng aking lola. Mukhang wala sa mood si lola ah.

"Apo, napapadalas na ang pag-uwi mo nang gabi. Dalaga ka pa naman baka mapano ka sa daan." sabi niya sa akin, ngumite naman ako sa kanya at nagmano.

"Okay lang naman po ako lola." sabi ki sa kanya sabay pasok sa loob.

"Apo, wag mo kalilimutan ang bilin ko sa'yo." sabi niya sa akin dahilan para mapahinto ako sa paglalakad, hinarap ko si lola sabay ngite.

"Oo naman po." bakit ba kasi ayaw na ayaw niya sa mga Cruz eh, may koneksyon ba ito sa peklat ko ? I tilted my head.

"Lola I was just wondering, how did I got this scar." sabi ko sabay hawi sa damit ko. Napatingin naman agad siya sa peklat ko, napakunot ang kanyang noo.

"Hindi ko din alam, ngayon ko lang din nakita iyan." Kalmado niyang sabi , hindi ko alam pero sobrang suspicious na lahat.

My problem before was the Cruz and Verano's rivalry and now the truth  behind my scar.

Baka kasi konektado ang lahat.