HUBBUL VATAN (Tamamlandı)

1.bölüm -"Jöhler, pöhler hepsi bizi bekler.."

Okurken şaşıracağız bir bölüm olacak..
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum.😊😊

Keyifli okumalar..

.......

"Jöhler, pöhler hepsi bizi bekler...."

"Sabahtan beri yeter artık Aybars. Kes şu şarkıyı, kafam şişti."

"Ne şarkısı ya, gerçekler bunlar. Sen pöh, yanına jöh.."

"Oğlum uzatma."

Asaf'ın akşama kadar yeterince kafası şişmiş, artık sesler ağır gelmeye başlamıştı. Kardeşinin söylediği şarkı sinirlerini bozmuş, sakinleşmek adına yanındaki jöh olan arkadaşına dönerken derin bir nefes almıştı.

Bu sırada yanlarına yaklaşan pöh kıyafetli genç adam ile Aybars, kardeşinin yanındaki arkadaşına dönerek merakla ortaya atılmıştı.

"Siz kardeş misiniz?"

Hafif gülümseyen Yağız başı ile onaylarken ekledi.

"İkiziz."

Asaf'da iki kardeşe dikkatle bakmaya geçtiğinde aklındakileri döküvermişti.

"Çok benziyorsunuz?"

"Bizde öyleyiz ama işte hiç benzerlik yok. Tabi ben ayrı bir yakışıklıyım, orası başka."

Aybars'ın kendini beğenmişcesine söylediği sözlere gülen Yağız, dilinin ucuna gelen soruyu döktü.

"Sizde mi ikizsiniz?"

Asaf kardeşine yandan bir bakış atıp soruyu kendisi cevaplamak için karşısında duran arkadaşına döndü.

"Aslında üçüzüz. Birde kız kardeşimiz var, Ahsen."

"Kitapçıda ki gök gözlü kız mı yoksa?"

Asaf, tek kaşı havada sorgu dolu bakışlarla sessizliğini bozup dudaklarını yenice aralayan Yiğit'e bakarken rahatsız olmuşcasına kaşlarını çattı.

"Evet, sen nereden tanıyorsun?"

"Şey.. Ben.."

Yağız ise kardeşinin kekeleyişinden cevap veremeyeceğini anlayarak ortalığı toparlamak için lafa girdi.

"Biz arada oraya kitap almaya gideriz. Kardeşim biraz kitaplara düşkündürde. Ahsen ile de ayak üstü tanışmadığımız olmuştu."

"Anladım."

"Jöh ve pöh kardeşlerim diyorum ki artık gitsek mi ağaç olduk. Ben alışkın değilim sizin gibi ayakta durmaya."

"Sen ne iş yapıyorsun?"

"Ben doktorum jöhcüğüm. Neşter tutar adam keserim. Siz vuruyorsunuz ben kesiyorum. Tek fark, siz öldürürken ben iyileştiriyor..."

Asaf sıkılmışcasına kardeşinin ensesine patlatırken çıkıştı.

"Çenen düştü yine, konuşmayı bırakta yürümeye başla. Cemaati kaçıracağız."

Adamlarını hızlandırıp camiye ulaşmışlardı. Aybars hariç hepsi içeri girerken Yiğit gelmeyişini merak ederek omuz üstünden bakındı.

"Sen gelmiyor musun?"

Köşedeki banka kurulup telefonu ile oynayan kardeşine gözlerini deviren Asaf ise onun yerine cevaba geçmişti.

"O bayramdan bayrama gelir ancak."

Kardeşinin sözlerini duyduğunda anlık sinirlenirken başını telefondan kaldırıp atılmıştı.