HUBBUL VATAN (Tamamlandı)

21. Bölüm - "Hakkını helal et."

Keyifli okumalar...

...☕📚☕...

Annesini görmesi ile gülümseyip elini ona doğru uzattı. Elini tutup yanına oturmasıyla da kurumuş dudaklarını ıslatarak zoraki araladı.

"Çok susadım."

Söylediklerinden hemen sonra kendisine uzatılan kasedeki suyu alarak birkaç yudum içmiş, kaseyi babasının uzattığını gördüğünde gözleri parlamıştı.

İçtiği suyun tadı ise tarifsizdi. Bu zamana kadar bu kadar lezzetli bir su içmemişti. Gözlerini saçlarını okşayan annesine çevirdiğinde yanağına birkaç damla yaş süzülmüştü.

"Anne.."

Gözyaşları art ardınca süzülmeye devam ederken ayaklanıp uzaklaşan anne ve babasına tekrar elini uzattı.

"Bende gelmek istiyorum."

"Seni Said'in bekler."

Annesinin söyledikleri kulaklarını doldururken gözden kayboluşlarını izlemiş ve keskin bir acı ile irkilmişti. Gözlerini açıp başını kaldırdığında etrafına bakınmaya geçti.

Kanter içinde kalmış, kuruyan boğazının yumuşadığını hissetmişti. Hala damağından içtiği suyun tadı varken gözleri arkadaşlarına bakınır olmuştu.

İkisi bir birine omuz verip uyuyakalmış, diğeri ise bir adım uzağında kanayan bacağındaki kanı durdurmaya çalışıyordu.

"Sancar durumun nasıl?"

"Çok ağrım var. Kanamayı da durduramıyorum."

"Dayan kardeşim. Elbet bizi bulacaklar.."

"Polat öyle diyorsun da.. Ne telsiz ne kurşun kaldı. Bizi nasıl bulacaklar bu küçücük mağarada? Hainler bulursa zaten işimiz biter."

"Allah'tan ümit kesilmez. Dua edelim biz."

"Senin şu iyimserliğini anlamış değilim. Her şeye güzel bakmaya çakışıp ne olursa olsun hep güçlü durmaya çalışıyorsun."

"Öyle olmak zorunda."

"Neden öyle olmak zorunda. Halimizi görmüyor musun? Sıkışıp kaldık burada. Oğuz ve Caner yaralı, ben yaralı.. Senin durumun içimizde en kötü olanı."

"Buna şükretmeliyiz."

"Öleceğiz diyorum sen şükür diyorsun."

"Ben nankör eden bir kul olmak istemiyorum. Belki yaralıyım ve yaram ağır ama bunu verende Rabbim. Her şer de bir hayır vardır. Bu durumdan daha kötüde olabilirdim. Ölmeye gelincede.. Kanımın son damlasına kadar bu vatan için yaşadım.. Bu vatan içinde vermeye hazırım."

Arkadaşı bir süre boş boş bakındı ve başını eğerek gözlerini kaçırdı.

"Seni yetiştiren aileyi merak ediyorum."

Duydukları ile tebessüm ederken başını geri atıp gözlerini kapatmıştı. Eli hala kanayan yarısında baskı uygulamaktaydı. Karnının hemen üzerinden yaralanmış, kamuflajının her tarafı kana boyanmıştı.

Uykuya daldığı sırada gördüğü rüya geldi aklına.. Annesi 'Said'in bekler' demişti. Babası ise kendisine eşsiz bir kaseden oldukça lezzetli olan su ikram etmişti. Gözleri doldu ve birkaç damla yaş kirpiklerine oradan da kulağın hemen üzerindeki saçlarına karıştı. Çok özlemişti anne babasını. Bir yandan da doğumu yaklaşan karısını düşünüyordu. Acaba doğum yapmış mıydı? Onun annesinin yanında güvende olduğunu bilse de aklı ister istemez kalıyordu.