2. Bölüm - "Baba, oğul gibi.."

1.6K 85 211
                                    


Sevgili okurlarım 😊😍 bazı karekterleri daha yakından tanıtmamı istemişsiniz.
Açıkçası yakından tanıtacağım birkaç karekter var ama hepsine değinmeyeceğim.

Çünkü ASABİ KOMUTAN ve SESSİZ EMANET kitabımda diğerlerinin hayatını anlatmıştım.
Bu kitapta diğer karekterlere yer versem bile yoğunluk Yağız ve Yiğit üzerine olacak.

Kısacası.. Berin Aral, Ömer, Zehra, Yasir, Fatih, Asrın, Emre, v.s karekteri için ASABİ KOMUTANa..

Selin, Yekta, Aybars, Asaf, Sima, Ahsen, Olcay, Azra v.s karekterleri  içinde SESSİZ EMANET kitabıma göz atabilirsiniz.

Zaten bu kitap ikisinin devamı olacak diyor..

Keyifli okumalar diliyorum...

........


Hazırlanmış olan genç adama gözlerini kaldırdı ve okuduğu Kuran-ı Kerimi kapatarak oturduğu koltuktan kalktı.

"Yağız, kahvaltı bile yapmadan nereye böyle?"

Montunu koltuğun başından alıp üzerine geçirdi ve yakasını düzeltirken abisine cevaba geçti.

"Hastaneye gideceğim."

"Doğruya bugün salı. Ben unutmuşum."

"Siz kahvaltı yaparsınız, ben hastaneden karakola geçeceğim."

Asrın başı ile onaylayıp Yağız'a kapıya kadar eşlik etti. Sonrada mutfağa yönelerek demlediği çayın altını açtı ve masayı hazırlamaya koyuldu.

Dolaptan kahvaltılıkları çıkarıyordu ki içeri Yiğit'in girmesi ile istemsiz duraksadı.

"Hayırlı sabahlar abi."

"Sanada."

"Yağız gitti mi?"

"Yenice çıktı."

"Başbaşa kaldık yine."

"Aynen."

Kahvaltıyı beraber hazırlayarak oturmuşlar, muhabbet eşliğinde kahvaltı ediyorlardı.

"Gece yine uyuyamadı sanırım. Sabah namazına kalktığımda koşudan geldiğini gördüm."

"Kolay değil yaşadıkları be oğlum. Buna rağmen yine iyi toparladı."

"Doğru diyorsun."

Asrın çayından yudumlayarak geri yaslanırken aldığı nefesten sonra aklına gelenleri döküverdi.

"Bugün geç geleceğim. Toplantım var."

"Tamam abi, yemeği ben hallederim. Evide süpürürüm."

"İyi olur. Bende gelince çamaşırlarla ilgilenirim."

Muhabbetlerine son verip masayı topladıkları gibi hazırlanıp çıkmışlardı.


......


Akşama kadar bir koşuşturmaca yaşar herkes..
Hepsinin derdi ayrı.. İşi, gücü ayrıdır.

Ömür tüketirler böyle geçip giden zamanla.. Neler kaçırırlar, neler bulurlar. Gülerler, ağlarlar.. Anlayacağınız ömür damla damla doldurur sermayesini.

Zamanın kıymetini bilmek gerek. Sevdiklerimiz yanımızdayken değerlerini bilmek gerek.

Aklı olanca düşünce içindeyken kardeşinin kolundan tutup durdurması ile başını kaldırdı. İlerdeki kitapçı dükkanını gösterdiğinde ise gözlerini devirdi.

HUBBUL VATAN (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin