ငါက သူ့ဆရာ

ငါက သူ႔ဆရာ-5

ငါကသူ႔ဆရာ-5

@@@@@@@

ေတာင္မွာ လူေလ်ာ့သြားတယ္။ အစ္မငါးရယ္၊ အစ္ကိုေလးနဲ႔ အစ္ကိုႏွစ္နဲ႔ ေလာင္တကို ေခၚသြားလို႔ ေတာင္က အရင္ကထက္ပိုျပီးေတာ့ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္မရွိတာက အဲ့ေလာက္ထိ သိသာမယ္လို႔ မထင္ထားဖူးေပမယ့္ သူ ေတြးထင္ထားတာထက္ ပိုဆိုးတယ္။ အစ္ကိုသံုးက အဲ့လူအနားမွာ ေတာက္တဲ့တြယ္ကပ္သလို တြယ္ကပ္ေနတယ္။

ပထမဆံုး စာၾကည့္ေဆာင္ ဝင္ဖို႔ကို သူက အၾကာၾကီး ခ်င့္ခ်ိန္ေနေပမယ့္ အဲ့လူက သူ႔ကို ေျပာလာတယ္။

'ေရွာင္က်ိဳ ဆရာ့ကို လာႏွိပ္ေပး'

တဲအိမ္ငယ္ေလးထဲကေန အသံၾကားလို႔ ဝင္သြားေတာ့ အတြင္းဝတ္အျဖဴ အပါးတစ္ထည္တည္းနဲ႔ ဆံပင္ေတြကို ျဖန္႔ခ်ထားတယ္။ ကန္႔လန္႔ကာအတြင္းကို ေျခလွမ္းခ်လုိက္တာနဲ႔ ေရေႏြးစားပြဲကို မွီျပီးေတာ့ ထိုင္ေနတယ္။ သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ ဆံပင္ေတြကို သိမ္းလိုက္ျပီးမွ အေရွ႕ထိ ဆြဲယူလိုက္တယ္။ အဝတ္လွစ္ေနတဲ့ ပုခံုးသား တစ္စြန္းတစ္စကို လွမ္းျမင္လုိက္တာနဲ႔ သူ႔ေျခလွမ္းေတြ အဲ့ေနရာမွာတင္ ရပ္သြားမိတယ္။

ဒါက ေထာင္ေျခာက္ပဲ၊ ဒါက သူ႔ကို ျမဴစြယ္ေနတာ၊ သူ႔ကိုယ္သူ ခပ္တိုးတိုး သတိေပးစကားဆိုျပီးမွ အဲ့ေနရာမွာ ျမဲျမံစြာ ရပ္ေနမိတယ္။

'လူက အိုလာျပီေလ၊ ႏုပ်ိဳမႈက အျပင္ပန္းမွာပဲ လွပတယ္၊ ပင္ပန္းမႈ ဒါမွမဟုတ္ အိုမင္းမႈရဲ႕ နိမိတ္ေတြကို ေရွာင္လြဲလို႔ မရႏုိင္ဘူး မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ'

ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဆိုမွ အနားထိ တိုးသြားျပီး ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ပုခံုးသားေတြ ေပၚကို လက္တင္လိုက္တယ္။ ပိုင္ဟြားဝူဟာ ဘယ္သူ႔အသားကိုမွ ထိရတာ မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတဲ့ ေကာဟလဟက ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲ၊ ဟိုးအရင္က ဘယ္သူကမွ ပိုင္ဟြားဝူကို ထိေတြ႔ခြင့္မရခဲ့ဘူး ဆိုတာက အလကားသက္သက္ ျဖစ္ကုန္ျပီလား၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ ဒါက သူ႔ကို တမင္သက္သက္ျမဴစြယ္ေနတာပဲ၊

ျမဴစြယ္ေနတာပဲ ဆိုသည့္ အေတြးဟာ ပုခံုးေတြေပၚ လက္တင္လိုက္ျပီး လႈပ္ရွားမႈ အနည္းငယ္မွ်နဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ အဲ့လူေၾကာင့္ ပ်က္ယြင္းသြားရေလတယ္။ ဘာလဲ ပုခံုးေတြကို ထိရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္တာလား၊ ပုခံုးေတြက တင္းေနတာ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းကာ ခပ္ေႏြးေႏြး ရွိန္းျမျမ အေငြ႔အသက္ကို ခံစားရတယ္။ အဲ့ဒီရွိန္းျမျမ အရွိန္အဝါက ပိုင္ဟြားဝူရဲ႕ အရွိန္အဝါပဲ၊ ေတာင္ကို ျဖိဳျပီး ျမစ္ကို ခမ္းေအာင္ လုပ္ဖို႔ လံုေလာက္တယ္ ဆိုျပီး သတင္းၾကီးဖူးတဲ့ အရွိန္အဝါပဲ၊ အဲ့ဒါက တကယ္ေကာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ ရွိန္းျမျမ အထိအေတြ႔ကေန တစ္ဆင့္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးကို ေႏြးေထြးမႈ ေပးသလို ခံစားရမႈဟာ ထူးဆန္းတယ္။