I Knew I Loved You

Chapter 22

Ngayon na ang alis ni Henry papuntang Palawan. Sabi ko sa kaniya, text text na lang kami baka kasi masyadong maging busy kami sa mga susunod na araw.

It only takes 3 hours and 30 minutes to get to Palawan from Manila. 5 oras na ang nakakalipas pero wala pa rin akong natatanggap na texts or kahit missed call man lang. Baka busy lang 'yon.

I can't stand it anymore. Itetext ko na.

Ako:
"Are you already there? Why aren't you texting me?"

I tried calling him several times. He won't answer his phone calls. He's out of reach. Isang oras din akong naghintay sa kaniya pero ni isang paramdam wala akong naramdaman galing sa kanya.

Nakakainis na ha! Is he going to ghost me? Maybe going to Palawan is his excuse just to get away from me. Ugh!

Ako:
"Why won't you answer me?!"

Ako:
Nakakainis ka na ha! Sumagot ka naman!

Ako:
Mag break na tayo! Bakit ka ba ganyan?!

Ako:
Henry!

It's already 7 in the evening. Wala pa rin akong narereceive na kung ano man galing sa kaniya. Bakit niya ba ito ginagawa sa akin? If he don't want me, he should've just told me that!

Bigla namang dumating si Grace. "How are you cousin?"

I sighed. "Henry is in Palawan. I haven't gotten texts nor calls from him."

"H-hindi mo pa ba alam ang balita?" tanong niya. Nakakakaba ito.
"Ang a-alin?"

"The fast craft that Henry rides was nowhere to be found," paliwanag niya. "Dahil rito, it's possible that the fast craft... sinked."

Parang tumigil ang mundo ko noong sinabi iyon ni Grace. Unti unting namumuo ang aking luha. I can't believe this is even happening!

"T-that can't be true!" Sigaw ko sa kaniya. "M-malay mo, g-ginoghost lang a-ako!"

Malaking luha ang pumapatak sa aking mata. I have to be strong.

"Wala ngang ebidensya eh! Bakit hindi hanapin?" Sabi ko.

She sighed. "They're investigating now. We'll know the update by tomorrow."

Umiling ako. "Bakit bukas pa?! Can't it be tonight?!"

"Gabi na-"

"I don't fucking care if it's already night!" I cried even more.

"Calm down-"

"Pa'no ako kakalma kung ganito yung balitang maririnig ko?!" I shouted at her.

She hugged me and I cried even more. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Kung kailan naman okay na kami ni Henry, saka naman nagkakaganito. I just hope buhay siya, at ligtas.

Hindi ako nakatulog buong gabi. Pugtong pugto ang mata ko. Hindi ako makakain nang ayos hangga't wala pang balita tungkol sa kaniya.

May dumating sa bahay ko na mga investigator kay Henry at sa isyung iyon. Kasama nila si Grace.

"A-anong update?" tanong ko kaagad.

"Ma'am, we've been searching on all parts of the sea... pero wala po kaming nakitang craft doon," paliwanag nung isa.

"What? Bakit wala!" medyo galit kong tanong sa kanila.

"It's really possible na lumubog ang sinasakyan ni Mr. Simpson-"

"Bakit?! May ebidensya ba kayo na lumubog talaga yung barkong sinasakyan niya ha? Wala naman diba? Hinanap nyo ba ang buong karagatan at nakapag conclude agad kayo ng ganyang statement? Hindi naman diba!" sigaw ko sa kanila.

"Couz..." ani Grace.

"Don't tell me once again to calm down. Si Henry ang pinag uusapan natin dito!" sabay turo ko kay Grace. She remained quiet after that.

"Ma'am, we're really trying our best to investigate and get the correct report," paliwanag naman nung isang investigator.

I rolled my eyes. "Kung ganoon, bakit hindi kayo makapag dala sa akin ng konkretong sagot?!"

"Sorry po," sabi naman nung isa.

"Walang magagawa ang sorry niyo," sabi ko. "Sasama ako sa paghahanap."

"But Gabb, this is very dangerous! Baka kung mapaano ka pa!" nag aalalang sabi ni Grace.

Umiling ako at tinapik ang kaniyang balikat. "No couz', I'm sure of it."

"Kailan ang sunod na imbestigasyon?" dugtong ko.

"Bukas po Ma'am," sabi nung isa. Tumango naman ako.

I have to do this. Habang wala pa akong nakikitang katawan o mga gamit niya, hindi ako mawawalan ng pag asa. Sasama ako dahil sa paraang ito, mapapanatag ang loob ko.

Kinabukasan, maaga akong gumising para mag impake para sa pagpunta ng mga karatig lalawigan para sa imbestigasyon na magaganap. The imvestigators fetched me at my house at 6:30 am.

"You sure you have to do this?" tanong ni Grace sa akin.

I smiled at her. "I wanna do this."

Pinagpatuloy na namin ang paghahanap. Sa plane na kami sumakay para mas madali, at sa ganon mas mabilis kaming makakalap ng mga impormasyon.

"May nakita po ba kayong ganito?" tanong ko sa ale, habang pinapakita ang picture ni Henry.

"Wala eh," sabi nung ale. Tumango na lamang ako at nagpasalamat.

I've been asking a lot of people about Henry but their answers are all no. Konting tiis pa Gabb, you'll see him.

Napagod na ako kaya nagpahinga muna ako sa may dalampasigan nang may nakita akong phone na nakakalat. It's the same phone with what Henry has, so I decided to look at it.

Sinubukan kong buhayin ang cellphone niya at gumana. Ako at si Henry ang nasa lockscreen. Ito nga. Ito nga yung cellphone niya. Bakit naririto?

I tried searching for the other places near the shore. I saw his wallet. Nandun picture naming dalawa nung kami pa noon. Tears started to fall again. Bakit nangyayari ang mga pangyayaring ito?

Niyapos ko ang cellphone at wallet niya. I haven't seen him. Nakita naman ako ni Grace na umiiyak habang nakaupo sa buhangin.

"Couz, we haven't found him," aniya. "Is that his?"

Tumango na lamang ako at pinalis ang aking mga luha. "I-I found it h-here."

"M-maybe he's here," sabi ko. "G-Grace..."

Pinapatahan ako ni Grace nang dumating ang mga iba pang kasamahan.

"Ma'am, nakita po namin itong damit. Mukhang kay Sir Henry po ito," sabi nung isa.

Pinalis ko pa ang mga luha. "S-Si Henry... n-nakita n'yo b-ba?" Umiling ang mga ito.

Nawawalan na ako ng pag-asang makikita ko siyang muli. Maybe they're right. Maybe Henry is... gone.