I Knew I Loved You

Chapter 30

  We immediately went back to the office right after we went to the Municipal. Hindi ko alam kung magkikita ba kami ngayon o ano. Hay bahala na!

Natapos ko na ang lahat ng dapat kong gawin pero hindi naman dumating si Miguel. I guess he's busy with work? Whatever, he can just come to my office anytime.

"Are you going back to the hotel? Sabay na tayo," ani Aldrei.

Tumango na lamang ako. Pagod na rin naman ako sa mga ginawa sa trabaho kanina. I need to rest.

Habang papunta na ako sa sasakyan, may batang lalaking papalapit sa akin. He's like 10 years old.

"Ate Gabbie! Ate Gabbie!" He shouted.

How did this kid know me?

I stopped for a while and waited him to come to me. He's familiar to me. Saan ko ba ito nakita?

Oh! Siya yung nasa karinderya! Bakit kaya?

"Hello!" Masaya kong sabi.

"Pasensya na raw po at hindi na nakadaan si Kuya Miguel," sabi noong bata. "Abala po siya sa trabaho eh... pero pupuntahan niya raw po kayo bukas sa inyong opisina."

I smiled and nodded. "Pakisabi na lamang sa kuya Miguel mo na okay lang 'yun. Ano ulit pangalan mo, Hijo?"

"Joshua po."

I smiled. "Thank you, Joshua."

Pagkatapos noon, sumakay na ako sa loob ng sasakyan at umalis na rin 'yung bata. Miguel really did send him to tell me that he's quite busy working, huh?

"Who's that?" Seryosong tanong ni Aldrei.

"Ah... 'yon? Si Joshua," simple kong sagot.

"Bakit daw?"

"Uh... pinapasabi kasi ni Miguel na busy sya sa trabaho kaya hindi na nakapunta," I said.

He sighed. "Are you... dating?"

"Nope. We're not," I said with finality.

He nodded. "Buti na lang."

  Pagkapasok ko sa kwarto ko, dali dali na akong nagbihis para makapag pahinga na rin ako. It's tiring day, though. However, it will be a lot easier for me to work in the following days dahil hindi na gaanong ka hectic ang schedule ko kasi may approved na ang designs ko for the construction of the building.

   I looked at my phone. I opened my gallery and browsed my photos there. Ang dami naming pictures ni Henry... and he really looks exactly like Miguel.

   Henry, I miss you so bad. I still love you kahit wala ka na. Nakikita kita kay Miguel. Sadya bang pinakita sa akin ang isang lalaking kamukha mo para magkaroon pa ako ng isang pagkakataon na makasama ka kahit hindi ka naman siya?

   Many thoughts came up into my mind hanggang sa nakatulog na ako. Tinanghali naman ako masyado ng gising dahilan ng pagkakalate ko sa trabaho. Well, I guess it's okay since I don't have much work to do today.

"You're late," ani Aldrei.

"Oh... yes. I woke up late," I said.

"Mind if you come with me to dinner later?"

"Uh..." sabi ko. "I can't. I have something to do after work."

"Going out with him again," he slowly said.

"I'm sorry..."

Tumango lamang si Aldrei at dumeretso na ng alis sa loob ng aking opisina. I sighed. Ilang oras din akong walang ginagawa sa trabaho at maagang dumating si Miguel. Pinapasok ko na siya.