SAYKO LİSE

SL-15

Şimdi öncelikle sizden bir ricam var. Bölümleri okuyorsanız lütfen beğenin. Hatta geriye dönüp bakın beğenmediğiniz bölüm varsa onları da beğenin. Beğeni ve yorumlar ne kadar yüksek olursa o kadar çabuk bölüm atacağım. Teşekkürler:))

Pera-Sorarım Hayatı

"Sana inanmıyorum. Neden seninle iddiaya girsin ki?" dediğimde Begüm güldü.

"Çünkü bana aşık." Bakışlarım Doruk'a kayarken bize baktığını gördüm. Bakışlarımı kaçırıp Begüm'e döndüm.

"İğrenç oyunlarınız sizin olsun o zaman." Okul binasına doğru yürümeye başladığımda elimde ki telefonu sıkıyordum.

Sınıfa çıktığımda çantamı aldım ve sınıf kapısına yöneldim.

"Beşte nereye?" diyen Ömer'e cevap vermeden sınıftan çıkarken elimde ki telefonu sertçe çantamın içine atmıştım.

Semih ve Yaren'i görünce adımlarımı hızlandırıp okuldan çıktım. Beni kandırmışlardı. Hepsi biliyordu ve gözümün içine bakarak oyun oynamaya devam etmişlerdi.

"Beste?" diyen sese dolu gözlerle bakınca Ömer olduğunu gördüm.

"Sırası değil Ömer."

"Neyin var?"

"Konuşmak istemiyorum." dedim ve burnumu çektim.

"Tamam susarız." Çantamı koluma geçirip yürürken sessizce yanımda yürüyordu.

Sahil boyunca yürürken yorulunca kenarda ki çimlere yönelip kendimi yere bıraktım. Ömer'de yanıma oturunca yüzüne baktım. Dikkatle beni inceliyordu.

"Kalbini kırdılar değil mi?" dediğinde ellerimi gözlerime bastırdım ve "Sende mi biliyordun?" dedim.

"Neyi?"

"Can olayını.." Ellerimi gözlerimden çekip yüzüne baktım.

"Beni Can sandığını biliyordum. Ama kim olduğunu bilmiyordum. Buldun mu?" dediğinde kafamı aşağı yukarı salladım.

"Hiç hoş olmayan bir şekilde öğrendim."

"Kimmiş?"

"Doruk." dediğimde şaşkınlıkla yüzüme baktı.

"Doruk pek böyle olaylara girecek biri değil." dediğinde çimlere uzandım ve gökyüzüne bakmaya başladım.

"Semih ve Yaren de biliyordu ve bana söylemediler." Derin bir nefes aldı ve denize baktı.

"Ne var biliyor musun? Güvendim ben onlara.." Ellerimi saçlarıma daldırdım.

"Onlar benim ilk arkadaşlarımdı." Telefonumun melodisi duyulmaya başlayınca doğrulup çantadan telefonumu çıkardım. Sesini ne ara açtığımı bile bilmiyordum.

Yaren'in aradığını görünce meşgule attım. Telefonu tamamen kapatıp çantama attıktan sonra Ömer'e baktım ve ayağa kalktım.

"Ben eve gitsem iyi olacak."

Ayağa kalktı. "Tabi ne zaman istersen beni ara ya da mesaj at konuşuruz. Yalnız değilsin." dediğinde gülümsedim.

"Teşekkür ederim."

Eve doğru yürümeye başladığımda Ömer'e olanları anlatmanın beni rahatlattığını fark etmiştim. Apartman göründüğünde bileğimde ki saate baktım. Okuldan daha çıkmamışlardır.