SAYKO LİSE

SL-37

Yonca Lodi-Emanet (Aşığım bu şarkıya♥)

İlk dersten beri Doruktan kaçıp duruyordum. Bugün ondan ayrılma kararı almıştım. Ondan kaçıp bu anı geciktirmeye çalışıyordum. Ama eninde sonunda vakit gelecekti.

Kolumdan tutulup sınıflardan birinin içine çekilince korkuyla çeken kişiye baktım. Doruk kaşlarını çatıp yüzüme bakarken sınıfın kapısını kapattı.

"Neden benden kaçıyorsun?"

Kolumdaki elini itip yüzüne baktım. İşte o an gelmişti.

"Senden kaçmıyorum."

"Senin dışında herkes kaçtığını düşünüyor. Garip!" Arkasını dönüp pencerelere doğru yürüdü.

"Doruk, ben ayrılmak istiyorum." Sert bir şekilde yutkunurken bana dönmesini bekledim. Ağır hareketlerle bana dönerken kaşları iyice çatılmıştı. Bir kaç adımda yanıma geldi.

"Şaka yapıyorsun değil mi?" Kafamı olumsuz anlamda salladığımda kahkaha attı.

"Neden?"

"Ben seni.." dediğimde nefesimin kesildiğini hissettim. Derin bir nefes alıp bakışlarımı gözlerinden kaçırdım.

"Ben seni ne?"

"Ben seni artık sevmiyorum."

"Daha iki gün önce beni sevdiğini söyledin!"

"Artık sevmiyorum." Bakışlarımı sınıfta gezdirirken ondan başka her şeye bakıyordum.

"Gözlerimin içine bakıp söyle."

Bakışlarımı gözlerine çıkardım. Bunu onun için yapacaksın, Beste.

"Seni artık sevmiyorum." Doruk kapıya tekme attığında korkuyla yerimde sıçramıştım. Bir şey söylemeden sınıftan çıktığında dolan gözlerime ellerimi sallamaya başladım. Şuan olmazdı!

Kapı tekrar açıldığında bakışlarımı kapıya çevirdim. Yaren şaşkınlıkla içeri girerken kollarımı boynuna sarmıştım. Ağlamaya başladığımda saçlarımı okşamaya başladı.

"Ne oldu?"

"Ondan ayrıldım." Omuzlarımdan tutup kendinden uzaklaştırdığında ağlamaya devam ediyordum.

"Neden?"

"Gitsin diye, gitsin daha iyi bir eğitim alsın diye.."

"Beste saf mısın? Yoksa salak mı?" Ellerimi gözlerime bastırıp göz yaşlarımı durdurmaya çalıştım.

"Doruk seni bırakıp gitmez."

"Benden nefret ederse gider!"

"Peki sen onun nefretini kaldırabilecek misin?"

"Onun için bunu yapabilirim."

"Gel buraya aptal arkadaşım." Kendine çekip sarıldığında derin bir nefes aldım.

Mezuniyete pek bir şey kalmamıştı. Aynı şekilde sınava da..

Onuda artık daha az görecektim. Kalbim sızlıyordu. Ama geleceği için buna değerdi.

*

Biraz uzağımda oturan Doruk'a göz ucuyla bakıp, bakışlarımı başka yere çevirdim.

"Siz kavga mı ettiniz?" Gökhan yanıma otururken Doruk'a bakıyordu.

"Hayır, ayrıldık." Şok olmuş bir yüz ifadesiyle bana bakarken kaşlarımı çatmıştım.