The Charmless Queen💛💙

Chapter 4

Chapter 4: Madness

Hindi ko na alam ang nangyayari basta ang natandaan ko lang ay sobrang nagalit ako at bigla na lang akong umalis nang walang pasabi at pinuntahan si Mariel sa bahay nila.

I acted like I didnt know anything. Na para bang gusto ko lang siyang bisitahin. Pero habang papunta ako sakanila naisip ko baka... baka dahilan lang iyon ni Elton para bumalik ako sakaniya. Dahil sa naisip ko parang nawala ang galit ko sakaniya. Pero sa natagpuan ko ay halos gusto kong makapanakit. Nakita ko lamang siyang umiinom ng whiskey habang naninigarilyo kasama ang mga kaibigan niya.

Nanlaki ang mata niya ng makita niya ako at ganon din ako. "Mariel? Hindi ba buntis ka? At mukhang alam ko naman na alam mo na bawal sa yo yan diba?" I said na para bang nababahala. She just look at me blankly and laugh sarcastically... " since when do you care?!" She said. Nilagay niya sa mesa ang baso at lumapit sakin.

"You! It was you! Ikaw ang may kasalanan ng lahat!" Sabi niya habang tinuroturo pa ako. Biglang lumabas si nanay at bigla akong naawa ng makita ko ang kalagayan niya. Pumayat siya. Sobrang payat na niya. Halata na rin ang mga wrinkles sa mukha niya pati ang pagod. "Nay! Ano po ang nangyari sa inyo?" Takang tanong ko. Lumapit ako sakaniya at nagmano.

"Ayos lang ako... bat kapala napa rito?" Takang tanong ni Nanay ngumiti ako sakaniya. "Sinabi po sakin ni Elton ang nangyari." Sabi ko. Biglang napawi ang ngiti sa kaniyang mga labi at bigla itong lumungkot. "Ewan ko ba! Hindi ko na alam kung ano ang nangyayari jan sa kapatid mo..." sabi niya. Nilapitan ko si Mariel at bigla ko siyang sinampal.

"₩h@t th€ h€Ll!" Inis na sabi niya. Nginisihan ko lang siya at sinampal ulit but this time mas malakas na. "Hindi kapa rin ba nagigising Mariel?! Bakit mo iyon ginawa?!" Inis na sabi ko. Ngumisi lang siya sakin. "Ginawa ko lang yun para inisin ka! Ginawa ko lang yun para maging miserable ang buhay mo! Akala ko ipaglalaban mo siya! Pero bakit parang wala lang sayo huh? Kaya naisip ko baka... baka hindi si Elton ang kahinaan mo kaya hinulog ko ang bata dahil hindi ko na ito kailangan pa! Hindi ko rin naman talaga mahal si Elton eh. Pero dahil pareho-" hindi ko na siya pinatapos dahil sinampal ko ulit siya.

"Wala ka ba talagang puso? Bakit mo nagawa sa anak mo yun?!walang kasalanan ang bata! Bat ang tanga mo! Ha! Bakit! Pinatay mo ang bata na walang kamuwang muwang! Pwede mo naman siyang ibigay kay Elton  ah! Bakit kailangan patayin mo! Kinuha mo ang karapatan niya na mabuhay sa mundong ito! Bakit!?" Inis na sigaw ko sa sobrang inis ko ay pinagtatapon ko ang mga baso nasa ibabaw ng lamesa na inuman nila.

"Dahil hindi ko kaya!tangina! Ate di ko kaya! Hindinko ginusto ang mga ginawa ko!nagsisisi ako! Ate! May cancer ako sa baga! Ate natatakot ako!sa sobrang depress ko nakalimutan ko na may anak na ako!inom lang ako nang inom hangang sa isang araw pagkagising ko wala na ang baby ko..." sa sinabi niyang yun ay napaupo ako bigla... bakit... ano...naguguluhan ako...

"A-ano?!" Inis na sabi ko. Binalingan ko si Elton na ngayon ay gulat na gulat na rin. "Asan ka ng mga panahon nangyari ito sa kapatid ko? Diba sabi ko sayo bantayan mo siya! Bakit mo siya pinabayaan?!huh?! Bakit!" Inis na sabi ko at pinagsusuntok ang dibdib niya... napapagod na ako... gusto ko nang matulog... ang sakit na... pagod na ako... pagod na pagod... hindi ko na kaya... and everything went black...

Nagising lamang ako sa isang lugar na puro dilim lamang... wala akong makita... nasan ako??... anong lugar ito? Bakit ako nandito? Biglang may bumukas ang mga ilaw dahilan para takpan ko ang mga mata ko. Ng medyo naka adjust na ang mata ko ay binuksan ko na ito. At nagulat ako sa nakita ko. Isang hardin. Napakagandang hardin...

May nakita akong isang lalaki na nakaupo dito habang may hinahawakang bulaklak. Napatingin siya sa gawi ko dahilan para mapahakbang ako. Sino ito? Sino siya? His so handsome. At bigla siyang ngumiti... para bumagal ang ikot ng mundo... ano itong nararamdaman ko? Bakit bumilis ang tibok ng puso ko? Ni minsan hindj ko ito naramdaman kay Elton..  hindi...

"I've been waiting for you... Im happy that you came back..." he said while smiling. Iniwas ko ang tingin ko pero hinawakan niya ang baba ko para iangat at tignan siya sa mukha. Ang kaniyanv mga mata. Napaka familiar... bakit parang nakita ko na ito noon? Bakit parang... kilalang kilala ko na siya...

"Bumalik kana Isabelle... miss na miss na kita... bumalik kana samin Isabelle... mahal pa rin kita..." at bigla niya nilapit ang labi ko sa labi niya. Bakit hindi ako umangal... bakit hindi ako nagagalit... nang lumayo ang labi niya sa labi ko ay bigla akong nalungkot..  "S-sino ka?" Wala sa sarili kong sabi. Biglang nawala ang ngiti sakaniyang mga labi at napalitan ito ng lungkot..  "kahit hindi mo ako maalala... mahal parin kita... Rylandrien Tristan Ferrer... and yung nagiisang prinsipe aking prinsesa..." at sa ikalawang pagkakataon muling naglapat ang aming mga labi ngunit sa panahong ito... ay tumugon ako. Unti unti kong ipinikit ang aking mga mata ay ikinawit ko ang aking mga braso sakaniyang leeg at mas lalong diniin ang aming nga labi sa isat isa... hangang sa maramdam ko nalang na hinawakan niya ang bewang ko at kinagat ang pangibabang labi ko...

Napasinghap ako sa ginawa niya at ginawa niya itong pagkakataon upang ipasok ang kaniyang mga dila. Ang kaninang mahina at malambing naming halikan ay naging mapusok at agrisibo. Unti unti na akong nawawalan ng hininga kaya bumitaw ako. Kapwa kaming habol ang hininga bago tumingin sa isat isa...

"Mahal kita... sa ngayon... ibabalik mo na kita sakanila... pero sa susunod na papahirapan nila ang aking reyna ay hindi kana nila makukuha sakin... hangang sa muli aking mahal... wag mong kalimutan..  mahal kita.."
___________________________________________________

A/N
     Thanks for reading... love lots..  please vote and comment thank you!💛