Chapter 9: Mind reader
Totooo ba ito? Bakit iba ang kwento ni nanay sa kwento ng librong ito? Sino ba ang sumulat nito? Hinanap ko ang gumawa ngunit walang may nakalagay. Ano ang totoo? Sino ang paniniwalaan ko?ano ang nangyari kay tatay? Saan siya pumunta? Bakit ang sabi dito sanggol ako ng mamatay si ina ngunit sabi naman ni nanay ay dalaga na ako? Ano ba talaga ang nangyari? Paano matatanggal ni ina ang aking mga alala kung ako ay sanggol palamang?
Siguro may iba bang libro dito na maari kong mabasa at masagot lahat ng tanong ko. Tumayo ako at maghahanap na sana ng libro ng biglang may kumatok. "Pasok." Ang tanging na sagot ko dahil naghahanap ako. Hindi ko na kinilala ang pumasok. "Princess Isabelle... kakain na po tayo. Pinapatawag na po kayo ng mahal na reyna." Sabi ng pamilyar na tinig. Napatingin ako sa nagsalita. Si Tristan. "Just call me Isabelle. Susunod narin ako." Sagot ko pero bigla akong napatigil ng biglang sumakit ang ulo ko.
"Your highness... tintawag na po kayo ni Princesa Isabella..." sabi ng batang lalaki. Lumingon ako sakaniya at ngumiti. "Just call me Isavelle.... susunod narin ako... nice meeting you?" Patanong na sabi ko sa bata. "Im Tristan... Isabelle." He said. I bow me head to him and smile. "Nice to meet you Tristan... nice name!" I said and walk with him.
What was that? "Your highness are you alright?" Takang tanong ni Tristan... nang hawakan ako ni Tristan sa bewang ay may kung ano kuryente ang dumaloy sa katawan ko dahilan para mapaiwas ako sa kaniya. At sa hindi ko alam na dahilan ay tinignan ko siya sa mata... bakit siya nasasaktan?nakikilala niya naba ako?magkakakilala na ba kami noon?
"Who are you?" Ang tanging na sabi ko. Ngumiti siya sakin ng pilit at nagsalita..."its for me to know and for you to find." Sabi niya bago lumabas. Ngunit... bakit ako nasasaktan?
**********************
Ilang buwan narin ang nakalipas nong huling paguusap namin ni Tristan... Iniwasan niya ako sa hindi ko malaman na dahilan. Bukas na bukas ay papasok na ako sa FEBUME U. Ang university kung saan nagaaral ang nga bata dito sa lugar na ito. At simula noon ay hindi na ako nakapasok sa library dahil laging may pagpupulong si Lola kaya lagi nilang ginagamit ang library... hayst... kaya ito ako ngayon... humihiga sa kama... naghahanap ng paraan kung paano ko malalaman lahat!Ganito ang laging ginagawa ko kapag may mga panauhin sa palasyo kung maari ay hindi ako magpakita sa kanila at kung makita nila ako ay isa lang ang idadahilan ko... apo ako ni Nanay Nena... siya ang pinaka matagal na alipin dito sa palasyo. Siya ay isang matalik na kaibigan ni lola kaya alam niya ang lahat.
Pero... bakit ganon? Kapag napapag isa ako ay iisang tao lamang ang iniisip ko... si Tristan. Ang sabi ko naghahanap ako ng paraan para malaman ang lahat... hindi tungkol sa palasyo... kundi tungkol sa pagiiwas sa akin ni Tristan... gusto ko siyang tanongin ngunit nahihiya ako... ano ba kami? O meron bang kami? Where not friends... we dont know each other... but why we are so comfortable with each other? Tristan... what are we?
Naputol ang pagiisip ko ng biglang may kumatok sa pintuan. Inayos ko muna ang sarili ko at sinilip kung sino ang tao. Si Markie at Tristan. Nakangisi si Markie habang hindi naman nakatingin sakin si Tristan... hindi na ako nagulat.
Every time nakakain na silang dalawa ang laging kumakatok at tumatawag sakin. At ito ang laging bumubungad sakin... ang pangit na mukha ni Markie na mukhang Adik at ang walang emosyon na mukha ni Tristan na parang patay.
Nagulat ako ng biglang sumimangot si Markie at sinamaan ako ng tingin. Inirapan niya muna ako bago tumalikod. Anyari sa baklang iyon? "Hindi ako bakla!" Narinig ko na sabi ni Markie. Huh? Paano niya nalaman? Bago pa ako makasagot ay tumalikod na si Tristan... "kakain na daw." Wlaang gana na sabi niya. As expected.
Dumating ako sa kitchen at nagsisimula na silang kumain. Nag bow muna ako umupo sa tabi ni Markie at ng kambal (Dawn and Dusk). Bat ang baho ni Markie?
Nagulat kami ng biglang nabulunan si Markie... anyari dito? As time goes by medyo nagka close narin kami. Hindi pa man ako nakapunta sa bayan,they describe to me what it look like. Para rin siyang mundo ng mga tao. May pamayanan, paaralan, dagat, beaches, pasyalan. Ang pinagkaiba lang ay kakaiba ang mga mamayan dito. Sabi ni Princess, sa ganitong lugar lang daw ang pwede magsama ang nga tao,diwata,lobo, bampira, duwende, demonyo, at dyosa. Sabi rin ni Kiesha na ito daw ang pinakamalaking imperyo sa buong mundo na ito,ngunit ang imperyo rin na ito ang may pinakamaliit na bilang ng kaharian.
"Hindi ako mabaho!" Nagulat ako sinabi ni Markie at bigla akong pinalo sa kamay. Nanlaki ang mata ko. He can read mind?!this stink werewolves can read my mind?!
"Ahh! Nakalimutan ko na. Hindi ka namin nabigyan ng proteksiyon upang hindi mabasa ni Markie ang iyong iniisip." Sabi ni Lola dahilan para mapatayo ako. "All this time? Your reading my mind?" Kinakabahan na sabi ko. Ngumisi sakin si Markie at tumango. "Yes na yes! Alam ko LAHAT!" he said na para bang alam niya ang tinutukoy ko. Napaupo ako sa lapag at halos gusto kong lamunin ako ng lupa.
"Hindi ka malalamon ng lupa!" Natatawang sabi niya dahilan para mas lalo akong mamula. "Stop reading my mind!" Inis na sabi ko na para bang iiyak na ako. Huhuhu... this is so embarrassing... "do you want ME to tell them what I heard?!" Nakangising sabi niya... bat ba mahilig ngumisi ang bwesit na ito! Parang adik!
"Sige isa pang pambubully sakin jan sa isip mo sasabihin ko na talaga... nakakasakit kana ha!" "Then stop reading my mind if you dont want to he hurt!" Inis na sabi ko. Jerk!
"Isa" dalawa tatlo apat lima... bahala ka sa buhay mong abno ka!
"Okay then... do you know laging iniisip ni Isabelle si Tgdjendhdjs" hindi na nila naintindihan ang sinabi ni Tris- i mean markie nang takpan ko ang baba niya.
Fuck. I hate him!
___________________________________________________
A/N
Hello guys. I would like to inform you all na may pasok na po. So i cant promise you na araw araw na ako makakapag update. All this time kasi cellphone lang ang ginagamit ko. Kaya medyo sumasakit na ang kamay ko kakatype... but then maybe pag schooldays, 2 or 3 updates lang. But if it is weekends tas walang masyado gagawin.. 2 or more updates a day... if i can...Thanks guys.. love lots!💛
YOU ARE READING
The Charmless Queen💛💙
Подростковая литератураFalling inlove is the best feeling but being broken is worse feeling. -- Rylandrien Tristan Ferrer Why fall in in love if you can fall out of the window and get the same result. -- Louise Calvin Mates are not irreplaceable... and because of that...