The Charmless Queen💛💙

Chapter 15

Chapter 15: What Friends are for...
                               *Behati Isabelle Monsanto*
My head hurts. Asan ako?ilang araw ba ako nakatulog? Teka? Bakit hindi pamilyar ang lugar na ito? Ano ang nangyari?

"Anak..."

Tinig... tinig ng aking Ina! Asan siya? Asan ako? Ano ang ginagawa ko dito?

"Anak... malaki kana." Napakagandang pakinggan... para akong nakikinig ng napakagandang musika.

"Makinig ka sakin..." dugtong ni ina...
"Asan ka? Ina!"sigaw ko. Ngunit wala akong narinig na sagot...

"Ina... nagmamakaawa ako sayo... pakiusap... magpakita ka sakin..." sigaw ako ng sigaw... iyak ako ng iyak... hindi ko alam ang gagawin ko... paano ako napunta dito? Ngunit bakit parang may kakaiba? Bakit parang hindi to totoo?

"May mabuting balita ako sayo anak... maaari pa akong mabuhay..." sabi n i Ina dahilan para mapangiti ako... buhay pa siya! Mahahagkan ko pa siya!

"Ngunit... kailangan mong makuha lahat ng kapangyarihan ng mga diwata, bampira, at iba pang nilalang sa Charm Kingdom..." sabi niya dahilan para matigilan ako... hindi maaari!

"Hindi! Hindi ko kayang isuko ang kaharian upang mabuhay ka ina! May iba pa bang paraan?" Kahit hindi ko pa nababasa ang pinagmulan ng mundong ito,may kaunting kaalaman naman ako kung paano nabubuhay ang mga diwata dito.

Ang mga diwata ay nabubuhay dahil sa kanilang kapangyarihan. Kapag nawala ito, o may nakakuha maaaring ikamatay nila ito...

"Wala na anak... tulungan mo ako... pakiusap.!" Sabi niya.  Hindi ko alam ang gagawin ko. "Isabelle! Wag kang maniwala sa kaniya!" Sino yun?!

Hindi ko man na kita ang ina ko alam ko na mahal niya ang mga mamamayan sa Charm Kingdom. "Anak! Oo at hindi lang ang isasagot mo! Anak pakiusap! Tulungan mo ako!" Umiiyak na sabi ni ina... hindi ko alam ang gagawin ko...

Bakit? Ano? Ano ang nangyayari?

"Anak... kailangan kong maghiganti... pakiusap tulongan mo ako!" Sigaw ni ina. Hindi ko alam... may kung ano ang tumutulak sakin na paniwalaan siya... pero may kung anong parte sa isip ko ang ayaw sundan ito...

"I-ina... patawad..." sabi ko... natahimik si ina... hindi ko man siya nakita ay alam ko na natigilan siya...

"Ano ang ibig mong sabihin?" Gulat na tanong niya
Bakas narin sa boses niya ang galit. Natatakot ako. Ngunit hindi ko kayang isuko ang kaharian para lamang sakaniya.

Oo mahal ko ang aking ina... ngunit kung ito na talaga ang nakatakda... hindi ko na maiiba ito...

"Hindi po kita matutulongan..."sa sinabi ko ay biglang may kung  anong enerhiya akong naramdaman. Parang may kung anong kumukuha sa akin sa ilalim ng lupa... hangang sa naramdaman ko nalang na wala na akong inaapakan. Mahuhulog ako! Shit!

"Ahhhh!" Sigaw ko ng tuluyang lamunin ako ng dilim. Fuck! What the hell? Asan ako? Ano ang nangyayari? The fudge?

"Isabelle? Isabelle, wake up!" Rinig kong sabi ni Princess... Ano ang nangyayari? At first I was with my mom? Now?? What the hell?? Seriously??

I slowly open my eyes and I was welcome with a worried look from Princess and my grandmother... Once i saw them I burst inyo tears... was that only a dream? I though it was true? I thought... maybe the goddess give me that sign? What the hell?!

"Are you okay?"ask my grandmother... i cant answer cause I dont know...

"What happen?" Princess ask softly... I hug her. She hug be back... I continue to cry in her shoulder... and she let me...

Ganito ang palaging nangyayari, especially sa mundo ng mga mga tao. Lalo na sa time na laging sumasama ang loob ko sa mga magulang... sila ang laging magpapagaan ng loob ko. Sa 20 years of my existing here in the world,sila ang laging nandyan para sakin. They never leave my side kahit ma ganito lang ako...

Sila ang laging nagbibigay sakin ng self confidence kapag nawawalan ako. Sila ang laging nagpapangiti sakin kapag nalulungkot ako. Sila ang laging nagbibigay liwanag kapag itim ang lahat na makikita ko. Ang kanilang mga kamay ang laging handang maglahad sa tuwing nadadapa ako. They are like rainbows after the rain. They are my happiness after the pain. I might dont have a prince charming, fairy godmother, parents, but I have 2 angels who always help me... my friends...

                           *Kiesha Amanda Villegas*
Napatingin ako kay Behati na mahimbing na natutulog... bakit ganito na ang nangyayari? Bakit naging ganito ang buhay ni Behati? Behati is not a perfect person... but I can tell that she was a kind girl...

Behati is like just other teenagers. Wanting to have a parents who can comfort her. A Sister or brother who can protect her. And of course a friend who can understand her. And here we are, doing our best to replace all the person she needed...

Kung para sa iba ang magkaibigan ay walang kwenta... para sa akin... kaya tayo nagkakaroon ng mga kaibigan dahil tungkulin nila na maging tagabantay natin.

"Naalala mo ba? Kiesh? Yung panahon na naiingit pa sa samahan natin sina Em-Em, Kiya, Sammy?" Biglang sabi ni Princess dahilan para mapatawa ako.

Em-em, Kiya, and Sammy. Mga kaklase namin na lagi kaming inaaway... kami ang lagi nilang nakikita...

"Oo naman... ang nagseselos nilang mga mata habang tinitigan tayo? Sino ba naman ang makakalimot ng mga matang kulang nalang ay patayin tayo?" Natatawang sabi ko. Napatawa naman ng mahina si Princess bago ako inakbayan...

"Alam mo Kiesha... na miss ko ang dating samahan natin... ang walang inaalala pero ang mga problema natin na puro walang kwenta... ang paguusapan natin mula sa wattpad hangang sa mapunta na kung saang lumalop ng mundo... ang dating tayo..." sabi ni Princess... pinunasan ko ang nga luha niya bago isinandal ang ulo ko sa balikat niya...

"Ang naiinis mong mukha kapag sinasabihan ka namin na mas matangkad ang mga grade7 kaysa sayo. Ang pagiging makapal ko na ang tangkad ko... kahit ang totoo ang liit liit ko!"natatawang sabi ko. Sinandal niya ulit ang ulo niya sa ulo ko...

"Sana... bumalik tayo sa dati no?" Mahinang sabi ko. Biglang umiling sa Princess. "Kung sa tingin mo... hindi sa atin nangyari ito... sa tingin mo magiging ganito tayo? Ang mga nangyari ay parte na nang tadhana... kaya wag na natin isipin na bagohin ito okay?" Tumango ako. At biglang may kong anong tanong ako naalala...

"Sabi ng inang reyna... illusion lamang ang nangyari kay Behati... so it mean?..."

"Ibang nakakaalam nang tunay na ugali ni Behati..." gulat na gulat ma sabi ni Princess...

'Fuck!' It cant be!

"His alive..."
___________________________________________________