anyone else |gxg

t w e n t y f o u r

"i don't belong to anyone else."

|

"başkasına ait değilim."

-

Annabelle'in işaret parmağı, çıplak köprücük kemiğimin üstünde gezinirken sırtımdan boynuma bir ürperti yükseldi.

"Güzel." diye mırıldandı Annabelle kendi kendine.

"Güzel olan nedir?"

"Sen." yüzüme bile bakmadan konuştuğunda gözlerimi devirdim, Annabelle iltifat eden türden bir insan değildi ve dediği şey o kadar otomatikti ki üstüme bile alınamadım.

"Yaa..." dedim kuru kuru.

"Sadece benim adımın onunkinden çok daha güzel bir yerde oluşu hoşuma gitti." dedi inatla parmağını tenime sürterek, göremesem de köprücük kemiğimin üstündeki ismine odaklandığını biliyordum.

"Kıskançlığın sırası mı?"

"Bilmem, sırası mı sence?" dedi aniden elini çekip dirseklerine yaslanarak kendini havaya kaldırırken. Çıplak göğüslerine bakmamaya çalıştım ama o bu kadar güzel bir vücuda sahipken bu oldukça zordu.

"Ne?" dedim kendimi gözlerine bakmaya zorlayarak.

"Ağladın. Onun için." dedi, sesi ifadesizdi ama yeşil gözlerinin kısılmış olduğunu görebiliyordum. Hoşuna gitmeyen şeylere böyle bakardı. "Buna inanmak istemiyorum, Willow ama o kadar kafa karıştırıcısın ki... O senin gerçek ruh eşin bile değil ve bilmiyorum, onu ona aşık olacak kadar tanımıyorsun bile. Bradley senin için kimse olmalı ama sen onu o kadar sahiplenmişsin ki onun asıl ruh eşini gördüğünde ağladın. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum."

Bir süre sessizce durdum çünkü haklıydı, söyleyebilecek veya kendimi savunabilecek hiçbir şeyim yoktu. Hiçbir şey.

"Bradley'ye aşık değilim." diye acınası bir denemede bulundum. "Ona aşık değilim. Neden ağladığımı ben bile bilmiyorum, sadece oldu. Hayal kırıklığına uğradım. Bu kulağa iğrenç derecede acınası geliyor, farkındayım ama hayal kırıklığına uğradım. Gerçekten iki ruh eşine sahip olduğuma inandığım tüm zaman boyunca beklediğim şey buydu."

"Zaten iki ruh eşine sahipsin, sadece o doğru kişi değil."

"Senin beni sevebileceğini düşündüm. Onun da beni sevebileceğini düşündüm. Bencilceydi, özür dilerim, sadece bunun nasıl bir şey olduğunu tatmak istedim. Kimsenin bilmediği bir şey, iki kişiye sahip olmak. Merak ettim, bencildim, ağladım ve pişman oldum. Ne yapabilirim ki? Utanmazcaydı ve bir hataydı, tamam mı? Özür dilerim." kelimeler boğazımda dolandı, göz yaşlarım yüzünden görüşüm bulanıklaşmıştı ama onları salmak istemiyordum. Annabelle benim hakkımda kötü düşünecekti. Annabelle benim hakkımda kötü düşünüyordu. Muhtemelen hiçbir şeyle yetinemeyen doyumsuz bir sürtük olduğumu düşünüyordu ve haklıydı da. "Özür dilerim, Annabelle."

Annabelle sıkkınca nefesini vererek yataktan kalktı ve komidinin üstündeki sigara paketine uzandı. Beyaz teni, gece lambasından vuran sarı ışıkla birlikte gümüşi bir şekilde parlıyordu. Sigarasını yaktığı sırada lambayı kapattı ve içerideki tek ışığın sigarasının ucundan yükselen ince kıvılcım ile açık perdeden içeri süzülen sokak ışığı olarak kalmasına sebep oldu.