Happy Ending | Soonhoon

ten

🌥

Masayang naglalakad si Soonyoung papunta sa classroom niya. As usual, maraming tao ang nagtatawag ng kaniyang pansin. Bumabati ng magansang umaga o di naman kaya'y pinupuri ang kaniyang hitsura.

Sanay na si Soonyoung sa araw-araw na pangyayaring ito. Kaya nakakasawa na, gusto naman niya ng bago.

Lee Jihoon.

Bagong salta na siyang kaagad na kumuha ng atensyon niya. It was the new thing he's been waiting for. The reason why he's pesky around the small arrogant student.

Mas nadagdagan pa ang kaniyang will to know him more, matapos ang nangyareng eksena kahapon. Heck! Halos hindi nga niya maipikit ang kaniyang mga mata kakaisip lang sa kaniya.

Not in a romantic way.

Naintriga siya sa pagiging misteryoso ni Jihoon. Kahit na wala siyang pake sa lalaking yun. But he keep on sticking his nose with Jihoon's whereabouts.

Pagkatapak ni Soonyoung sa kaniyang silid-aralan, kaagad niyang hinanap ang bulilit na nananakit. His eyes landed on Jihoon's small frame immediately. A mischievious smile crept on his face. He approached his seat beside him.

"Wassup, boyfriend" panunukso ni Soonyoung sa nananahimik na Jihoon.

Kaagad na nasira ang mood ni Jihoon sa pagbabasa. He closed his book with a loud thud, earning a few stares of those who are near them.

"Don't start me, Kwonshit" sabi ni Jihoon at inihiwalay ang magkadikit nilang desk.

Jihoon moves his place 1 feet apart Soonyoung's. Pinanood lang ito ni Soonyoung with his right eyebrow raised.

Ibinaba ni Soonyoung ang kaniyang gamit at kaagad na hinatak ng walang ka effort-effort ang table ni Jihoon pabalik sa dati nitong pwesto.

Nagulat si Jihoon sa ginawa ng balasubas niyang seatmate. He's not in the mood to deal with Soonyoung's peskiness. Inisip niyang sana hindi nalang talaga siya pumasok ngayon.

Dapat hindi talaga siya papasok kasi nasa 'tinatamad-akong-pumasok-sa-tanginang-paaralan' mood siya ngayon. But in the end pumasok pa rin siya.

Kahit na ayaw niya mang isipin, pero pumasok siya para sa kapakanan ni Soonyoung.

He didn't even know how the hell did Soonyoung got involved with his crap. Pero wala na siyang magagawa dahil na involve na ang lalake. He just have to protect him, even if he hates it.

Sa nangyare kahapon, warning palang ito.

"Yan, baka mamiss mo ako" sabi ni Soonyoung at kinindatan pa si Jihoon.

Naghiyawan naman yung mga kaklase ni Soonyoung na parang alagad na niya rin. Kung may mga alagad si Jooheon, may mga sugo rin si Soonyoung. Nahati sa kanilang dalawa ang mga lalake sa classroom

"You wish" sagot ni Jihoon at hinayaan na lang si Soonyoung na gawin ang kagustuhan nitong gawin kasama ang mga kaklase nilang mga uto-uto sa kaniya.

Soonyoung chuckled, he reached for Jihoon's hair and ruffled it. Nagulat si Jihoon sa ginawa ng lalake. He swatted his hand away.

"Anong ginagawa mo" it wasn't a question but a statement. Hindi niya gustong may taong bigla-bigla nalang gagalaw sa kaniya. He's not a fan of skinships. He will never be.

"Oohh, easy there kitty" sabi ni Soonyoung at hindi pa nakuntento sa paghawak sa buhok ng nag-uusok ilong na jihoon.

He pinched Jihoon's cheeks making a lot of students to gasp with what he did. They're quite scared earlier, nung sinabi ni Jihoon kung anong ginagawa ni Soonyoung.

Sa kanilang mga mata... napapaliburan ng itim na aura ang buong katawan ni Jihoon. But for soonyoung, isang rainbow at may unicorns pa sa ulo ni Jihoon.

Clearly, everyone aside from Soonyoung is intimidated by Jihoon's presence at the moment.

"Kung hindi ka lang suplado, matagal na kitang niligawam" sabi ni Soonyoung inalis ang kaniyang mga kamay sa pisngi ni Jihoon.

Smiling, soonyoung took out his materials... not minding the glares that could bore holes onto Soonyoung's body.

🌥