Εβελίνα

Κεφάλαιο 2

Πλευρά Στέφανου
Ήμαστε εδώ και δύο ώρες στο παρτυ... Είναι απίστευτα βαρετά.

Έχω ξεμπέρδεψει με τους δημοσιογράφους  και τώρα στέκομαι με την οικογένεια μου και δύο φίλους τους σε ένα από τα ψηλά ξύλινα  τραπέζια που υπάρχουν στον χώρο.

Κάθε λίγο έρχονται κοπέλες με αστραφτερά και "προκλητικά" φορέματα κοντά μου προσπαθώντας να κερδίσουν την προσοχή μου όμως αποτυγχάνουν παταγωδώς. Εκείνες ξεβιδώνονται και δείχνονται ή με ρωτάνε αν είμαι ο γνωστός Στίβ ενώ εγώ έχω όλη μου την προσοχή στην βότκα που γυαλίζει μέσα στο ποτήρι το οποίο έχει γίνει διακοσμητικό του χεριού μου.

«Λυδία;;;»

Της ξανά λεω αφού δεν μου απαντάει.
Ακολουθώ το βλέμμα της το οποίο είναι στυλωμένο πίσω από εμενα...

Πλευρά Εβελίνας
Έχουν περάσει δύο ολόκληρες ώρες και νιώθω την απόλυτη απογοήτευση.

Λόγο της φασαρίας που είχε το πάρτυ θεώρησαν πως δεν μπορούν να συζητήσουν για δουλειές εκεί, έτσι έχουμε έρθει σε έναν διαφορετικό χώρο του ξενοδοχείου. Έχω μεταφράσει τα συμβόλαια και κάποιες συζητήσεις.

Δεν το περίμενα ακριβώς έτσι.. για την ακρίβεια δεν το περίμενα καθόλου! Η Κέϊτ μου ζήτησε χίλιες φορές συγγνώμη..

Την καθησύχασα λέγοντας της πως δεν πειράζει παραλείποντας το πόσο θα ήθελα να είμαι με την παρέα μου και όχι με αυτούς τους ξένους, βαρετούς ανθρώπους. Το καλό όμως είναι πως η συμφωνία έκλεισε και τα συμβόλαια υπογράφηκαν.

Η Κέϊτ δεν νομίζω να το έχει πιστέψει ακόμα! Την ήθελε πολυ αυτή την συμφωνία και η αλήθεια είναι οτι ήταν δύσκολο.

Αρχικά είχαν καχύποπτη και αρνητική στάση, όμως με συζήτηση συμβιβασμούς και διπλωματία αναπτύχθηκε ένα θετικό κλίμα.

Η Κέϊτ μου είπε πως χωρίς εμένα δεν θα γινόταν η συμφωνία και πως τους ενθουσίασα.

Όμως εγώ πιστεύω πως και η άλλη κοπέλα μια χαρά θα τα πήγαινε, απλά θέλει να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους, το τι ζητάνε και το τι μπορείς να προσφέρεις.

«Έβελην πρέπει να βιαστούμε όπου να ναι θα αρχίσει ο χορός!»

Μου λέει καθώς τρέχει κυριολεκτικά στους διαδρόμους.