Δύο γοητευτικοί νέοι από διαφορετικές αφετηρίες. Δύο κόσμοι που συναντιούνται μέσα από ένα μονοπάτι γεμάτο δυσκολίες. Ένας μεγάλος έρωτας, ίντριγκες και πάθη.
Μια ιστορία κλισέ όταν ξαφνικά όλα ανατρέπονται, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και τίποτα...
«Άουτς!» Αναφωνώ όταν συγκρούομαι πάνω σε κάτι.. ή μάλλον κάποιον.
«Σου ζητώ συγνώμη... έτρεχα απ' την βιασίνη μου και δεν σε είδα...»
Λέω ειλικρινά καθώς ο διάδρομος φαινόταν άδειος και μαζεύω την τσάντα μου απο κάτω.
«Δεν πειράζει, είμαι ο Άγγελος!»
«Έβελην!» Τουσυστήνομαι ανταποδίδοντας την χειραψία.
«Το γνωρίζω...τι μάθημα έχεις;» Με ρωτάει με ένα κάπως ντροπαλό χαμόγελο θα έλεγα. ****
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Επιλογής, ψυχολογία εσύ;» Του απαντάω καθώς ανεβαίνουμε γρήγορα την σκάλα.
«Και εγώ! Είχα λίγο άγχος επειδή δεν θα ήξερα κανέναν αλλα ευτυχώς έπεσες πάνω μου...!»
Λέει αμήχανα καθώς τρίβει τον αυχένα του.
«Δεν μπορούσα να φανταστώ οτι θα κάνω τόσο χαρούμενο κάποιον πέφτοντας πάνω του!»
Λεω και γελάει. Η αλήθεια είναι πως και εγώ δεν θα ξέρω κανέναν. Τα παιδιά θα κάνουν κοπάνα αυτή την ώρα αφού θυμήθηκαν ότι δεν έχουν διαβάσει αρχές οικονομικής θεωρίας που έχουμε την επόμενη.
Σταματάμε έξω από την πόρτα και κοιταζόμαστε διστακτικά καθώς από μέσα ακούγεται η δυνατή φωνή του καθηγητή που μαλώνει έναν μαθητή.
Χτυπάει την πόρτα και οταν ακούγεται το τυπικό 'περάστε' ο Άγγελος την ανοίγει.
Περνάει πρώτος και τότε ο καθηγητής πάει να πει κάτι μα όταν εμφανίζομαι απο πίσω ότι είδους αυστηρότητα είχε το ύφος του εξαφανίζεται.
«Καθήστε, και μην ξανά επαναληφθεί!»
Λέει τελικά. Βλέπω τα θρανία και η ανάσα μου μαγκώνεται.. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...
Οι μόνες κένες θέσεις είναι δίπλα στην... Ξένια και δίπλα απο τον Στέφανο. Ο οποίος δείχνει να περιμένει τι κίνηση θα κάνω. Το ίδιο και ο Άγγελος δίπλα μου για να δει μάλλον που θα κάτσει.
