Εβελίνα

Κεφάλαιο 13

«Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε που σας ανέθεσα εκείνη την εργασία..

Βλέπω ότι σας προβλημάτισε σε μεγάλο βαθμό. Μάλιστα κάποιος ήρθε και με ρώτησε ποιο το νόημα!»

Λέει ο κ.Γρηγοριάδης καρφώνοντας το βλέμμα του στον Στέφανο στην τελευταία φράση του. Ήμουν σίγουρη πως δεν θέλει αυτή την εργασία...

«Το νόημα αγαπητά μου παιδιά, είναι να μπείτε στα "παπούτσια" ενός άλλου ανθρώπου...

Λέμε πως είμαστε όλοι διαφορετικοί.
Όμως για εμένα το διαφορετικό ακούγεται σαν το"the others" όπως λέμε εδώ στην Νέα Υόρκη. Σαν κάτι ξένο, κάτι λάθος. Εγώ λοιπόν χρησιμοποιώ τον ορισμό 'ξεχωριστοί'. Όλοι μας έχουμε κάτι που μας κάνει ξεχωριστούς.

Όλοι θέλουμε το ίδιο πράγμα. Να ονειρευόμαστε, και να επιτύχουμε...
Αλλά μερικές φορές λέμε στους εαυτούς μας, το ίδιο και η κοινωνία, ότι δεν ταιριάζουμε σε αυτό το καλούπι. Σε αυτά τα παπούτσια.

Αν όμως κοιτάξετε την ιστορία μου, το ότι γεννήθηκα κάπου διαφορετικά, είμαι Έλληνας, μετανάστης, που από ένα παιδί που δούλευε όλη μέρα στο συνεργείο του πατέρα του για να φροντίζει την άρρωστη, ανήμπορη μητέρα του και όλο το βράδυ διάβαζε ελπίζοντας σε ένα όνειρο που όλοι του λέγανε πως είναι ανεκπλήρωτο... Σε έναν άνδρα που όχι μόνο εκπλήρωσε τα όνειρα του που τα έβλεπε μονάχα αυτός, αλλά και το πιο σημαντικό, έδωσε την δυνατότητα να εκπληρώσουν και τα δυο υπέροχα παιδιά του τα δικά τους όνειρα.

Αυτό που με κάνει διαφορετικό είναι αυτό που με έκανε να σταθώ στα πόδια μου και με έκανε να πετύχω στην ζωή μου.
Όταν βρεις το τι σε κάνει ξεχωριστό θα το δει και ο κόσμος γύρω σου.

Έχω γνωρίσει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους στην ζωή μου και ξέρετε τι κατάλαβα; Πως το μόνο κοινό που έχουμε μεταξύ μας είναι πως είμαστε άνθρωποι.

Όποτε πάρτε θέση για να υπερασπιστείτε και να αντικρίσετε τον αγώνα σας. Τον ανθρώπινο αγώνα σας. Θέλω να προσπαθήσετε να αφήσετε κάποια highlights και flashbacks της ζωής σας να σας αγγίξουν. Την προσπάθεια σας, να γίνετε αυτό που είστε σήμερα. Τον αγώνα σας. Και ύστερα να γράψετε στην λευκή κόλλα του τετραδίου σας το τι σας κάνει ξεχωριστούς.

Αυτή την λέξη που θα γράψετε θέλω να την κρατήσετε.

Ας αποδεχτούμε αυτές τις διαφορετικότητες που μας κάνουν ξεχωριστούς.