"Mam, vind jij dit een grote kans?" Vraag ik twijfelend.
"Ja!" Ik zie de dromerige blik in haar ogen, "Ik zou er alles voor over hebben om in het paleis te gaan wonen?"
Ik kan mijn ouders echt niet vertellen dat ik er niet wil gaan wonen, door één p...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik stap uit de koets van de prins. Op straat verschijnen er allemaal nieuwsgierige gezichten.
"Dankjewel! Voor alles." Ik wil me omdraaien en weglopen als ik weer een aangename tinteling doorheen mijn lichaam voel lopen. De prins heeft me weer vastgepakt aan mijn arm.
"Graaggedaan, maar ga nog niet weg. Ik vond het leuk met je. En ik denk dat je mijn naam wel al weet, maar toch wil ik me nog eens voorstellen. Ik ben prins Jayden, maar noem me maar Jay. Dat vind ik leuker. Nu zou ik graag jouw naam ook willen weten."
Ik kijk hem recht aan en twijfel of ik het wel wil zeggen. Hij gaat die toch rap genoeg te weten komen.
"Dag Jay." Praat-fluister ik. Ik loop weg naar mijn huis en vlak voor de deur draai ik me nog eens om. Hij staat er nog altijd. Ik kijk hem weer recht aan en maak dan een reverence. Ik glip het huis binnen en sluit de deur zachtjes. Ik leun tegen de deurpost en denk aan wat er net allemaal is gebeurd.
"Beth?" Ik kijk op en zie dat mam daar staat.
"Ja, wat is er?"
"Wat sta je daar te doen?" Dan besef ik dat ik met een natte jurk dromerig tegen de deurpost sta te leunen. Ik zet me rap terug recht en probeer mijn jurk wat glad te strijken.
"Niets niets. Ik moest... even op adem komen...van het lopen naar hier. Het is aan het regenen. Dus wou ik hier rap zijn." Ze kijkt me bedenkelijk aan, maar zegt verder niets.
"Je weet toch dat je je broertje moet gaan ophalen van school?" Ooh, oepsie. Misschien een klein beetje vergeten.
"Ja! Ja, tuurlijk! Ik..eh...kwam even binnen om...propere kleren aan te doen! Want ja, met deze jurk ga ik hem niet ophalen, hoor!" Ze kijkt me nog bedenkelijker aan, wat denk ik eigenlijk niet kan.
"Oké, Beth. Ik heb er genoeg van. Wat is er aan de hand?" Ondertussen gebaart ze me om te volgen en zelf neemt ze plaats aan de tafel. Ik zucht en volg haar dan naar de tafel.
"Je doet de hele tijd raar sinds je twee minuten thuis bent. Wat is er aan de hand?" Ik heb echt geen zin om alles te vertellen. Dan herinner ik me wat de prins, sorry Jay, had gezegd in het begin.
"Als je morgenvroeg de krant leest, zal je het wel weten." Ik draai me om en laat mam met nog meer vragen achter aan de tafel. Ik loop naar boven naar mijn kamer en trek de natte jurk uit. Ik open mijn kleerkast en zoek naar een jurk die ik zou kunnen aan doen. Of misschien een leuk rokje met een bloesje? Ik ga op zoek en vind dan eindelijk iets wat mij aanstaat. Een lange zeeblauwe plooirok tot aan mijn voeten met daarop een simpel wit bloesje met korte mouwen. Ik doe eerst droog ondergoed aan en trek dan mijn nieuwe outfit aan. Ik neem mijn verkleumde jurk en hang hem op in de badkamer en laat een raam open, zodat de wind kan binnenwaaien en kan drogen. Ik ga naar beneden en zeg even dag aan mam en pap die in de winkel bezig zijn. Over twee dagen komen de koning en Jay naar onze winkel. Op kennismakingsvisite. Ergens ben ik wel benieuwd hoe het allemaal zal verlopen, maar ik wil niet in het paleis gaan wonen. Ik wil hier blijven. Mijn leven hier is perfect. Een goed huis, een leuke familie, een goedverdienend-bijbaantje, een lieve vriend en een grappig broertje. Oh en niet te vergeten, mijn beste vriendin Jasmina. We kennen elkaar ondertussen al een jaar en ze is echt de beste.
Ik kom aan de school van mijn broer aan, het is nog niet gedaan dus ik blijf even wachten. Tussen de mensenmassa zie ik Jasmina staan. Haar jonger zusje zit ook op deze school.
"Hey, Jasmina!" Ze draait zich om naar mij en geeft me direct een knuffel. Ze ruikt weer naar lekkere kruiden. Haar vader is een kruidenier en stelt allemaal kruiden samen. Ze helpt vaak in de winkel, daarom ruikt ze zo goed.
"Hey Beth! Alles goed?"
"Jaja. Maar ik heb nieuws..."
"Oei oei. Laat me raden." Nu komt het hoor, nu gaat ze met de gekste dingen aankomen. Ze is niet echt zo goed in conclusies trekken...
"Je broer is van de trap gevallen, heeft zijn been pijn gedaan, maar de goede fee is dan gekomen en heeft je broer terug genezen. Maar in ruil voor iets... Ah, je knuffelbeer Alexa!" Ik begin te lachen. Dit is waarom ik Jasmina zo leuk vind, ze is altijd vrolijk en ze maakt mij ook blij.
"Nee, niet echt, maar ik zal het vertellen. We hebben een brief gekregen van het paleis!" Haar mond valt open van verbazing.
"Nee! Echt? Meen je het? En wat stond er in? Word je de nieuwe prinses? En wordt Jaco dan de nieuwe koning?" Jasmina is de enige die het weet van Jaco en ik, mijn ouders mogen het niet weten. Ze mijden de benedenstad als de pest. Ze vinden het veel te gevaarlijk. Natuurlijk gaan ze het dan niet goed vinden als mijn vriend van de benedenstad komt...
"Bijna, we zijn geselecteerd om mee te doen aan de Koninklijke Wedstrijd."
"Wow, Beth! Zo'n mooie kans! Echt, zo cool! Maar wacht eens even... Wat moet er dan met Jaco gebeuren?" Dit is waarom ik Jasmina ook zo leuk vind, ze heeft me direct door en begrijpt mijn zorgen.
