Als ik naar de winkel ga, ga ik Jaco weer moeten zien. Maar nog maar bij het denken van zijn naam, komt het beeld van hem met het geweer in mij op. Ik huiver harder dan de bedoeling is, want mam vraagt of ik het kou heb. Ik schud mijn hoofd en forceer een glimlach op mijn gezicht. Na het ontbijt ga ik direct naar boven. Ik wil me omkleden, wanneer ik besef dat mijn kast nog dicht zit.
"Pap! Komen! Je moet mijn kast nog open krijgen!" Roep ik op mijn hardst naar beneden. Wedden dat de buren het ook nog gehoord hebben? Ik grijns bij de gedachte.
"Wat sta jij daar nu zo raar te lachen?" Vraagt mijn vader me.
"Niks, hoor. Kijk nu gewoon maar naar mijn kast."
"Ja chef. Doe ik!" Hij doet een soldaat na en marcheert naar mijn kast.
***
"Klik!"
"Jaaa!" Ik schrik wakker van mijn vaders geroep. Ik kan me niet herinneren dat ik in slaap ben gevallen. Maar toch lig ik hier op mijn bed.
"Ik heb hem eindelijk open gekregen!" Roept hij met een vreugdes kreet uit. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk hoe pap gekke rondjes staat te draaien in mijn kamer van blijdschap.
"Danku pap!" Mompel ik nog slaperig.
"Hup, maak je maar klaar! Je moet naar de winkel!" Hij zet de klink er terug op en verlaat de kamer. Ik krijg een knoop in mijn maag en het voelt alsof ik elk moment kan gaan overgeven. Ik grijp mijn buik vast en laat me terug op bed vallen. Ik draai me om en lig nu met mijn gezicht naar de muur. Ik trek mijn knieën op en hoop dat de buikpijn weg gaat. Ik wil echt niet naar de winkel.
Elke keer dat ik aan hem denk, komt het beeld van Jaco met een geweer in me op. Ik wordt nog misselijker als ik er al aan denk. Hoe kan hij zelf zoiets doen? Het is gewoon kei gevaarlijk buiten op straat en zeker 's nachts. Ik heb een verklaring nodig van hem, maar dan moet ik hem zien... Ik wil hem helemaal niet zien! Uiteindelijk sta ik toch op en loop naar mijn kleerkast die weer net open is.
"Mmmh wat ga ik aandoen?" Hoor ik opeens een hoog stemmetje. Ik draai me om naar de richting van het geluid en zie mijn klein broertje een bedenkelijk gezicht opzetten en mij na aan het doen is door een hoog stemmetje te imiteren. Hij barst in lachen uit en ik grijp snel mijn kussen van mijn bed en wil het naar zijn hoofd gooien. Dat komt goed en wel aan tegen zijn hoofd en het volgende moment wordt het zwart en voel ik me voorovervallen. Met een smak val ik op de grond en ik hoor mijn broer nog harder lachen. Ik doe mijn ogen en merk gelukkig dat ik niet ben flauwgevallen. Ik voel iets op mijn hoofd en pak het vast. Het is mijn deken van mijn bed? Hoe is dit allemaal gebeurt? Ik snap er niets van. Het enigste wat ik kan horen is de slappe lach van mijn broertje.
"W-wat is er gebeurt, Toph?" Vraag ik onzeker.
"Je - hahaha- trok je kus- hahah- sen van je bed, maar het deken -hahaha- bleef er aan haken en je trok je eigen -hahaha- deken over je hoofd. -hahaha- Maar je smeet veel te wild en dus -hahaha- verloor je je evenwicht en viel je -hahaha- op de grond met het -hahaha- deken voor je gezicht." Weet hij er uit te brengen tussen al die lachbuien door. Ik probeer boos te kijken naar hem dat hij niet moet lachen, maar moet zelf ook een beetje lachen.
"Oké, het is goed! Ga nu maar uit de kamer, zodat ik me kan omkleden!" Ik gooi de deur dicht en pak het deken en gooi het terug op mijn bed. Pff, ik kan echt zo onhandig zijn. Ik glimlach als ik denk aan wat er gebeurt is en doe de kleerkast open. Op de gang hoor ik Toph nog altijd lachen. Ik schud mijn hoofd en pak mijn kleren van gisteren. Dan heb ik het gevoel dat ik Jasmina toch nog een beetje bij me heb voor straks.
Straks... Mijn hoofd begint te duizelen, ik krijg zwarte vlekken voor mijn ogen en ik kan maar moeilijk ademen. Ik pak de rand van mijn kast vast en blijf zo even staan om zeker te weten dat ik niet meer zo raar voel. Ik kan weer helder zien en merk dat ik de kast zo hard vastneem dat mijn knokkels wit zijn. Ik laat de kast los en zie dat mijn azuurblauwe plooirok op grond ligt. Ik heb hem blijkbaar laten vallen.
Ik trek hem rap aan met dat witte bloesje weer. Ik ga naar beneden en neem de zakken voor de winkel. Ik sluit de deur en stap richting de winkel. Bij elke stap wordt de steen in mijn maag groter en tegen dat ik er ben vraag ik me af of de steen nu niet zwaarder weegt dan ikzelf. Normaal gezien zou ik nu op ons vaste bankje gaan zitten wachten, maar dat kan ik nu niet opbrengen. Ik wandel naar een boom en ga er tegen leunen. Na een tijdje zie ik hem en mijn hart begint sneller te slaan, deze keer niet van verliefdheid of zoiets, maar van stress en angst.
Ik blijf in de schaduw van de boom staan en wacht tot hij me opmerkt. Hij komt dichterbij en zoekt me. Ik zie het aan zijn ogen. Hij kijkt naar ons bankje, maar ziet dat ik er nog niet ben. Hij staat nu met zijn rug naar mij en ik zie wat rood op de onderkant van zijn broek. Hij heeft weer eens in de fabriek gewerkt! En ik had hem nog zo gezegd dat hij het niet moest doen. In de fabriek doe je jezelf alleen maar pijn, en hou je er wonden van over.
Hij draait zich om en speurt langzaam omgeving af. Zijn ogen vinden de mijne en eerst zie ik dat er verwarring op zijn gezicht is af te lezen, dan meen ik een flits van angst te zien.
—————————————————————————————————
Hello people-ooo,
Allereerst dankjewel om tot hier te lezen! Ik kan je verzekeren, het gaat veel spannender en sneller worden!
En dan heb ik nog een paar medelingskes (je mag deze skippe, maar het belangrijkste zet ik schuin)
1. Mijn super goeie best vriendin beeft ein-de-lijk haar boek geupload!
Ik ben er heel excited over. Het is echt een supergoed boek, ook al zijn er nog maar twee hoofdstukken (hihi). Haar naam is:
En haar boek is
Sisters of the Death.
Mss heb je het al eens zien passeren, maar klik het dan zeker aan als je van krachten en magie houdt! En natuurlijk ook een beetje romance, eh... XD
2. Ik denk dat woensdag mijn vaste uploaddag wordt.
Ik ben nog niet zeker, maar ik wel goed mijn best doen!
3. Vergeet niet om te stemmen en om te reageren.
Bvb als je een schrijffout ziet of gewoon iets wilt zeggen x Je zou dan iemand heel gelukkig maken (aka me <3 <3)
Love you all!
Xxxxxxx
JE LEEST
De koninklijke Wedstrijd
Romance"Mam, vind jij dit een grote kans?" Vraag ik twijfelend. "Ja!" Ik zie de dromerige blik in haar ogen, "Ik zou er alles voor over hebben om in het paleis te gaan wonen?" Ik kan mijn ouders echt niet vertellen dat ik er niet wil gaan wonen, door één p...
