"Mam, vind jij dit een grote kans?" Vraag ik twijfelend.
"Ja!" Ik zie de dromerige blik in haar ogen, "Ik zou er alles voor over hebben om in het paleis te gaan wonen?"
Ik kan mijn ouders echt niet vertellen dat ik er niet wil gaan wonen, door één p...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het duurt even voordat ik doorheb dat die boze stem tegen mij bezig is. Ik doe wat er gevraagd wordt en sta zo stil mogelijk. Ik hoor nog twee knallen die rakelings langs mijn oren suizen en dan verslappen alle grepen. Ik ren zo snel als ik kan weg, richting de boze stem. Hij had me wel gered.
"Gaat het, Starlight? Toen ik zei dat we elkaar rap gingen zien, bedoelde ik niet zo rap hoor." Vraagt hij als ik eenmaal bij hem ben aangekomen. "N-nee! Wat was dat? En w-waarom werd ik onderschot gehouden?" Vraag ik buiten adem, het grapje negerend.
"Sorry dat je dit moest meemaken. Maar laat me me deftig voorstellen. Ik ben Alistair oftewel Hadsadah zoals jij gehoord had." Zegt hij met een kleine buiging."Waarom heb jij twee namen?" Vraag ik hem uit nieuwsgierigheid."Oh, dat heb ik niet. Hadsadah is een schuilnaam. Ik gebruik die alleen..." Weer kiest hij zorgvuldig zijn woorden. Wat houdt hij voor me achter?"Alleen als de zon ondergaat, in zekere zin." Nu is het mijn beurt om hem van kop tot teen te bekijken. De wolken zijn nu helemaal weg dus kan de maan volop licht geven. Alistair heeft grijsblauwe ogen, met boven zijn linkeroog, door zijn wenkbrauw, een litteken. Hij heeft een kleine stoppelbaard, maar je kan zien dat hij nog jong is. Ongeveer zo oud als ik of ietsje ouder. Hij draagt sjofele kleren die alleen maar donker zijn. Donkerblauwe t-shirt, zwarte broek en bruine schoenen. Hij wil dus blijkbaar niet opvallen. Mijn aandacht blijft geprikkeld worden door zijn litteken. Het gaat net niet door zijn oog, dus hij moet veel geluk hebben gehad. Maar hoe heeft hij dat gekregen?
"Je vraagt je zeker af hoe ik dat litteken heb gekregen?" Vraagt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen. Ik knik alleen maar. "Wel..." Hij komt dichter naar me toe en slaat opeens een hand rond mijn middel. Hij trekt me naar hem toe tot onze gezichten tot op enkele centimeters van elkaar zijn. Ik wil weggaan maar ik ben verlamd door zijn plotselinge manoeuvre."Ik zal je dat allemaal vertellen. Wat er net gebeurd is, mijn bijnaam en zelfs mijn litteken. Maar daar is het nu niet het juiste moment voor." Fluistert hij in mijn oor. "Ik zal je eens meenemen een van deze dagen naar ergens waar we ongestoord een babbel kunnen doen." Gaat hij verder met een ruwe stem. "Ik zal je een briefje achterlaten met aanwijzing hoe en wanneer." Hij neemt even een pauze en kijkt me in de ogen. "Is dat je huis daar?" Vraagt hij terwijl hij naar mijn huis kijkt. Ik ben nog steeds verlamd dus knik ik maar.
"Goed. Ga nu maar naar huis. Starlight..." Fluistert hij nog op het laatst. Hij laat me los en verdwijnt voor de tweede keer vanavond in het niets. Ik sta versteld en het duurt even totdat ik weer bij mijn zinnen ben. Ik schud rap mijn hoofd en loop naar mijn huis. Ik doe voorzichtig de voordeur open zodat ik niemand wakker maak en ga dan meteen naar mijn kamer. Heel het huis is stil. Iedereen ligt al te slapen, blijkbaar ben ik later thuis dan ik dacht. Ik ga de trap op, maar ik zorg ervoor dat ik de vijfde en elfde trap oversla, die kraken super luid. Ik duw de deur van mijn slaapkamer open en ik doe mijn lievelingsjurk uit. Ik hang hem netjes terug in de kast en pak een oude mijn pyjama. Het is eigenlijk een oude T-shirt van pap die veel te groot voor me is en ik ga in bed liggen. Ik denk na wat er allemaal gebeurd is vandaag en vooral vijf minuten geleden. Wat heb ik geluk gehad, als Alistair niet had geschoten dan was ik er nu geweest. Dan lag ik nu op de straat dood te bloeden... Brrr, ik mag er niet eens aandenken of ik krijg al de rillingen. Ik leg me goed in mijn bed en al snel ben ik op weg naar dromenland.
*****
Ik word wakker doordat ik twee handen op mijn schouders voel, die me heen en weer schudden. Ik denk dat iemand me weer heeft gekidnapt en me onder schot houdt dus sla ik verwoed om me heen om die handen van mijn lijf te halen.
"Beth, rustig! Wat heb jij? Wordt wakker!" Roept iemand opeens in mijn oor.Ik doe mijn ogen open en zie Toph op nog geen tien centimeter afstand van mijn gezicht hangen. Snel stop ik met slagen."Ah, eindelijk! Ik dacht dat je nooit zo wakker worden." Zegt hij vermoeid."Kom, sta op. We hebben nog veel te doen, het is de grote dag vandaag!" En opeens ben ik klaarwakker. Zijn woorden slaan als een krater bij me in.
Vandaag komen de prins en de koning langs. Op kennismakingsvisite. In ons winkel. Die ik gisteren niet heb helpen opruimen en klaarmaken. Ik spring uit mijn bed en ga voor de kleerkast staan.
Wat in hemelsnaam moet ik aan doen?Ik kijk naar al mijn jurken en nog eens en nog eens. Geen enkele is goed genoeg voor het koninklijk gezelschap! Ik raak in paniek. Het is niet omdat ik niet wil winnen dat ze moeten denken dat ik een slons ben. Ik ren naar beneden, misschien heeft mama nog een jurk voor me.
"Maaaam?" Roep ik terwijl ik de trap af vlieg. "Ja, schatje?" Roept ze terug."Heb jij nog een deftige jurk voor me die goed genoeg is voor ons bezoek?" Vraag ik wanhopig. "Oei, ik weet het niet. Ik heb maar één echt heel mooie jurk en die ..." "Ga jij aandoen." Vul ik haar aan. "Maar wat moet ik dan aantrekken? Ik heb gene enkele deftige jurk, mam!" Mopper ik."Is het niet wat laat om daar aan te denken? We weten al een dikke week dat ze komen en jij denkt nu pas aan een jurk? Het is je eigen fout! Je had er maar eerder aan moeten denken, Elizabeth!" Zegt ze me streng.Oei oei, ze gebruikt mijn volledige naam. Wat betekent dat ze echt boos is. Nu weet ik zeker dat ik geen jurk van haar krijg.
Pfff, sinds wanneer is mijn leven één grote puinhoop geworden?
Oh ja, nu weet ik het weer. Allemaal door die stomme vervloekte brief van De koninklijke Wedstrijd. Wat een belachelijk idee is dat toch. Gewoon volk de kleren van de koninklijke familie laten maken. Alleen maar om het volk zoet te houden en opstanden te voorkomen. Na tien jaar kiezen ze toch nieuwe mensen.
Maar goed, dat gaat mijn probleem niet oplossen. Komaan denk Beth, denk! Wie heeft er mooie jurken die ik op dit moment kan gaan storen? Jasmina!
