De koninklijke Wedstrijd

22. Benauwd

(Banner komt later)

Dit had ik in geen eeuw voor mogelijkheid gehouden.

"Maar, ik snap het niet. Was ze lang leider van de bende? Was ze leider wanneer mijn vader klein was?" "Ja, ze was een van de langste leiders ooit. Ik was haar laatste leerling voor ze er mee stopte.""Dus, jij hebt mijn oma gekend?" Vraag ik."Ja, ze was een dappere sterke vrouw." "Zag...je haar vaak?" Vraag ik twijfelend."Uhm, bijna elke nacht vanaf mijn dertiende tot mijn twintigste."

Een steek van jaloezie gaat door me heen. Hij kent mijn eigen oma misschien beter dan ik. Ik zag haar maar een keer in de week, op de vrijdagnamiddag na school. Ze bakte dan altijd haar lekkere koekjes voor ons.

"Alles goed, Beth? Jij bent zo stil opeens." Vraagt Alistair lief."Ja, hoor." Om mijn woorden kracht te geven, pers ik er nog een glimlachje uit."Zullen we anders even gaan dansen." Vraagt hij een beetje verlegen."Uhm, ik wil wel, maar ik kan niet zo goed dansen..." Mompel ik."Maar dat is geen probleem." Zegt hij. 

"Kijk maar eens op de dansvloer: die mevrouw heeft al minstens tien keer in hetzelfde liedje op zijn tenen getrapt." Hij wijst naar een stel op de dansvloer. De vrouw heeft een overdreven roze jurk aan en inderdaad, ze stapt vaak op zijn tenen.

"En kijk daar," hij wijst een stel aan de andere kant van de dansvloer aan, "die meneer hangt er als een patattenzak bij, en de mevrouw moet hem de hele tijd ondersteunen. Als je soms haar gezicht ziet, zie je dat ze zo snel mogelijk van de dansvloer wilt."

Ik kijk rond en zie dat er wel meerdere mensen niet zo goed kunnen dansen. Ik geef me gewonnen en leg mijn hand in de zijne. Hij leidt me naar het midden en we wachten nog even totdat het liedje is afgelopen, om met het volgende liedje te beginnen. Na een tijdje kom ik er terug in, en zwieren we over de dansvloer. Mijn haren vliegen in het rond en mijn jurk drapeert achter me aan.

Even heb ik geen tijdsbesef, even denk ik niet aan al die narigheid die in de laatste week is opgestapeld. Even geniet ik gewoon van een prachtig moment in een prachtige zaal en van het mooie liedje.

Maar al snel is het liedje gedaan en is de droom voorbij. Een rustige slow begint en Alistair vervolgt zijn uitleg: "Toen je oma leider was, zorgden ze ervoor dat alle misverstanden de deur uit gingen. Het was een lange tijd heel rustig en de misdaad was bijna nergens te bekennen. Maar toen ik dertien was, en voor het eerst bij de groep aansloot, begonnen de ruzie weer te komen. Je oma begon al wat ouder te worden en ze begon al om een nieuwe leider te kiezen. Er waren twee mensen die het best in aanraking voor de job: mijn vader en zijn vriend.

"Ze waren allebei uitstekende kandidaten, maar al snel werd de strijd om leider te worden vijandiger en bruter. Ze kwamen tegen elkaar te staan en waren geen vrienden meer. De strijd bleef doorgaan, maar je oma deed er alles aan om ervoor te zorgen dat ze weer vrienden werden. Mijn vader stond er wel een beetje voor open, maar zijn vriend totaal niet meer. De dag dat je oma afstand deed als leider, koos ze een nieuwe. Dat werd mijn vader.

"Zijn vriend was heel boos en zei dat als mijn vader niet meteen stopte als leider, hij er flink voor zou boeten. Mijn vader deed niet wat hij zei en de vriend stapte op, samen met nog wat anderen die niet tevreden waren. Ze richtten een andere bende op en hij werd leider van die bende. De bende was in het begin geen gevaar voor hen, maar na een tijdje begon de bende Les masqués tegen te zitten. Opdrachten werden gesaboteerd en er vielen veel meer gewonden door hem. Soms zelfs doden, maar dat gebeurde alleen in de extreme gevallen.

"Nu is het uit de hand aan het lopen, Starlight. Mijn vader heeft zijn handen vol met alles en nog wat. Problemen om de misdaad te bestrijden, problemen in de bende over mensen die niet tevreden zijn, over eten, opleidingen, wapens... Noem maar op. Daarbij is de rivaliserend bende sterker en groter geworden. Ze zijn ook wraakzuchtiger geworden. Hij wilt nog altijd zijn wraak voor niet leider te zijn geworden." 

Hij stopt even om op adem te komen. Na enkele tellen gaat hij weer verder.

"Vroeger konden we ze nog een beetje in toom houden, omdat ze, ondanks hun wraakzucht, nog steeds opkijken naar je oma. Je oma kon hen dan in een vingerknip het zwijgen op leggen, maar nu je oma er niet meer is, hebben ze geen grenzen.

Daarom Starlight, ga ik iets van je vragen. Het is geen gemakkelijke vraag en ik verwacht niet dat je meteen gaat antwoorden, maar ik vraag je wel om er eens heel goed over na te denken." Meteen krijg ik een argwanend gevoel in mijn buik. Wat gaat hij me vragen?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Weer een nieuw hoofdstukje!

Vergeet niet te stemmen, maar vooral

Thank you 4 reading x