"Wel, Jamie. Ik kan inderdaad niet ontkennen dat ze er een beetje boos uitziet, maar ik moet je zeggen dat ik er niets mee te maken heb."
Een zucht verlaat mijn mond, en in mijn hoofd is het niet meer zo licht. Ik voel me opgelucht dat hij niets heeft gezegd. "Maar Jayden," dringt Jamie verder aan, "weet je dan waarom ze zo boos is?" "Nou, Jamie, ik kan je wel vertellen dat het helemaal door haarzelf is, dat ze zo boos is, maar ik heb het waarschijnlijk een handje geholpen. Niet dat dit de bedoeling was, hoor." Zegt hij er nog vlug achter.
Wat? Ik heb mijn eigen boos gemaakt? Ja, het zal wel. Hij begon met mij te discussiëren! Niet andersom. Pff, wat een irritante gast. Ik heb er genoeg van gezien en wring mij door de massa heen die hier is opgestapeld. Ik kijk op de klok en zie dat ik nog maar tien minuten heb om naar mijn werk te gaan. Ik begin weer te lopen om er nog op tijd te zijn. Onderweg krijg ik veel nieuwsgierige blikken en gefluister. Eentje deed niet eens de moeite om het stil te zeggen.
"Eh, mama, dat is het boze meisje van op het nieuws!" Waardoor er nog meer gezichten naar me toe draaien.
Ik kan mezelf wel op mijn hoofd slaan. Waarom heb ik dat gezicht getrokken? Mijn bedoeling was om zonder al te veel ophef de wedstrijd niet winnen. Maar dat gaat natuurlijk niet. Ik vloek binnensmonds en loop verder. Eindelijk kom ik aan bij de post.
"Beth!" Buldert de stem van Guillaume door de winkel."Ja?" Vraag ik alsof er niets aan de hand is."Waarom heb jij niets gezegd over De koninklijke Wedstrijd?" Buldert zijn stem weer. En even later zie ik hem verschijnen in de deuropening."Uhm, omdat het niet zoveel voorstelt..." Probeer ik mezelf te redden."Niet zoveel voorstelt? Niet zoveel voorstelt?" Zijn stem is luider en luider aan het worden. Het is om schrik van te krijgen."Weet je wel wat er gebeurt als je dit wint?" Zegt hij nu iets stiller.Alsof ik dat nog niet weet. Daarom wil ik ook niet eens meedoen."Ja..." "Dan ga je in het paleis wonen! En dan heb ik hier niemand meer dat komt werken!" Zegt hij boos.
Ik rol met mijn ogen en grinnik. Typisch dat hij alleen daaraan moet denken. "Hier is niets grappig aan! Weet je wel hoe moeilijk het is om iemand voor deze job te vinden? Iemand die deze job fatsoenlijk uitvoert, zoals jij."Ik probeer mijn blik in de plooi te houden, maar er ontsnapt toch een lachje.Hij kijkt me eens aan alsof hij boos is en geeft me dan toch een klein glimlachje. Wat van hem een groot compliment is.
"Veel succes met de Wedstrijd en ik heb alleen maar het beste over voor je!" Zegt hij uiteindelijk. "En nu aan het werk! De post wacht niet op jou, hoor!" Daar is de bazige Guillaume terug. Ik grinnik nog eens en ga dan aan mijn bureau zitten.
Als ik op mijn stoel ga zitten en mij naar voor wil zetten, stoot ik met mijn knieën tegen iets hard. Heel even ben ik verbaasd, maar dan herinner ik het me terug. Door heel die nieuwsuitzending die mijn ochtend heeft verpest, was ik het even vergeten.Ik buk me onder mijn tafel en haal het eronder uit. Ik zet de simpele zwarte doos op mijn bureau en doe hem voorzichtig open.
Mijn vingers glijden over de stof en bevrijden hem van de doos. Het is een lange avondblauwe jurk met maar liefst drie onderjurken. Ik vraag me af hoe duur die geweest moest zijn. Als ik de jurk helemaal uit de doos heb gehaald, valt me nog iets op in de doos. Het is een bijpassend masker. Ik drapeer de jurk over mijn stoel en haal het eruit. Onder het masker zit ook nog een kaartje.
'Voor Starlight van Hadsadah.'
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sorry voor het korte hoofdstukje!
Thank you 4 reading x
JE LEEST
De koninklijke Wedstrijd
Romance"Mam, vind jij dit een grote kans?" Vraag ik twijfelend. "Ja!" Ik zie de dromerige blik in haar ogen, "Ik zou er alles voor over hebben om in het paleis te gaan wonen?" Ik kan mijn ouders echt niet vertellen dat ik er niet wil gaan wonen, door één p...
