𝐇𝐀𝐘𝐀𝐓

4.Bölüm:Tan Yeri

Herkese merhaba...Biz geldik...Hiç uzatmayacağım.Yeni bölüm sizlerle.Keyifli okumalar❤Medyadaki gife bayıldımmm💖🌟

• 4.BÖLÜM;TAN YERİ•

Gecedir en büyük hayal kırıklıklarına şahit olan

Gecedir sırlarının üstüne karanlıkları örten

Gecedir seni senden bile iyi tanıyan

Gecedir yalnız olduğunu düşünme diye yıldızları üstüne sererken bile düşünmeye sevk eden

Karanlığın üzerine serpiştirilmiş o yıldızlardaydı gözlerim. Soğuktan bedeni kaskatı olsada aldanmayan bi'adet ben ve koskoca bir gece. Kış şehri terk etmek üzereydi ama soğuk geceleri terk etmemişti. Şubat sonlarındaydık. Soğuk tesirini hala gösteriyordu.

Yeni tanıştığım aile ile güzel bir yemek yemiştim. Uzun süredir doğru düzgün yemek yememiştim. Ama en önemlisi içimi bir huzur kaplamıştı. Kısacık zamanda şunu anlamıştım. Birbirlerine sımsıkı bir kördüğümle bağlı bir aileydi onlar. Sanki bir deprem olsa onlar dağ gibi dimdik dururlardı deprem karşısında. Sıcacık bir aileydi ayrıca. Buna da emin olmuştum. Her daim gülüşler, hoş sohbetler eksilmedi sofradan. Kısacık zaman dilimi de olsa ben de gülümsemiştim. Belki de ilk defa sahiden tebessüm yer almıştı bu dudaklarda. Belki de öz ailem yerine koymuştum kısacık bir an.

Ailem. Hiçbir zaman böyle olmayan ailem...

Soğumaya yüz tutmuş kahvemden aldığım yudumla kuruyan boğazımı ıslattım. Belki tenimi işgal eden bu soğuk beni üşütüyordu ama her bir uzvum şu an olduğu gibi çoğu zaman yanıyordu. İçimi görebilsem o zaman ne denli bir harabe olduğumu, kaç yerimin alevlerle sarmalandığını bilebilirdim. Bazenleri hissediyordum aslında. Yangından kalan küller vardı içimde. O yerlere zemheri soğuğu nüfuz ediyordu. Bu soğuk ruhumu bile üşütüyordu. İkiside canımı yakıyordu belki ama ben takmıyordum. Alışmıştım. Hiç yapmamam gerekirken bu hissiyata alışmıştım.

Bazı şeyler yaşarsın ama alıştıysan işte o zaman kendi kendini bile kurtaramazsın...

Omuzlarıma örtülen şalla ne kadar üşüdüğümü yeni anlamıştım. Şala daha da sokuldum ve yanıma çökmüş bedene baktım. Derinleriyle tam ileriye bakıyordu.

"Teşekkür ederim." deyip bakışlarımı kaçırdım.

"Etmene gerek yok demiştim." Doğru demişti. Ona bakmadan konuştum.

"Ben de olsun demiştim." Dememiştim.

Dememiştin...

"Demedin." İç sesim ve Kadir'in gerçeği söylemesi utanç vericiydi. Kadir'in sorgular bakışlarını yan profilden görüyordum.