11.Bölüm:Yakarış

108 28 233
                                    

Herkese merhaba 🖐🏻 Yine uzun bir bölümle geldik. Bol bol Kadir ve Hazalcığımın olduğu bir bölüm oldu. Olaylar devam ediyor. Şimdiden keyifli okumalar. Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı bekliyorum. 🖤✨

🎶Bölüm şarkısı: Zehra Gülüç- Cennetten Çiçek (Cover-Bilal Sonses)

🎶Bölüm şarkısı: Zehra Gülüç- Cennetten Çiçek (Cover-Bilal Sonses)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

•11.BÖLÜM:YAKARIŞ

Sesim mi kısıldı benim, neden yakarışlarımı duyan yok?
Görünmez miyim yoksa çırpındıkça batışımı niye kimse görmüyor?

Canım yanmıyordu benim, canımı yakan bir insan geçmişti hayatımdan ve zor da olsa alışmıştım...

Ağlamıyordum ben, biri yüzünden döktüğüm göz yaşları ile göz pınarlarım kurumuştu.

Neredeydim, ne haldeydim ve kiminleydim?

Benim bu çaresizliğime acıyarak bakan biri var mıydı yanımda bilmiyordum.

Kısa bir süredir açık olan bilincimle, yattığım yerin rahatsız edişinden ve kulağıma gelen televizyon seslerinden evin salonunda olduğumu idrak edebilmiştim. Bitkin bir şekilde yattığımdan dolayıydı galiba, kimse ayıldığımı anlamamıştı. Ne kadar süre oldu bilmiyordum ama evin bahçesinde olanlar aklıma geldiğinde bir üşüme hissi yer edindi tüm uzuvlarımda. Günlerdir gelen birkaç mesaj, bir numaranın araması ve dakikalar önce telefonda söyledikleri hala etkisini sürdürüyordu.

"Bedel ödemeye hoşgeldin."

Kurduğu cümle hakkında düşüncelerim karman çormandı ama sesin sahibi kimdi en ufak bir fikrim yoktu. Tok bir sesti ama gerçek sesi olduğunu düşünmüyordum. Bir cihazla birlikte konuşmuş olmalıydı. En önemli sorun beni nereden tanıdığıydı.

Düşüncelerim çığrığından çıktığında bunu durdurabilen tek ses konuştu. "Gözlerini açmayı düşünmüyor musun?" Sanki bunu beklemişim gibi gözlerimi açtığımda yanımdaki varlığını çok yakından hissettiğim sayılı anlardan biriydi. Gözünü kırpmadan gözlerimin en içine bakarken bir iç çektim istemsiz, o da aynısını yaptı. Dertlerimizi biraz olsun dindirmek için yapıyorduk bunu. Gergin ifadesi gözlerimi açtıktan sonra dağılmaya başladığında fısıltıyla konuştu.

"İyi misin inci tanesi?" Bana kullandığı hitapla kendimi daha iyi hissettim.

Kadir'i ikinci kez bu kadar yorgun görmüştüm. Birincisi ailesiyle alakalı soru sorduğumda ikincisi de bu andı.

"İyiyim." Onun gibi kısık sesli konuşmuştum. Yanıtımla bir soluk verdi. "Çok korkuttun beni."

"Ben korkutmak istememiştim. Özür dile..."

𝐇𝐀𝐘𝐀𝐓 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin