𝐇𝐀𝐘𝐀𝐓

1.Bölüm:Geri Dönüş

⏳Hikayeyi okumaya başladığınız tarihi bu kısma yazar mısınız?

•1.BÖLÜM:GERİ DÖNÜŞ•

Hayat zordur çoğu insan için. Bazıları en ufacık sorunlarını bile büyütür, bazıları ise dünyanın yükünü taşır da sesini bile çıkaramaz. Ben sesini çıkaramayanlardanım galiba. Bu zamana kadar hep böyle oldu. Hep sustum ben. Dünyaya gülerken dudaklarım, hep sessizce ağladı kalbim. Ağladı, ağladı ama dile gelemedi bir türlü, engellendi. Belki de en başta ben koymuştum bu engeli. İçimi dökemedim kimseye, döksem de kimse dinlemez, anlamaz sandım. Dert de tasa da beni yedi bitirdi ama kimse görmedi, kimseye göstermedim.

Gülümsedim, gülümsedim, gülümsedim.

Ağladım, ağladım, ağladım.

Ama tutundum hayata ruh gibi yaşasam da. Buna en güzel sebep
annemdi.

Annem... Can parçam...

Onun için geçmişime geri geliyordum ya. Her şeye rağmen, korksam da geliyordum. Onun yaşaması için, kendi ile birlikte beni de hayattan koparmaması için... Onsuz yapamam çünkü ne olursa olsun.

Gözümden bir damla yaş aktı ben fark etmeden. Hemen sildim kimse görmeden. Güçsüz görünmekten de korkardım ben. Kabullenemezdim güçsüz olmayı. İnsanların acıyarak bakmasına tahammül edemezdim.
Eskiler parça parça gelirken aklıma, çıkarken gün yüzüne dalıp gitmiştim uzaklara. Gözlerimi aşağıda gezdirdim. Şehir ayaklarımızın altındaydı neredeyse.

Gelmiştim. Her üzüntüme ortak olan, her yıkılışımı gören, her iç çekişimi duyan şehre gelmiştim. İstanbul'a gelmiştim.

🌊

Uçaktan inmiştim. Küçük bir bavul ve çanta vardı elimde bir de içimi daraltan sonu gelmeyen sıkıntı... İlk yaptığım kafamı kaldırıp gökyüzüne bakmak oldu. Hislerim kadar uçsuz bucaksız mavilik vardı gözlerimin önünde. Kafamı indirdim ve etrafa bakındım. Her yerde telaşlı insanlar vardı, bir yerden bir yere yetişmeye çalışan insanlar. Ben de karıştım aralarına, usul usul yürüdüm. Güneş kaybolmaya başlıyordu yavaş yavaş. Hüzünlerin gün yüzüne çıktığı vakit yaklaşıyordu; gece...

Sahile yaklaştım. Banka adeta yıkılarak oturdum. Tüm gücüm çekilmişti sanki. Denize baktım uzun uzun. Yine ucu gözükmeyen bir mavilik karşılıyordu beni.

Gözlerimi kapattım, derin bir nefes aldım. İyice çektim deniz kokusunu içime. Geçmişte beni kendine...

⏳

Uyurken insanı uyandıran şeyin tatlı mı tatlı bir anne sesi olmasını dilerdim. Gelip uyan artık kızım diyebilen bir anne, beş dakika daha diye itiraz edebileceğim bir anne, bu cevaba karşılık söylenmelerini duyabileceğim bir anne...

Ama duyduklarım hiçbir zaman bu kadar masum olmadı. Kırılan eşyaların sesi dolduruyordu kulaklarımı. Ve sessiz bir ağlayış, kalbimi dağlayan bir yakarış... Ben de ağladım, annemle birlikte sessizce ben de ağladım.

Birkaç dakika sonra üstümdeki yorganı hızla ittim ve ayağa kalktım. Birkaç adımda kapının önüne geldim. Derin bir nefes aldım, çürümeye yüz tutmuş eski kapıyı bir çırpıda açtım.

Kadrajıma ilk giren annemin yüzü oldu. Tanıdık yüzde başka şeyler de vardı. Sayamayacağım kadar yara, morarmış bir göz ve o gözlerden akan yaşlar... Sonra onu bu hale getiren kişi girdi görüş açıma.

Babam...

Doya doya söyleyemediğim tek kelime.

Ağlamamı durduran, beni şefkatle saran değilde ağlatan adam. Babam...

Elini havaya kaldırdı birden. Vuracaktı anneme, canını yakacaktı onun ve onunla birlikte benim de canım yanacaktı. Hızla ileri atılıp koluna yapıştım tüm gücümle. Ama hayal ettiğim gibi olmadı kendimi yerde buldum. Aniden sırtıma bir ağrı saplandı, aynı ağrıyı bacağımda hissettim sonra.

Sonrası mı?

Sonrası yıkıldım, sonrası karanlık...

🍃

Yüzüme çarpan esinti kendime getirdi beni. Usulca akan gözyaşları kurumuş, yüzümü gerginleştirmişti. Yüzümü sıvazladım, kendimi toparlamam gerekliydi. Son kez baktım maviliğe. Sonra ayaklandım. Sahil kenarı boyunca yürüdüm bir süre. Caddeye yanaştım karşıya geçmek için. O kadar dalgındım ki adımlarım kendiliğinden rotasını bulup ilerliyordu adeta. Sonra yapmamam gerekirken yola adım attım. Kulağıma boğuk sesler geliyordu. Ne oluyordu, ne yapmıştım anlamıyordum. Nerede olduğumu fark ettiğimde karanlık yine sarıp sarmalamıştı benliğimi...

* 1. BÖLÜM SONU *

Bölümü bir emoji ile anlatır mısınız?

Herkese merhaba sevgili watpadd okurları. Bu yazdığım ilk hikaye. Ve 1.bölümü sizlerleydi. İnşallah beğenmişsinizdir. İyi yada kötü, tek kelimelik de olsa yorumlarınızı bekliyorum. Hatalarım varsa affola. Yorumlarda belirtebilirsiniz. Oy vermeyi de unutmayın lütfen. Şimdiden teşekkürler...  ❤️

İnstagram
》nurr_ervaa_
》ervanurunkalemi

#26.06.2019#