Hayat,
Kime acımasız kime merhametli?
Geçmişinin acımasızlığından kaçan bir kadın
Güzel günlere hasret bir adam
İkisi de yaralı...
İkisi de yorgun...
🌊
Okyanusta bir inci tanesi ve kahramanının hikayesi...
Kapak
》@minikbirqueen
İnstagram
》nurr_erv...
Yeni bölüm sizlerle. Umarım keyifle okursunuz... Yorumlarda bekliyor olacağım.❤ Medya Hazal'ın durumu için çok uygundu bence😔
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
•3.BÖLÜM;İNCİ TANESİ•
Mutluluk nedir?
Sekiz harfli bu kelime kimlerin hayatlarına uğrar mesela?
Kimi güldürür?
Kimin göz yaşlarını döktürür?
Öğrenmenin yaşı yoktur derler ya doğruydu çünkü ben de mutluluğun formülünü öğrenmeye çabalıyordum.
Acıyla yoğurulan beden olgunlaşmıştır. Ben fiziksel acılara da dayandım, ruhsal çöküntülere de göğüs gerdim.
Kalp bir kere bile hüzünle sarmalanmışsa eskisi gibi olamaz. Benim kalbim milyon kere kedere batıp çıkmıştı.
Zihnin ayak basılan topraklarına fideler dikilmezse o toprak canlı kalmaz. Benim zihnim çöller kadar kuraktı.
Ellerini tutup seni karanlıktan çıkaran olmazsa o ellerle kendi yaralarını bile saramazsın.
Bu kadar yıkık dökük olan bir insan nasıl mutlu olabilir peki?
Bırak gözlerimin mutlulukla parlaması, dudaklarımın sahici bir tebessümle kıvrılmasını bile bekleyemez kimse.
Yalanlara gebe oldu gözlerim de, tebessümlerimle birlikte.
⏳
Gözlerimi karanlığı delmek istercesine açtım. Ama faydasızdı sanki. Birkaç kez kırpıştırdım emin olmak istercesine. Bir fark yoktu. Zihnimin kör kuyuları kadar karanlık hakimdi. Bütün uzuvlarıma hükmeden endişeyle araladım dudaklarımı birilerine duyurmak için.
"Karanlık..." Fısıltıdan farksızdı sesim. Zihnimi duyuramadığım gibi sesim de izin vermemişti buna. Karanlık odada gezdirdim bakışlarımı birileri var mı diye. Hiç olmadığı kadar tanıdık gelmişti burası. Parmaklarımı saçlarımdan geçirdim korkuyla. Kafamı toplamam lazımdı. Bedenim ileri geri ırgalanırken gelen sesle kafamı kaldırdım bir çırpıda. Beynimin bir oyunuydu bu. Kötü bir rüya olmalıydı uyandığımda kurtulabileceğim bir rüya... Sesler çoğalıyordu. Kulaklarımı kapattım, gözlerimi yumdum ve sustum. Şu an üç maymun oynamaktan başka şey yapamıyordum.
"Meine Gott...Delirdin mi çıkar onu. Karanlıktan çok korkar o."
Meine Gott. Rette mich.*Tanrım. Kurtar beni.*
Göz yaşlarım yine izinsiz dökülüyordu. Boğazıma oturan yumru soluklarımı bir bıçak gibi kesmişti.
"O senin de kızın değil mi? Ona bunu yapamazsın Haluk."
Sonunda tepki vermişti babam. Bağırarak,dehşetle kükreyerek adeta.
"Kes sesini," yerimde sıçramıştım. Bir hıçkırık bağımsızlığını ilan etmişti dudaklarımdan.
