10.Bölüm:Sırlar

86 31 223
                                    

Bölüm şarkısı: Zeynep Bastık ft. Can Ozan-Toprak Yağmura🎶

Uzun bir bölümle biz geldik. Bol bol Kadir ve Hazal sahneleri mevcuttur😂
Keyifli okumalar. ❤️

Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden çok teşekkürler. 🌼

•10

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


•10.BÖLÜM:SIRLAR•

İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıdır.

Stefan Zweig


Bu yüzden miydi canımın bu denli yanması?
Bu yüzden miydi tüm bu yorgunluk hissi?
Galiba bu yüzden uykular haram olmuştu,
Sahici bir gülümseme yerleşemiyordu çehreme.

Soğuğun bedenimde hakimiyet kurmasına izin vermiştim. Balkondaki koltukta oturuyorduk, ben, içimdeki kız çocuğu ve o.

Kadir...

Dakikalar önce kurduğu cümle aklıma geldiğinde içimi bir tebessüm kapladı.

"Birlikte yıldızları izlemeye ne dersin?"

İşte beni gecesine böyle davet etmişti. Bazılarınıza sıradan gelecek bu olay kalbimde benim için tarifi olmayan bir hissi ortaya çıkarmıştı.

Ece'nin dediklerini düşünmeye başladım. Aramızda farklı bir şeyler olduğundan bahsetmişti. Bunların bende farkındaydım, kendimde saklayacak kadar... Tek bir kişiye dahi söylemeyi, duygularımı anlatmayı düşünmemiştim, düşünmüyordum. Anlayacağınız yine...

Kaçıyorsun...

Peki o ne düşünüyordu acaba? Onun hisleri, duyguları ne yönde? Ece'nin bana söylediklerinden ya da benim hislerimden haberi bile yokken bunları düşünmem çok saçma geliyordu ama düşünmekten de kendimi alıkoyamıyordum.

"Düşünme." Gelen sesle irkildiğimde Kadir'in bakışlarını hissettim. Bende ona döndüğümde karanlığın izin verdiği kadarıyla yüzünü seçmeye çalıştım.

Karanlıkta bile görebiliyordum.

"Düşünmemek isterdim." İkimizde kaçtık. Bakışlarımızı gökyüzüne çevirdik. Yıldızlar, bu gece her zamankinden daha az parlıyordu. Onlar da yorgundu belki bu yüzden dinlenmek istemişlerdir. "Yıldızlar da yorulmuş." Kadir de kendimce başlattığım oyunu bozmadı. "Tüm karanlığa meydan okuyorlar. Zor olmalı."

Gelen üşüme hissiyle kollarımı birbirine doladım. Kadir aniden yanımdan kalkıp içeri girdiğinde ardından bakakaldım. Omuzlarımı düşürdüm. "Niye gittin şimdi? Ne güzel oturuyorduk." Kurduğum cümleyi idrak ettiğimde inanamadım.

"İyiki duymadı, çocuk gibisin Hazal." Kendi kendime söylenirken bir ses bana eşlik etti. "Kendi kendine mi konuşuyorsun sen?" Omzuma örttüğü battaniyeye daha da sarıldığımda durumu kurtarmak için konuştum.

𝐇𝐀𝐘𝐀𝐓 Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin