Ο Λιποτάκτης των SS.

|Πρόλογος|

Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 1940.
-Το τσάι σου θείε, είπα και του προσέφερα το τσάι στο πορσελάνινο σερβίτσιο. Να το πιεις τώρα που είναι ζεστό, θα σου κάνει καλό στο λαιμό και θα σε κάνει να χαλαρώσεις.

Ονομάζομαι Χάβα Λεβίδη και είμαι Εβραία της Θεσσαλονίκης. Μόλις είκοσι χρόνων, μαθήτρια του ωδείου Θεσσαλονίκης.

-Ευχαριστώ κόρη μου, είπε και μου έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο. Θα μου τραγουδήσεις κάτι να χαλαρώσω; Έχεις μάθει κάτι καινούριο;

-Τίποτα καινούριο θείε, είπα και γέλασα. Μελετούσα στο πιάνο ένα βαλς όμως αν θες να ακούσεις.

-Ότι και να κάνεις εσύ απόλαυση είναι, είπε και γέλασα.

Ο κύριος που αποκαλώ θείος, ονομάζεται Αλέξανδρος Παναγιωτίδης και είναι ο διευθυντής ενός σχολείου αρρένων. Καλόκαρδος και ευγενικός, όπως και η γυναίκα του η θεία Ελένη. Αυτοί οι άνθρωποι, αν και λίγο μεγάλοι σε ηλικία, είναι από τους πιο πολύτιμους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ο θείος Αλέξανδρος είναι αδερφικός φίλος του πατέρα μου από παλιά και δεν καταφέρανε ποτέ με τη θεία Ελένη να αποκτήσουν παιδιά. Έτσι όταν ο πατέρας μου ανακάλυψε το ταλέντο μου και την έφεση μου στη μουσική, ήθελε να κάνει το όνειρο μου πραγματικότητα. Και όντως, οικονομικά μπορούσε να το κάνει, έχει δικό του κοσμηματοπωλείο. Όμως, είμαστε Εβραίοι. Δηλαδή, μισή εγώ. Η μητέρα μου είναι Ελληνίδα.

Ο πατέρας μου πρότεινε στην ηλικία των δώδεκα να με υιοθετήσουν και να με αναθρέψουν αυτοί οι άνθρωποι που δεν είχαν παιδιά και μπορούσαν να μου δώσουν έστω και πλαστά το όνομα τους και την υπηκοότητα τους. Ήταν πολύ δύσκολα στην αρχή, είναι αλήθεια και ίσως ακούγεται πολύ σκληρό που ο πατέρας μου επέτρεψε να γίνει κάτι τέτοιο. Εκείνος πόνεσε πιο πολύ από όλους και του έλειπα περισσότερο από τους άλλους. Το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα μου που ακόμα και τώρα που με βλέπει βάζει τα κλάματα. Παρόλα αυτά δεν τους έχω στερηθεί καθόλου, όχι ότι μένουν μακριά μόλις ένα στενό πιο κάτω από εμάς. Τους βλέπω θα έλεγα και κάθε μέρα, πλέον.

Το βαλς μου σταμάτησε ο ήχος της πόρτας. Κοίταξα τον θείο ένοχη που τον έκοψα πάνω στην ευχαρίστηση και σηκώθηκα από το σκαμπό. Σκούπισα τα ιδρωμένα χέρια μου πάνω στην πόδια που φορούσα. Άνοιξα την πόρτα και προς μεγάλη μου έκπληξη είδα μια τεράστια ανθοδέσμη. Από πίσω ήταν και ένας άνθρωπος, αλλά πιο πολύ φαίνονταν τα λουλούδια.

-Καλησπέρα, είπα. Θέλετε κάτι;

Εκείνος παραμέρησε τα λουλούδια για να δω το βλέμμα του, και με άφησε έκπληκτη.

-Ιατρέ, είπα και χαμογέλασα ντροπαλά.

-Δεσποινίς Παναγιωτίδη, είπε και μου φίλησε το χέρι. Καλησπέρα σας.

-Δεν περίμενα να σας δω εδώ, είπα. Με βρήκατε και σε ακατάλληλη εμφάνιση.

-Με συγχωρείς, είπε. Έπρεπε πρώτα να τηλεφωνήσω. Αν και εγώ προσωπικά σας βρίσκω υπέροχη.

-Μην απολογίστε, είπα και τελικά συνειδητοποίησα πόσο αγενής είμαι. Παρακαλώ, μην στέκεστε ιατρέ. Περάστε.

Εκείνος μπήκε μέσα και εγώ έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Μου έδωσε τα λουλούδια και τα ακούμπησα σε ένα τραπεζάκι στο χολ.

-Θα τα βάλω σε ένα βάζο, είπα. Είναι υπέροχα, ευχαριστούμε.

-Κανένα λουλούδι δεν πρόκειται να σου μοιάσει, είπε και έβγαλε το καπέλο του.

-Προς η τιμή της επίσκεψης σας; ρώτησα. Δεν είμαστε άρρωστοι εδώ.

Εκείνος γέλασε με το γελοίο αστείο μου και κοίταξε κάτω για λίγο.

-Ήρθα να μιλήσω στον πατέρα σου, είπε. Για σένα.

Καλημέρα σας και καλώς ήρθατε σε αυτή τη νέα ιστορία. Να ρίξω ένα quick disclaimer για να μην το βάλω στην περίληψη. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι κατά βάση ιστορικό δράμα, θα πρέπει να σεβαστώ τα γεγονότα και το ύφος που προέβλεπε αυτή η εποχή. Δεν προωθώ ή υποβιβάζω καμία πολιτική ή θρησκευτική πεποίθηση, αποτυπώνω μόνο συναισθήματα και ιστορικά γεγονότα. Δεν είναι σκοπός μου να προσβάλω κάποια συγκεκριμένη μερίδα ανθρώπων υποβιβάζοντας τα πιστεύω ή τη θρησκεία του. Όλα όσα γραφτούν θα είναι προσαρμοσμένα σε ιστορικά γεγονότα όπως και θα γίνει αναφορά κάποιων σημαντικών ονομάτων της εποχής, χωρίς η ιστορία να είναι αληθινή. Είναι προϊόν μυθοπλασίας

Ελπίζω να σας άρεσε, μέχρι το επόμενο κεφάλαιο, φιλάκια!✨

Follow me:
°@raphaelaelriconwattpad στο Instagram, για να ενημερώνεστε πρώτοι για τη ροή της ιστορίας και νέων ιστοριών που πρόκειται να ανέβουν.
°Instagram: raphaela_elric.

Διαβάστε επίσης:
°Τα πάντα μου, εσύ.
°Teach me daddy.
°Poison.