ROMEO & JULİET ( İçimdeki çığlık) TAMAMLANDI

Bölüm 5

"Bir tek  ben annemi görmüyorum. Yani bu ailede cezalandırılan sadece benim öyle mi? Geldiğimi biliyordur her halde!  Görüştüğünüze göre."

"Rüya, kızma hayatım. Bu bizim hatamız değil."

" Neden abi!  Bir kere olsun beni görmeye gelmedi?  Neden telefon etmedi? Sende benim numaram vardı, araya bilirdi ve bundan kimsenin haberi olmazdı. 

Tek suçlu ben olamam ve bu fatura bana kesilmemeliydi. Onu hiç af etmeyeceğim. Müşü de görüşüyor biliyor musun!

 Babam bunları biliyordur. Ondan gizli bir şey yapılamaz değil mi? Benim yaşadıklarımı ikisi de biliyor değil mi abi?"

Kaan, kardeşinin suratına bakamıyordu. Neşeyle başlayan yemeğin bu noktaya geleceğini hesaplamamıştı. 

"Rüya, bu olayı sen, ben ve Müşü biliyor. Halamlar ne kadarını biliyor bilmiyorum. Geldiğimde bu konuyu hiç konuşmadık.

 Benim tek endişem, senin sağlığındı. Bedenin iyileşirdi, endişem ruhundu kardeşim. 

İzin verseydin onlara durumu anlatacaktım, ama istemedin. Ayrıca annem senin büyümeni hep izledi ben resimlerini ona gösteriyordum. İnan bana yanında olamadığı için çok üzüldü."

"Benim kadar değil. Neyse, ben gideyim artık. Dosyadakileri okuyup bir strateji belirlemem gerekli."

"Ne zaman istersen yardıma hazırım. Her konuda. Bana, sana bunu yapanı veya yapanları hala söylemedin."

"Ben söyleyene kadar, annene burada olduğumu söylemezsen sevinirim. 

"Tamam meraklanma. Bize ne zaman geleceksin? Tanem şimdiden başladı,

*Halama gidelim* demeye. Yarın sana bir araba göndereceğim. Sen söyleyeceksin o seni istediğin yere götürecek."

"Abim, biraz yalnız kalmak istiyorum arabada istemiyorum bir süre. İşe haftaya dönerim, bu arada yine evden idare ederim."

Rüya kalktı. Yalandan abisinin yanaklarından öptü. Kapının önündeki taksiye adresi söyledi ve bir süreliğine gözlerini kapattı.

"Geldik efendim."

"Teşekkür ederim."

" Prenses, bende seni bekliyordum. Görüşme nasıl geçti. Adam istediğin gibi her şeyi hazırlamış mı? 

Geç kalınca bir aksilik oldu sandım. Dur bakim, senin canın neye sıkkın!"

"Müşüm, adamla görüştüm, dosyayı daha incelemedim. Adam gittikten sonra abimle yemek yedim. Biraz konuştuk. 

Şimdi izin verirse çalışma odasında olacağım ve dosyayı inceleyeceğim. Eğer, bir fincan acı kahve yaparsan sevinirim teşekkürler." 

Arkasını dönüp salonun yanındaki kapıya doğru gitti. Babasının çalışma odasıydı ve çocukken buraya girilmesi yasaktı.

 İçeri girdiğinde adlandıramadığı bir heyecan, bir kalp çarpıntısı başladı. Sanki birisinin özelini ihlal ediyor gibi hissetti .

 Müşü, ona, odanın onun olduğunu, babasının zaten eve gelmediğini, dilediği gibi değişiklik yapabileceğini söylemişti, ama birazdan kapı açılıp babası içeri girecek sıkı bir azar işitecekmiş gibi hissediyordu. 

Ne kadar kapının arkasında ayakta dikildiğini bilemedi. Kapı çalındığında ancak ayırdına vardı. Gidip camın önündeki deri koltuğa oturdu.

"Kahven hazır. Suyunu da getirdim. Başka bir şey istersen seslen. "

"Müşü, özür dilerim. Bazı gerçeklerin ayırdına yeni yeni varıyorum ve canım acıyor. Sana o şekilde söylenmem hataydı beni affet olur mu canım.