Μη μ' αφήνεις

4º κεφάλαιο

Κυριακή σήμερα, η ώρα είναι 11 το πρωί. Μου αξίζει και εμένα που και που να ξυπνήσω αργά, σκεφτόμουν στο κρεβάτι. Αχ δεν θέλω να σηκωθώ, έχω γίνει ένα με το κρεβάτι και δεν λέω να το αποχαιρετήσω. Το κινητό μου χτυπάει και με δυσκολία σηκώνομαι τελικά.

-Ναι?

-Καλημέρα κολλητή! Ακόμα κοιμάσαι?

-Ναι κοιμάμαι λίγο! λέω και γελάει από την άλλη γραμμή

-Είμαι στο δρόμο, φτιάξε καφεδάκια και θα πάω να πάρω donuts!

-Για αυτό σε λατρεύω! λέω και κλείνει το τηλέφωνο γελώντας

Έβαλα την ρόμπα μου και πήγα στην κουζίνα, έβαλα τον καφέ να βράσει και έβγαλα δύο κούπες. Μάζεψα λίγο από χθες το βράδυ, άνοιξα τα παράθυρα να μπει λίγο ο ήλιος μέσα στο σπίτι και πότισα τα μικρά φυτά μου που έχω στην κουζίνα. Πήγα στο δωμάτιο μου, φόρεσα κάτι άνετο στο σπίτι, ένα κοντό σορτσάκι και ένα τοπ και πάνω στην ώρα, χτύπησε το κουδούνι! Άνοιξα γρήγορα την πόρτα και χαιρέτισα την Δανάη.

-Γειαα! λέω χαγελαστά

-Επιτέλους μια φορά που ξύπνησες! λέει γελώντας

-Παραπονιάρα, έλα έφτιαξα καφέ! λέω και σερβίρω

-Πώς πάνε οι δουλειές Μπάρμπι?

-Καλά εντάξει, προς το παρόν δηλαδή!

-Γιατί έχασα κάτι? λέει και ρουφάει μια γουλιά

-Δεν ξέρω ρε συ, όλοι στην δουλειά μου λένε πως ο κύριος Μάνος είναι στριμμένος άλλα εμένα μου φέρεται πολύ καλά! λέω δαγκώνοντας το donut μου

-Καλά και εσύ γιατί σκας? Μπορεί να του έκανες εντύπωση!

-Εγώ στον εργοδότη? Δεν νομίζω! Άσε που είναι δύο μέτρα με κάτι πλάτες, άντρας με Α κεφαλαίο σου λέω, σιγά μην κοιτάξει εμένα !

-Α ναι? Τουλάχιστον δεν είναι γέρος ρε συ!

- Ναι πάλι καλά, δεν με νοιάζει και πολύ ξέρεις, το ότι μπορώ να συνεννοηθώ μαζί του για τις δουλειές της εταιρείας μου αρκεί!

Είπα και ξαφνικά το κινητό μου κουδούνισε. Το σήκωσα να δω την ειδοποίηση. Ήταν ένα μήνυμα στο messenger, προσωπικό μήνυμα από τον Μάνο! Απίστευτο δεν είναι δυνατόν.

-Τι είναι? ρωτάει και πίνει μια γουλιά καφέ ανυποψίαστα

-Δεν θα το πιστέψεις! Το αφεντικό μου έστειλε προσωπικό μήνυμα!

-Καταφωνή! Τι σου λέει?

-Δεσποινίς Εύα έχετε πάρει τα σχέδια της αυριανής έκθεσης και τα χρειάζομαι!