Μη μ' αφήνεις

6º κεφάλαιο

Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν τρελό και δεν έλεγε να σταματήσει. Με δυσκολία πήγα μέχρι το δωμάτιό μου για να το κλείσω. Σερνόμουν στα πατώματα και όλο το σώμα μου είχε πιαστεί, τι περίμενες Εύα μου ότι αν κοιμόσουν στον καναπέ με τα ρούχα της δουλειάς θα πετάς στα σύννεφα?

Ευτυχώς έχω χρόνο και έτσι βγάζω τα ρούχα μου και πηγαίνω για ένα ζεστό μπάνιο. Λίγο ακόμα να καθόμουν και θα με έπαιρνε ο ύπνος εκεί μέσα. Βγήκα γρήγορα έβαλα τα καλά μου ρούχα για την δουλειά και ως συνήθως ξεκίνησα με το αυτοκίνητο μου.

Όταν έφτασα οι αίθουσες ήταν άδειες και ένιωθα πώς κάτι είχα ξεχάσει, άφησα τα πράγματα μου στο γραφείο και μετά από λίγο το θυμήθηκα!

-Όχι ρε γαμώτο, έχουμε meeting σήμερα!

Λέω ταραγμένη και παίρνω τα σχέδια σχεδόν τρέχοντας για την αίθουσα συνεδριάσεων. Χτυπάω την πόρτα και όλοι οι συνάδελφοι γυρίζουν να με κοιτάξουν!

-Εσάς περιμένουμε δεσποινίς!

Ακούω την φωνή του κ.Μάνου και μένω έκπληκτη να τον κοιτάω με τρεμάμενη έκφραση. Ήταν αργά όμως δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό.

-Με συγχωρείτε δεν θα επαναληφθεί!

Λέω μετανιωμένη και μου τείνει με το χέρι να καθίσω σε μια καρέκλα δίπλα του! Αναρωτιέμαι αν η θέση μου είναι τυχαία.

Οι ώρες πέρασαν πιο γρήγορα από όσο φανταζόμουν και έτσι όταν το meeting έφτασε στο τέλος του, παρά την καθυστέρηση μου όλοι έμειναν απίστευτα ικανοποιημένοι από τα σχέδια και τις προτάσεις μου!

Η αίθουσα είχε σχεδόν αδειάσει και εγώ μάζευα τα σχέδια από το πελώριο κυκλικό τραπέζι όταν ξαφνικά ακούω την πόρτα να κλειδώνει και γυρνάω πίσω μου να δω τι συμβαίνει.

Προσπαθώ να μείνω ψύχραιμη καθώς βλέπω τον Μάνο να κατευθύνεται προς το μέρος μου. Όλο και πιο κοντά και εγώ κάθε φορά και ένα βήμα πίσω, ώσπου κόλλησα με το τραπέζι και χωρίς να το καταλάβω από τον ταραχή μου είχα ανέβει πάνω στο τραπέζι και εκείνος ήταν σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου.

-Σταμάτα να με αποφεύγεις!

Λέει και με το χέρι του παραμερίζει τα μαλλιά μου και με τα χείλη του φίλα απαλά τον λαιμό μου κάνοντας με να αναστέναξω στο άγγιγμα του χωρίς να το θέλω.

-Το ήξερα πως θα σου αρέσει!

Λέει και απομακρύνεται κοιτάζοντάς με από πάνω μέχρι κάτω. Απομακρύνομαι από το τραπέζι και τον κοιτάω αμήχανα.

-Δεν θα ανοίξετε την πόρτα!?

Με κοιτάει έντονα στα μάτια και χαμογελάει.

-Μου αρέσει που μου μιλάς στον πληθυντικό αλλά όταν θα είμαστε μόνοι χαλάρωσε λίγο!

Λέει και ανοίγει την πόρτα βγαίνοντας και αφήνοντας με πίσω χωρίς καμία εξήγηση!

-Γουρούνι! ψελλίζω από μέσα μου

Βγαίνω και εγώ μετά από λίγο φτιάχνοντας ελαφρά τα μαλλιά μου και πηγαίνω στο γραφείο μου όπου με περιμένει με εξεταστική διάθεση η Έλενη.

-Καλώς την!

-Καλημέρα!

-Μεσημέριασε!

-Ναι δεν ξέρω τι έγινε και άργησα, ήμουν πολύ κουρασμένη!

-Εύα μήπως να πάρεις άδεια? Ανησυχώ για την υγεία σου, εσύ δεν αργείς ποτέ!

-Μια χαρά είμαι σου λέω, δεν θα ξανά γίνει!

Προσπαθώ να την πείσω και το τηλέφωνο με σώζει.

-Παρακαλώ?

-Μπορείς να πας σπίτι Εύα!

-Ορίστε?

-Σου δίνω άδεια εγώ, είναι εντολή μου!

-Μάλιστα!

Λέω απογοητευμένη και κλείνω το τηλέφωνο. Εξηγώ στην Ελένη τι έγινε και στο τέλος αναγκάστηκα να φύγω.

Ήμουν στο γκαράζ της εταιρείας και προσπαθούσα να βάλω το κλειδί αλλά το χέρι μου έτρεμε από την ταραχή, ακόμα δεν είχα συνειδητοποίηση τι είχε συμβεί.

-Φέρε να σε βοηθήσω!

-Ααα? πετάγομαι από την τρομάρα μου!

Παίρνει το κλειδί από το χέρι μου και ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο μου.

-Μάνο δεν είναι ανάγκη να το κάνεις αυτό!

Πριν καν προλάβω να τελειώσω είχε γυρίσει και κατευθυνόταν προς το δικό του αυτοκίνητο. Μα καλά τι πρόβλημα έχει τέλος πάντων! Βάζω μπρος και σε λίγα λεπτά ήμουν σπίτι μου. Έφαγα βραδινό έκανα ένα απίστευτα χαλαρωτικό μπάνιο, με καυτό νερό όπως μου αρέσει και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου, πριν κλείσουν τα μάτια μου ένα μήνυμα ήρθε στο κινητό μου και από περιέργεια το άνοιξα.

-Κι όμως είναι! Καληνύχτα Εύα! το διαβάζω δυνατά όμως εγώ πληκτρολογώ ένα απλό καληνύχτα

Ελπίζω όλο αυτό να μην συνεχιστεί για πολύ γιατί δεν θα μπορώ να είμαι συγκεκριμένη στα σχέδια μου! Σκεφτόμουν καθώς ένας γλυκός ύπνος με σκέπασε και με αγκάλιασε στοργικά.