Μη μ' αφήνεις

7º κεφάλαιο

Άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και απόλαυσα αυτό το υπέροχο πρωινό και τις ηλιαχτίδες που έτρεμαν παιχνιδιάρικα στο παράθυρο μου. Η θέα είναι εκπληκτική, δεν μετανιώνω την επιλογή μου να μένω σε έναν τόσο ψηλό ουρανοξύστη.

Μετά από λίγο αποφάσισα να ντυθώ, αυτή την φορά θα βάλω τζιν, να νιώθω πιο άνετα. Ήπια το καφεδάκι μου και πήρα την τσάντα και τα κλειδιά μου. Βγήκα γρήγορα και προσπάθησα να μην αργήσω αυτήν την φορά ούτε δευτερόλεπτο. Δεν ξέρω πως το έπαθα εγώ αυτό!

Τα λεπτά πέρασαν σχετικά γρήγορα και να τώρα να είμαι στο γραφείο μου και να σχεδιάζω κομμάτια. Δεν είχα αρχίσει ακόμα την κολεξιόν με τα σέξυ εσώρουχα. Η αλήθεια να λέγεται δεν είχα κάνει κάτι τόσο υπερβολικό γιατί φοβόμουν τις αντιδράσεις. Ας μην ήταν ο κ.Μάνος να τον έχω στο μυαλό μου και θα σου έλεγα τι εσώρουχα θα σχεδίαζα.

Οι ώρες περνούσαν και η Ελένη πουθενά, μπορεί να πήρε άδεια όλη την ημέρα λόγο της εγκυμοσύνης, σκέφτομαι καθώς βάζω χρώμα στης δημιουργίες μου και τα τοποθετώ στα ράφια. Η ώρα περνάει αργά όταν είσαι μόνη και δεν έχεις τι να πεις με κάποιον ακόμα και στην δουλειά. Άνοιξα την τσάντα μου και έβγαλα τα ακουστικά μου και το κινητό μου για να ακούσω λίγη μουσική.

Κοίταξα το ρολόι, τελικά καλά έκανα η ώρα είχε πάει δύο και μισή και εγώ είχα τελειώσει όλα τα απαραίτητα σχέδια. Είχα σηκωθεί όρθια να αφήσω τον φάκελο στην βιβλιοθήκη όταν μπήκε ένα υπέροχο κομμάτι που έκανε το κορμί μου να κινηθεί ρυθμικά κάνοντας τις καμπύλες μου ακόμα πιο έντονες. Άφησα τον φάκελο στην βιβλιοθήκη και έβαλα στον ρυθμό της μουσικής και τα χέρια μου μέσα στα μαλλιά μου  χαμηλόνοντας τα αισθησιακά, καταλήγοντας πάνω στο κορμί μου.

Καθώς γυρνάω να καθίσω στην καρέκλα μου βλέπω έναν Μάνο με ένα χαμόγελο να τονίζει απίστευτα τα λευκά του δόντια ενώ εγώ είχα μείνει κόκαλο και έβγαλα γρήγορα τα ακουστικά αφήνοντας τα πάνω στο γραφείο μου.

-Να σας εξηγήσω, εγώ έκανα όλα τα σχέδια... δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω και μπαίνει πιο μέσα πλησιάζοντας με 

-Σσσς Εύα μου δεν θα σου κάνω κάτι κακό! λέει με πονηρό ύφος αυτήν την φορά

-Θέλετε να σας δείξω τα σχέδια?

-Να χαλαρώσεις θέλω! λέει και με πιάνει βίαια από το λαιμό και από την μέση κολλώντας με πάνω του

Με κοιτάει για λίγο στα μάτια, τόσο υπέροχα μάτια και το φως που πέφτει πάνω του, αχ με κάνει να αφαιρούμε στο κράτημα του. Ενώνει τα χείλη μας και κάθε κύτταρο του κορμιού μου ανατριχιάζει στις υγρές κινήσεις της γλώσσας του. Είχα τόσο καιρό να αναζητήσω αυτά τα αγγίγματα που θα μπορούσα να πέσω στην αγκαλιά του, όμως δεν πρέπει να συμβεί αυτό, δεν θα κατάληξη πουθενά!

-Όχι, σας παρακαλώ! λέω και τον απομακρύνω με το ζόρι από πάνω μου

-Καλώς! Θες να πάμε για φαγητό? ρωτάει παίζοντας αμήχανα με τον στύλο μου

-Εμείς οι δύο?

-Ναι!

-Δεν ξέρω, ίσως θα έπρεπε να καθίσω να συνεχίσω τα σχέδια.

-Είπες πως τα τελείωσες! λέει και γελάει

-Πφφ άντε καλά! λέω και μαζεύω τα πράγματα μου

Η αλήθεια να λέγεται είχα πεινάσει και ο Μάνος μας πήγε ευτυχώς σε ένα υπέροχο εστιατόριο. Αρχίσαμε να μιλάμε, μου έλεγε διαφορά για τους φίλους του, αστεία, με έκανε να αισθανθώ άνετα, σαν να τον ήξερα χρόνια! Αποφύγαμε και οι δύο να μιλήσουμε για το παρελθόν μας αλλά δεν προσπάθησα ιδιαίτερα.

-Χόρτασες?

-Ναι, πως ήξερες πως πεινούσα?

-Μάλλον έχουμε το ίδιο στομάχι! λέει και του χαμογελάω γλυκά

-Πω πω έχει πάει πέντε, πρέπει να γυρίσουμε, δεν θέλω να απολυθώ!

-Ποιός θα σε απολύσει? με ρωτάει καθώς ετοιμαζόμαστε να φύγουμε

-Ένας στριμμένος δεν τον ξέρεις!

-Α ώστε είμαι στριμμένος εε? ρωτάει και έρχεται κοντά μου πριν μπούμε στο αυτοκίνητο του

-Συγγνώμη εγώ δεν... λέω και ενώνει τα χείλη μας ξανά τόσο παθιασμένα αυτή την φορά που νόμιζα θα κρατήσει για πάντα

-Αυτό πρέπει να σταματήσει! λέω σιγανά καθώς απομακρύνεται

-Ποιό πράγμα?! λέει χαμογελαστός και μπαίνει στο αυτοκίνητο βάζοντας μπρος

Αχ σε παρακαλώ να μην σταματήσει. Σκεφτόμουν καθώς παρατηρούσα το κορμί του και τα απίστευτα γυμνασμένα μπράτσα του να κρατούν το τιμόνι. Σε λίγο ήμασταν έξω από το σπίτι μου και εγώ γύρισα με ενα ερωτηματικό στο πρόσωπο μου.

-Γιατί με έφερες εδώ? 

-Αφού εδώ είναι το σπίτι σου!

-Ναι αλλά εσύ που το ξέρεις?

-Δεν τα λέμε αυτά, λοιπόν καλή ξεκούραση Εύα θα τα πούμε αύριο! λέει και αφού βγαίνω από το αυτοκίνητο του φεύγει

Μπαίνω μέσα στο σπίτι σκεπτική και ξαπλώνω στο διπλό κρεβάτι μου απλωμένη. Τώρα αυτό θα γίνετε? Θα με φιλάει, θα βγαίνουμε και είναι και το αφεντικό μου παράλληλα? Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνει όλο αυτό, δεν μου εξηγεί καν, πως να καταλάβω εγώ τι θέλει, σκεφτόμουν καθώς έβαζα τα καθαρά μου εσώρουχα μετά από ένα ωραίο μπάνιο. Είδα μια ταινία, μίλησα με την Δανάη και ξάπλωσα στο κρεβάτι αργά, οι σκέψεις δεν έλεγαν να βγουν από το μυαλό μου!