Μη μ' αφήνεις

18º κεφάλαιο

Πέρασε μια βδομάδα από τότε που είδα τον Μάνο και δεν έχω σταματήσει να τον σκέφτομαι.
Κάθομαι αφηρημένα και τρώω μεσημεριανό με το Νίκο την Δανάη και την Ελπίδα!

-Ελπίδα μου!? Πας μέσα μωρό μου να μιλήσουμε λίγο με την μαμά?

-Ναι Δανάη, γεια σου Νίκο!

-Γεια σου μικρούλα!

Στρέφονται και οι δύο προς το μέρος μου και εγώ σκύβω το κεφάλι μου.

-Δανάη τι μούτρα είναι αυτά!? Δεν μπορεί να σε βλέπει το παιδί έτσι δεν το καταλαβαίνεις!

-Δεν μπορώ να τον βγάλω από το μυαλό μου!

-Δεν μπορείς να τα παρατήσεις, κάντο για την μικρή! λέει ο Νίκος και σηκώνω το κεφάλι μου στενάχωρα

-Θα κάνω τα πάντα για το παιδί μου! Απλά θέλω λίγο χρόνο! λέω και πάω να σηκωθώ όμως νιώθω τα πόδια μου αδύναμα και όλα γύρω μου σκοτεινιάζουν

Δανάη POV

Βλέπω την Εύα να σηκώνεται ελαφρά και ξαφνικά να πέφτει κάτω λιπόθυμη.

-ΝΙΚΟ! ΓΡΉΓΟΡΑ ΠΑΡΕ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΕΝΑ ΑΣΘΕΝΟΦΌΡΟ!

Η καρδιά μου πήγε να σπάσει από τους χτύπους. Την σηκώσαμε προσεχτικά στον καναπέ και της έβαλα μια κρύα πετσέτα στο κεφάλι. Όταν γύρισα πίσω είδα την Ελπίδα βουρκωμένη να κοιτάει την Εύα.

-Μα-μα!

-Η μαμά είναι καλά μωρό μου!

-Μαμά μου! είπε και έτρεξε πάνω της ξεσπώντας σε δάκρυα

Το ασθενοφόρο είχε φτάσει και εκείνη δεν έλεγε να φύγει από πάνω της. Η καρδιά μου δεν άντεχε αυτο το σκηνικό! Προς στιγμή σκέφτηκα να πάρω το Μάνο, μα ηξερα πως όταν θα ξυπνούσε η Εύα θα είχα κάνει μεγάλο λάθος.

-ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ!? ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΊΡΝΕΤΕ, ΜΟΝΟ ΑΥΤΉ ΕΧΩ! Μανούλα μου....

Τα δάκρυα και η κραυγές της έκαναν τον Νίκο να κλείσει τα μάτια του, ούτε εκείνος δεν άντεχε να το βλέπει αυτό!

Έδωσα την μικρή στο Νίκο και του είπα να πάνε σπίτι, η Ελπίδα είναι πολύ μικρή για να δει την μαμά της μέσα σε ένα ψυχρό δωμάτιο νοσοκομείου.

Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει και οι γιατροί έκαναν τα πάντα για την συνεφέρουν!

Η ώρα είχε πάει έξι και τα μάτια μου ήταν κουρασμένα από τα δάκρυα, αυτό το σκηνικό μου θύμησε της πρώτες μέρες που γέννησε η Εύα, κλαίγαμε η μια μετά την άλλη, δεν άντεχα να μου μιλάει με τόση αγάπη για έναν άνθρωπο! Μόνο σε εμένα είχε πει πραγματικά τι αισθάνεται για εκείνον και η αγάπη που του έχει ξεπερνάει οτιδήποτε θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος!

Το κινητό μου άρχισε να χτυπά!

-Ναι?

-Δανάη! Έχουμε πρόβλημα! ακούστηκε η ταραγμένη φωνή του Νίκου

-Τι συμβαίνει μωρό μου?

-Είναι εδώ ο Μάνος! λέει και μένω με το στόμα ανοιχτό

-Η μικρή που είναι Νίκο?? ρωτάω δίχως δεύτερη σκέψη

-Εδώ είναι, κοιμάται! Ο Μάνος δεν λέει να φύγει αν δεν του πούμε που είναι η Εύα! Τι θα κάνουμε?

-Δώσε μου να του μιλήσω!

-Δανάη πες μου τώρα που είναι η Εύα!

-Μάνο η Εύα δεν σε αγαπάει, της κάνεις κακό δεν το βλέπεις!?

-ΛΕΤΕ ΨΈΜΑΤΑ! ΑΚΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΑΙΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ!

-ΟΧΙ! Ωραία ηρέμησε! Είμαστε στο νοσοκομείο!

-Η ΕΎΑ!? ΤΙ ΕΠΑΘΕ Η ΕΎΑ? ρωτάει ανήσυχος και το ενδιαφέρον του κάνει την καρδιά μου να λιώνει, ίσως να νοιάζεται για την κολλητή μου έστω λίγο

-Δεν είναι καλά! λέω και η κλήση τερματίζεται

Κοιτάω γύρω μου και πιάνω το κεφάλι μου με τα χέρια μου. Τι φταίει αυτό το κορίτσι!? Πρώτα χάνει τους γονείς της μετά αυτόν που αγαπάει και τώρα πάει να χαθεί και η ίδια!

Ένας γιατρός πλησιάζει και έρχεται προς το μέρος μου!

-Είστε συγγενείς της δεσποινίς Εύας?

-Ναι μάλιστα! Πείτε μου πως είναι!?

-Δεν έχει ξεφύγει ακόμα από τον κίνδυνο, το καρδιακό επεισόδιο που έπαθε ήταν στο τσακ! Λίγο ακόμη και δεν θα ξανά ξυπνούσε!

-ΕΠΑΘΕ ΚΑΡΔΙΑΚΟ? ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΌΛΙΣ ΤΡΙΆΝΤΑ!

-Δεν έχει σχέση η ηλικία δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις. Πιάστηκε πάρα πολύ, τόσο που πάρα τρίχα να χάσει τα πάντα!

-Μάλιστα! Σας ευχαριστώ! λέω σοκαρισμένη και κάθομαι αργά αργά στην καρέκλα για να προσπαθήσω να συνέλθω

Καρδιακό? Μα πως? Αυτό δεν μπορεί να ξανά γίνει! Λίγο ακόμη να αργούσε το ασθενοφόρο και η μικρή δεν θα είχε πια την πολύ αγαπημένη της μαμά! Δεν θα αφήσω να συμβεί αυτό!