Caddede etrafı dikizleyerek ilerliyordum. Tabiki karşıma çıkmayacaktı. Ve yaptığı şeye nasıl tepki vereceğimi şaşırmıştım. Göz bandı takacaktım ve okula beraber gidecektik. Halla ciddi olup olmadığını düşünüyordum. Gelen bildirim sesiyle telefonu elime aldım.
B: Hırkamı giymişsin.
İzleniyordum. Şaşırmış gibi yaparak üzerimde duran B'nin hırkasına kısa bir bakış attım.
Dolunay: Evden çıkarken hızlıca giydim de farketmemişim.
B: Bugün onu alayım ben senden. Gece kokunla uyurum.
Hayır utanmadın. Dolunay kendine gel. Seni izliyor.
Dolunay: Nerdesin?
B: Tamam dur sen orada.
B: Gözlerini kapat yanına geliyorum.
İstemsizce hızlanan kalbimi dizginlemeye çalışırken göz kapaklarımı istemeyerekte olsa kapadım. Kısa süre sonra yanımda hissettiğim beden, gözlerime bağladığı bezle beni kısa süreli bir karanlığa bıraktıktan sonra kolunu bana sardı. Garip bir hisdi.
Eminim yoldan geçenler dik dik bakıyordur. Ama neyse ki görmüyorum.
Bir şey görünmediği için B'nin kolunu kavradım. Birkaç keyifli mırıltı duyduğumda dudaklarımı zorlayan gülümsemeyi geri çevirdim. Doğru mu yapıyordum?
B'yi bir ay gibi bir süre önce tanımıştım. Daha doğrusu tanışamamıştık daha. Ama sanırım ona güveniyordum. En azından gerçekti. Şu an kanlı canlı yanımda duruyordu. Eli sırtımı kavramıştı. Yaşadığım en saçma anı bu olacaktı sanırım.
Sadece susuyorduk ama bu bile beni heyecanlandırmıştı. Göz bandını çıkarsam herşey çözülecekti aslında. Ama o bunu yaparak bana güvendiğini göstermişti. Ona ihanet edemezdim.
Bir süre öylece yürüdükten sonra durduk. B birden bileğimi aşağı çekerek beni bank gibi bir yere oturttu. Sonrasında telefonuma gelen bildirimle göremediğim halde etrafa bakındım.
"Bakayım mı?"
Tok bir sesle onaylarcasına bir mırıltı çıkardı. Göz bandını hafif kıvırarak mesaja baktım.
B: Benimle konuş.
Ne demeliydim? Şu an arkamda duruyordu. Kafamı biraz çevirsem görecektim.
Dolunay: Ne konuşabilirim?
B: Ne istersen.
Birden içime doğan cesaretle "seni görmek istiyorum." dedim. Ses yoktu. Onun yerine gelen mesaja baktım.
B: Benim için "görmek" kelimesi fazla.
Arkamda olduğundan beni görmemesine şükrederek yüzüme en hayvanından bir gülümseme yerleştirdim. Tövbe sapık mıyım neyim?
Yanıt vermeyerek sadece bekledim. Utanmıştım.
B: shbshsbdbdb
Dolunay: Ne oldu ya?
B: Utandın.
Bunu söylemesi utancımı katlamıştı.
Dolunay: Ne? Hayır.
B: :))
Dolunay: Engellerim.
B: Dolunay şu an tam arkandayım hatırlatayım da.
Dolunay: Hayvansın.
B: Bende seni:)
-Görüldü.
*****
Bölümü sevdiniz mii?
Sizi seviyorum.
