Nie Próbuj Mnie Zmieniać WILCZKU

39

Ostatni dzień w którym wszystko mogło być tak jak ja chciałam. Nie tak jak Dylan tego chciał.

5:30, ostatni raz spojrzałam na zegarek i klasnęłam w dłonie

- Dobra Wilkołaki. Dzisiaj pobiegamy wieczorem a rano zrobimy rozgrzewkę, sprawdzimy waszą wytrzymałość i zrobimy małe zawody.- uśmiechnęłam się

******

- Okej to wam przyznać muszę. Testowanie wytrzymałości wilkołaków będąc człowiekiem to najgorszy pomysł życia.- wysapałam po tym teście wytrzymałości.

- Człowiek to gorsza rasa!- ktoś z tłumu na tyle krzyknął to do mnie.

Przekrzywiłam lekko głowę i mogłabym zabijać wzrokiem.

- Kto to powiedział?!- krzyknęłam głosem o którym sama nie wiedziałam. Był dość przerażający

Tłum się rozstąpił a na środku został jeden wilkołak.
Wyglądał na niewzruszonego. Taki bezczelny dupek

- Podejdź do mnie

Mężczyzna spojrzał mi prosto w moje oczy i podszedł o metr ode mnie

- Czy możesz mi powtórzyć co powiedziałeś?- spytałam miło

-Wy, ludzie... jesteście gorszą rasą- gdy skończył uderzyłam do z liścia w twarz

Jego głowa lekko poszła w bok a on musiał zacisnąć zęby bo rysy jego szczęki się wyostrzyły, ten widok nawet mnie zadziwił. Jest wilkołakiem i uderzenie nie powinno sprawić mu bólu, no chyba że jego duma ucierpiała

- Lea spokojnie- Beta który został podszedł do mnie o pogładził moje ramię- Ukarze go, nie stresuj się

- Nie. Chcę wytestować twoje umiejętności walki- powiedziałam z lekkim uśmiechem

-Lea..- Beta chciał odciągnąć mnie od tego pomysłu, ale ja nie chciałam się poddać

- Alfa zabronił tego. Nie możesz go zlekceważyć Lea

- Jestem Luną, chce go tylko wytestować w żaden sposób ukarać- zacisnęłam zęby mówiąc to

- Zgoda Luno- uśmiechnął się perfidnie

- Gdy nie będziesz sobie dawać rady krzyknij- Beta szepnął mi na ucho

- Spokojnie. Wychowywałam się z wilkołakami