ARAFTA KALAN

6. GİT VE GELME

▫▫▫Bir önceki bölüm kesiti▫▫▫

"Şhhh. Tamam geçti."

Efal göz yaşlarını silip yataktan kalktı.

"Geçmedi. Hiç birşey geçmedi anladın mı?. Nasıl yaparsın hala aklım almıyor. Bari burda gözümün önünde yapmadaydın. Birde beni önemsediğini söylüyorsun. Senden nefret ediyorum"

O an Araf ne söyleyeceğini bilmeden konuştu.

"Ben seni herkezden çok önemsiyorum. Ayrıca şu cümleyi bir daha söyleme. O cümleyi hakedecek birşey yapmadım. Ve bir daha söylersen o cümleyi haketmek için elimden geleni yaparım."

"Senden gerçektende nefret ediyorum ARAF"

Araf duyduğu son cümleyle kaşlarını çattı ve konuştu.

"Sen istedin EFAL"

Araf sinirle odadan çıkıp kendi odasına girdi.
Yatağındaki kadını kaldırıp konuştu.

"Kalk. Hazırlan ve çık evimden. Hemen!"

⚫⚫◾⚫⚫

Zordu aslında bunca şeye şahit olduktan sonra hayatına devam etmek. Belkide hayatı o görmemesi gereken şey yüzünden mahf olması insanın zoruna giderdi. Yanlızlığa alışmak belki etrafındakilere alışmaktan daha kolaydı. Yada ne bileyim belkide aşk en zoruydu. Hiç bir canlı aşksız ölmez demişti annem. Ya ben aşkı tatmadan ölmek istiyorsam.

Efal bunları düşünürken yine aklında Araf ve yaptıkları vardı.

ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ

Elindeki içkiyi masaya bırakıp aynaya ilerledi kendinden iğrenircesine yüzünü buruşturup küfür savurdu etrafına.

İlk kez sevdim belkide sevmemeliydim. Benim suçum değildi ki. Bu kadar güzel olmamalıydı. Gülüşü, kokusu, hareketleri bu kadar mükemmel olmamalıydı. Olmamalıydı işte...

Köşesine geçip kafasını koltuğa yaslandı. Etraftakilerin sesi onu rahatsız ederken hafiften kulağına çarpan şarkı sayesinde gözlerini yumdu.

VURSALAR ÖLEMEM

MELEK MOSSO

Kar hazır inmeye saçlarıma
Beklemedim ki beklemedim
Geçsin ömrümün yaz baharı
İstemedim ki istemedim

Gençliğimin gül bahçesinde
Aldı telaş beni ellerine
Sen bırakma beni
Kalbimin gerçeği

Düştüm aşkının ayağına
Durma durmaz geceler
Durma durmaz çileler
Durma dursun yüreğim
Sana binlerce kez öleceğim

Bozulur yasaklar kurallar
Sevişmek bağışlanmaz affetme beni
İçimde korku heyecan
Aşkınla başım dönerken vursalar ölemem

Derin bir nefes çekerek oturduğu koltuktan kalktı. Etrafındakilere çarparak giderken şarkı hala çalıyordu.

Bardan çıkarken arabasına kaydı gözü süremezdi bunun farkındaydı. Yoldan geçen bir taksiyi durdurup bindi. Evinin adresini unutmuştu ama cüzdanındaki kağıt parçasını şoföre uzatıp kafasını cama yasladı. Aklına yeniden Efal gelince dişlerini sıktı. Ondan nefret ediyordu. Ama bunu haketmediğini düşünüyordu. Bunu haketmek için elinden geleni yapacaktı. Taksi durunca cüzdandaki yüzlüğü soföre uzattıp arabadan indi. Evine baktı ve ışığı yanık odaya ilerlemeye başladı. Merdivenlerden sessiz sessiz çıkarken Efalin olacaklardan haberi dahi yoktu. Kapının önüne durup kapıyı açtı...