ARAFTA KALAN

15. NEREDE BU KIZ ?

Medyada EFAL veee BURAK var ❤️

Başlamadan önce sizlerden bir kaç bir şey isteyeceğim.

1. Lütfen okuyanlar beni takip etsin çünkü bölüm geleceği zaman duyuru paylaşıyorum.
2. Bölümlere yorum yapmayı ve kalp atmayı unutmayın. Çünkü buna büyümemiz için ihtiyacımız var.
3. İnstagram hesabımı merak edenler için buraya koyuyorum. İstek atabilirsiniz. Ama Wattpatten geldiğinizi belli edin.
4. Bölüm iltifatı isteyen çok insan var seçemiyorum en çok yorum yapana bu bölümü iltifat ediyorum.
5. Paragraf aralarına yorum atarsanız beni çok kutlu edersiniz. Zaten genellikle cevap veriyorum.

ÖNEMLİ
ARKADAŞLAR EDİT YAPABİLENLER HİKAYE İÇİN EDİT YAPABİLİR PAYLAŞACAĞIM.

Sizden istediklerim bunlar. Lütfen yazarcığınızı üzmeyin. Sizleri seviyorum SAPIK ailesi...
#ArEf ❤️

.............................................

▫▫▫ Önceki Bölüm Kesiti▫▫▫

Onu seviyorum onunla mutluyum ve sen ondan ve benden uzak duracaksın!"

Hani insanın kaldıramadığı bir an olur ve o ana gömülür kalırsın. Tamda o andaydı işte. Nefesi kesiliyor adem elması aşağı inmekte zorlanıyordu. Sinirle çatan kaşları kendini serbest bırakmış. Dudakları tek çizgi halini almıştı. Kalbe bu kadar acı fazla değilmiydi. Onun başkasını sevdiğini öğrenmesi kalbi ikiye ayırırmıydı. Ayırırdı. Nefes alamadı kızın yüzü bunu dahada zorluyordu. Güzelliği nefes keserken diğer taraftanda söyledikleri nefesinin kesilmesine tamamen yetmişti. Ayağa kalktı. Son kez kıza baktı keşke bakmasaydı. Ağlıyordu. Hep ağlattığı yetmezmiş gibi şimdide ağlatıyordu. Ağlamamalıydı. Yanına yaklaşıp ellerini yüzüne koydu.

"Şhhhh tamam ağlama ben bunu kabullenebilirim."

Efal karşısındaki yıkılmış adama baktı. Neden böyle hissediyordu peki. Mutlu olmalıydı. Araf ona daha fazlasını yaşattırmıştı. Gözlerini yumup bekledi. Arafsa kafasını Efalin kafasına yasladı.

"Artık yokum Efal."

Efal sözlerini birden açıp Araf'a baktı.

"Artık hayatlarımıza ayrı ayrı devam edeceğiz. Artık yokuz."

Korkmuştu. O yoktu ama mutlu olması gerekiyordu. Araf son kez Efali öpüp arkasına bile bakmadan içeri girdiği balkondan aşağı indi. Efalse olayın şokuyla kendini yer attı.

"Gidemez."

Ayaklarını kendine çekip tekrarladı.

"Beni bırakıp gidemez."

Ayağa kalkıp balkona koştu.

"Beni bırakıp gidemezsin."

Boşunaydı Araf çoktan arabasına binmiş aklındakileri atmak için sinirini direksiyondan çıkarıyordu.