ARAFTA KALAN

9. SARILALIM MI?

Arkadaşlar öncelikle merhabaa👋 Size söylemek isteğim bir çok şey var ama en önemli olan bir kaç tanesini söyleyeceğim.
1. Hikayem çok ilgi görüyor ve bundan dolayı size çok teşekkür ediyorum.
2. Ayrıca bölüm itafı isteyenler bana ulaşsın. Çünkü seçmek çok zor oluyor. Özelden yazanlara itaf edeceğim.
3. Bazılarınız bana instagram hesabımı sormuş. Söyleyeyim "thelleyll".
4. Konuşmak isterseniz herzaman burdayım ve sizi çok seviyorum.

Asıl söylemek istediğim şeye gelelim. Kurban Bayramınız Kutlu Olsun❤🌙
.
.
.
.

▫▫▫Bir Önceki Bölüm Kesiti▫▫▫

Aradan aylar geçmişti. Hergün onunla uyuyup onunla kalkıyordu. Doktor Efalin bitkisel hayatta olduğunu söylemişti. Ama biliyordu ki Efal onu duyuyordu.

"Hadi ama aç artık şu gözlerini. Lanet olsun çok özledim"

Yanına uzanıp kafasını saçlarına gömdü. Huzur ta kendisiydi. Elini tutarak dahada sokuldu. Elindeki baskıyla gözü Efale döndü. Efalinse gözleri Arafa.

"Uyandı. Uyandın. Doktor uyandı."

Araf heycandan ne yapacağını dahi bilmiyordu. Elini Efalin yanağına koyup konuştu.

"Uyandın. Şükürler olsun ki uyandın."

Efalse garipser gibi karşısındaki adama baktı.

"Pardon, siz kimsiniz?"

Araf yutkunarak sevdiği kadına baktı.

"Efal. Ben. Beni hatırlamıyormusun?"

"Üzgünüm!"

Araf odadan çıkarak doktorun odasına ilerledi. Kapının önüne gelip kolu indirdi.

"Doktor. Efal beni hatırlamıyor!"

"Şhhh sakin ol"

"Nasıl sakin olayım he. Nasıl!. Sevdiğim beni unuttu!"

"Araf Bey bu normal 7 aydır uyuyor. Ve otomatikmen bir süre hatırlamayacak. Ama merak etmeyin kalıcı değil. Bir kaç aya hatırlar."

Arafın hiç birşey umrunda değildi aslında bu onun işine gelirdi. Belkide Efalin hatırlamaması Arafın ona yakınlaşmasını sağlardı. Odadan çıkıp Efalin odasına girdi. Efal utançla kafasını kaldırıp Arafa baktı.

"Beni nerden tanıyorsun. Babamın adamımısın?"

"Hayır. Hayır babanla alakam yok. Ben senin arkadaşınım."

"Anladım. Seni hatırlamıyorum özür dilerim"

"Hayır senin suçun değil."

"Adın ne peki?"

"Araf."

Efalin kısık sesle tekrar etmesi Arafın hoşuna gitmişti. Efalse utançla kafasını daha çok eğdi.

"Annem. Annem nerde Araf?"

"Annen güvende merak etme."

Tamam anlamında kafasını sallayarak arkasına yaslandı.

"Şeyy Efal. Birşey isteyebilirmiyim?"

"Tabi..."

"Sarılalım mı?"

"Olur"

Efal kollarını kaldırarak Arafın boynuna sarıldı. Arafsa Efalin belini sarmış bir şekilde kokusunu içine çekti. Araf Efalin anlamaması için elini hızlı tutup kokusunu son kez içine çekti.

"Teşekkür ederim. Özlemişim seni"

Efalse utancını saklamak için kafasını daha ne kadar eğebilirse eğdi.

"Sen benim parfümümümü sıktın"

Şeyy. Iııı. Eee ben şey yok.

"Peki"

"Ben şimdi gidiyorum çekmecede telefon var. Birşey olursa ararsın tamam mı?"

"Tamam"

Araf odadan çıkar çıkmaz Efal elini kalbine götürdü.

"Şhhhh sakin ol !!!"

Yatağın içine girip telefonu eline aldı. Az sonra odaya giren hemşireyle gözü kapıya döndü.

"Uyandın sonunda. Çok mutlu oldum."

"Teşekkür ederim"

"Ben Ece. Bu arada nasıl hissediyorsun?"

"İyi sağol"

"Arafla konuştu mu?"

"Evet oda az önce gitti."

"Yok dışardaydı az önce. 7 aydır dışarı bile çıkmadı. Hep yanındaydı. Seni gerçekten seviyor. Değerini bil."

Efal duydukları karşısında şok olmuşçasına hemşireye baktı.

"Bu ilaçları 8 de içiyorsun. Unutma sakın. Hadi görüşürüz."

"Tamam görüşürüz"

Hemşire odadan çıkar çıkmaz Efal yatağa daha çok sindi.

"Ama bana arkadaşız demişti"

İç ses Efalle oyun oynarken Efalse daha fazla düşünmemek için uykuya kendini teslim etti.

⚫⚫◾⚫⚫

Aradan saatler geçmişti Araf dışarda oturmuş 7 ay önce olanları düşünüyordu. Haykırışları Efalin vurulması o kadar kötüydü ki. Gözünden akan bir damla yaşa engel olamadı.
Oturduğu yerden kalkıp odanın kapısına ilerledi. Derin bir nefes alıp içeri girdi. Yatağın karşısındaki koltuğa oturup sevdiği kadına baktı. Efal yerinde kıpırdanınca Arafsa uyumuş taklidi yaptı.

Efal gözlerini açıp uyumuş taklidi yapan Arafa baktı. Biraz bekledikten sonra ayağa kalkmaya çalıştı. Biraz zorlansada ayağa kalktı. Arafa yaklaşıp yüzüne baktı. Hatta biraz daha yaklaşıp kokladı. Onun parfümünü sıktığına emindi.

"Bu benim parfümüm"

Yüzüne yaklaştı.

"Ve sen neden benim parfümümü sıktın"

Araf birden gözlerini açınca Efal korkuyla kendini yatağa attı.

"Hop hop korkma"

"Yaaa neden aniden açıyorsun gözünü bari haber verseydin"

Araf gülerek konuştu.

"Keşke sende yüzümü incelerken izin alsaydın."

Efal gözlerini kısarak Arafa baktı. Arafsa daha fazla dayanamayarak Efalin bu haline kahkaha attı.

Benden bu kadarr. Kısa oldu ama bayram ve misafir çokkkkk. Neyse affedin bir dahaki bölüm uzun olacak söz. Tekrardan bayramınız kutlu olsun. Sevgilerle👌😘