ARAFTA KALAN

14. NE MÜNASEBET

(21K için alkış alalım👏🏻😇)
Medyada Burak var😎
Keyifli okumalar.

▫▫▫ Önceki Bölüm Kesiti▫▫▫

Burak hızlı adımlarla içeri girerken Efalse dalgın gözlerle karşısına bakıyordu.

"Efal!"

"Burak!"

"Bana hemen neler olduğunu anlat hemen!"

"Tamam her şeyi anlatacağım..."

Derin bir nefes alarak yutkunmaya çalıştı. Sanki boğazı düğümlenmişti. Konuşacak mecali dahi yoktu. Tüm dünya ona oynuyordu. Yada o öyle hissediyordu. Yaşadıkları yetmezmiş gibi birde bugünü halen sindirememişti. Annesi ona hep güçlü olmasını söylerdi. Lakin Efalin dermanı bile kalmamıştı. Nefes almak ona çile gibi geliyordu. Farkındaydı Burak ondan bir cevap bekliyordu hatta bir cevabı hakediyordu. Ama o da bir açıklama istiyordu. Vücudu onu reddetiyordu kalbi sanki vücudunu delip geçiyordu. Göz yaşları istemsizce elini tutan Burağın eline doğru süzülüyordu. Burak bakışlarını Efale çevirdi.

"Bekliyorum Efal hadi!"

"Peki..."

#EFAL'İN AĞZINDAN#

Derin bir nefes alarak karşımdaki meraklı adama baktım. O benim için önemliydi hatta onun için her şeyim diyebilirim. Elindeki ellerime baktım. Oysa meraklı gözlerle beni izliyordu.

"1 sene önceydi. Okula gidiyordum. Peşimde biri vardı bunun farkındaydım ama pek umursamadım. Daha sonra aklıma eskiler gelince biraz şey oldu biraz."

"Ne oldu"

"Bölme! Delirdim. Oda beni sakinleştirmek için yanıma geldi. Sonra bana yaklaştı. O gün böyle bitti. Ertesi gün okuldan biriyle biraz tartıştım. Çıkışta çocuk benim yanıma geldi. Kolumu felan sıktı. O sırada Araf geldi beni ondan kurtardı. Sonraki sabah uyandığımda Araf yanımdaydı biraz konuştuk taki evde silah patlayana dek. Babam gelmişti ve annem evdeydi. Anneni aldı ve gitti ondan sonra Araf'tan nefret ettim. Ama daha sonra anneni kurtarıp bana geri getirdi. Her defasında tartışıyorduk. Bir gün ben evdeyken eve kız getirdi."

Farkında olmadan gözümden akan yaşa nalet ettim. Bu ağlayışımın devamı hıçkırıkla gelecekti bunu ikimizde biliyorduk.

"Ben. Ben bütün gece inlemelerini dinledim. Çok ağladım ben Burak. Onlayken hep ağladım. Hatta bir gece beni zorla soyundurdu. Böylelikle nefretim dahada arttı. Ama o bana aşık olduğunu söyledi. Senelerdir beni takip ettiğini ve beni çok sevdiğini söyledi. Daha sonra babam beni öldürmek için kaçırdı. Gerçek babam olmadığını söyledi. Ölmeye hazırdım ama Araf'a gelmesi için içimden yalvarıyordum onu son kez görmeye ihtiyacım vardı. Geldi. Ama malesefki o gün başımdan vuruldum babam tarafından. 7 ay bitkisel hayatta kaldım ve hafızamı kaybettim. Ama o bunu aleyhine çevirdi. Sevgilim oldu. Öptü. Hatta beraber uyuduk. Senle karşılaştığımız gün herşeyi hatırladım ve ondan nefret etmeye devam et..."

Yutkundum.

"Sen ona aşıksın!"

"Ne münasebet."

"Eee devam et."

"İşte bugün geri geldi iki ay sonra tekrar karşıma çıktı karşıma çıkmayacağına söz vermişken hemde."