ARAFTA KALAN

10. ASİ KIZ

▫▫▫Bir Önceki Bölüm Kesiti▫▫▫

"Bu benim parfümüm"

Yüzüne yaklaştı.

"Ve sen neden benim parfümümü sıktın"

Araf birden gözlerini açınca Efal korkuyla kendini yatağa attı.

"Hop hop korkma"

"Yaaa neden aniden açıyorsun gözünü bari haber verseydin"

Araf gülerek konuştu.

"Keşke sende yüzümü incelerken izin alsaydın."

Efal gözlerini kısarak Arafa baktı. Arafsa daha fazla dayanamayarak Efalin bu haline kahkaha attı.
.
.
.

Usuldan sesler geliyordu kulağına neydi bu ses. Kimin sesiydi.

"Ne var!"

"Hıh.. Ne mi var?. Ne var biliyomusun? Nefret var işin içinde"

"Çık odadan seni dinlemek istemiyorum. Sarhoşsun."

Yatakta belli belirsiz kıpırdanışlarıyla rüyanın etkisinden çıkmak istiyordu. Kimdi bu rüyasında gördükleri...

"Soyun!"

"Nee? Tabikide hayır! Bana dokunamazsın!"

"Sana dokunmayacağım. Sadece vücudunan bakacağım."

"Sen tamda adına yakışır gibi davranıyosun SAPIK!"

Yataktan sıçrayışıyla gördüğü kabus sona ermişti. İçindeki merak tekrar uyumasını söylerken Efal korkmuştu. Uyuyamazdı ki artık. Yatakta oturur pozisyona gelerek beyninde yankılanan kelimeleri söyledi.

"Soyun!"

"Sen tamda adına yakışır gibi davranıyosun SAPIK!"

Bu sesin sahibi kimdi. Kime söylüyordu bunları. Başını sıvazlayarak yan tarafta uyuyan Arafa baktı. Sabah ki atışmaları aklına gelince yüzünde küçük bir tebessüm belirdi.

"Araf"

Sadece yerinden kıbırdamakla yetindi.

"Arafff"

"Hıhh..."

İnat değil miydi Efal uyumuyorsa Arafta uyumayacaktı.

"Araffffffffff"

"Ne? İyimisin? Noldu?"

"Bişey yok nasılsın?"

"Bu mu yani"

"Yani bi bakıma. Şeyy benim uykum kaçtı da. Uyumazsan olmaz mı?"

Araf karşısındaki sinsi bir o kadarda sevimli kıza baktı. Gerçekten dünyanın yedi harikasından biriydi. Gözlerini kapatarak konuştu.