ARAFTA KALAN

13. ADIM ARAF KARAÇAYIR...

Vavvv iki günde iki bölüm kendi çapımda rekorlar kırıyorum alkış banaaa👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻

▫▫▫Bir Önceki Bölüm Kesiti▫▫▫

"Kalk!"

"Hayır"

Burak Efalin kolundan tutup onu çoktan kaldırmıştı.

"Sen bittin"

"Ne yapacaksın Efal hanım saçımımı çekeceksin."

Burak onla dalga geçmeyi çok severdi. Ama Efali sinirlendirmişti. Efal mutfağa girip bardağa su doldurdu hemde koca bir bardağa. Salona girip bir bardak dolusu suyu Burağın üstüne boca ederken Burak neye uğradığını şaşırmıştı. Sinirle ayağa kalkıp Efale baktı. Efalse Burağa o anda Efalin duymak istemediği o nidalar Burağın ağzından döküldü.

"Sen bittin!"

Efal korkuyla kaçarken Burak peşine düşmüştü bile. Efal korkuyla bütün evi turlarken Buraksa Efalin korkmasından zevk alıyordu.

"Abicik affet lütfen."

"Yokkkk ben intikamımı alacağım."

"Abartma ama sende yani. Sanki ne yaptım."

Burak Efali yakalarsa bir şey yapmayacaktı. Amacı sadece biraz korkutmaktı ve Efal şu an çok korkuyordu.

"Tamam hazırım döv."

Efal olduğu yerde dururken Buraksa ona yaklaştı. Vücudunu korku saran Efal ellerini önüne siper etti. O anda Burağın ona sarılmasıyla şoka uğramıştı diğer yandanda dayak yemeyeceği içinde mutluydu.

"Kızım ben seni döver miyim?"

"Bak şimdi duygulandım"

Efalde kollarını Burağa sarıp bir kaç saniye sarıldı.

"Tamam fazla abartma hadi uyuyalım."

Efal kafasını sallayıp merdivenlerden yukarı çıktı. Odasına girerken başının dönmesiyle kapıya yaslandı. Kapıyı kapatıp yere oturdu.

"Tamam bir şey yok."

Kendi kendini avutuyordu. Bir şeyi vardı bunu oda biliyordu. Ama kabullenmek istemiyordu.

Ayağa kalkıp yatağına oturdu. Komidinin üzerindeki suyu içip sakinleşmeye çalıştı. Bir şeyim yok diyerek bir kez daha kandırdı kendini. Ama daha ne kadar kandıracaktı ki.
Yatağa uzanıp gözlerini her zaman ki gibi tavana dikti. Her zaman ki gibi.
Hep bunu yapardı iki ay tam iki aydır bu tavanla çok yakın iki arkadaş olmuşlardı. Bu eve ilk geldiğinde bütün derdini bu tavana anlatmıştı. Bu tavan Efalin tüm dertlerini dinlemişti. Efal her defasında ağladığında onu bir tek bu tavan görmüştü. Kim ağlamamak için acı çekerdi. Efal çekiyordu. O adam için ağlayamazdı. Halbuki o adam için ağlamıyorum diyordu ama onun için ağlıyordu. Tekrar ve tekrar kendini kandırıyordu. Gözünden boynuna dökülen yaşlar aklına tekrar o adamı getirmişti. Gözyaşlarını silip tavana baktı tekrar.