In Between (SC, #4)

Kabanata 44

Kabanata 44

Answer

I ran my fingers through my hair as I saw my big brother fixing the red Spiderman shirt that my little brother is wearing. Squatting in front of Jeremiah, kuya Kit fixed the high collar that have been repulsive to his preference. Jere liked it that way but my big brother refused it. Nakabusangot lamang tuloy siya habang inaayos ni kuya ang damit niya.

"Kuya naman ang astig kaya no'n!" angal ng bunso namin.

"Hay naku, Jeremiah! Ang cool ay dapat maayos ang damit mo."

"Hindi ka lang sunod sa uso!" Jere crossed his little arms as he distanced himself. Wala na rin 'tong nagawa dahil tapos na si kuya at kasalukuyan na siyang nagsasapatos. Si Jeremiah ang kauna-unahang natapos sa amin sa pag-aayos. "Kaya walang nagkakagusto sa'yo, e!"

"Nagsalita ang hindi pinansin ng crush niya at umiyak sa isang sulok," Kit refuted with a devilish smirk.

"MAMA, O! SI KUYANG NANG-AASAR NA NAMAN!" Jeremiah's voice boomed. Napalabas mula sa kwarto nila sina Mama at Papa, ayos na ayos. My mother focused on kuya's. She narrowed her eyes. My brother raised both of his arms like he is not doing anything. "MAMA OH!" He is so close to tears and his lips are quivering.

"Tumigil na nga kayo! Ayusin niyo na ang sarili niyo. Mag-uumpisa na ang lahat hindi pa tayo nakakapunta sa mga lola niyo!" si Mama, pababa ng hagdan kasabay si Papa na inaayos ang buhok.

Napanguso ako at inayos na lamang ang sarili. I heard kuya's and Jere's voice whispering banters to each other. My mother heard it and lashed out a bit. Mabuti na lamang ay may sinabi si Papa tungkol sa pagkain na dadalhin sa bahay ng mga lola.

I stared myself on the mirror. I clad myself with red sleeveless top and black ripped jeans. Si kuya Kit nama'y simple pulang pang-taas at tokong lamang. Si Jeremiah ang paboritong niyang Spiderman tee-shirt at shorts. My mother believes mostly on luck. Sabi sa Facebook post ng isang manghuhula o kaya sa message ng mga kaklase niya dati noong highschool, lucky color ang red kaya dapat suotin namin iyon ngayon bago magbagong taon. Instead of disagreeing, my father told us to obey Mama. Wala namang kaso iyon para sa akin.

Ilang minuto lamang ay umalingawngaw ang boses ni Mama.

"Sa daan ka na lang magsuklay Kit! Mahuhuli na tayo!"

"Ito na nga po, Ma!" si kuya Kit, nagmamadaling nilikom ang pitaka at telepono.

"At ikaw Isabelle, hindi ka pa ba matatapos n'yan?" Biglang lihis ni Mama sa akin habang ako'y kasalukuyang naglalagay ng natural lipgloss. "Dalian niyo! Tayo na lang yatang pamilya ang wala sa bahay ng Nanay at Tatay!"

"Lilibeth, kalahating oras pa bago mag-umpisa," si Papa, kunot-noo.

"Mabuti ng una tayo para mahanda ang kulang."

Even the celebration will start an hour before the New Year, ang gusto ni Mama dalawang oras kaming nauna sa nararapat na oras. O kung anong gusto niya. I breathed a sigh and grabbed my phone on the sofa. Tinignan 'ko muli ang sarili sa salamin bago sumunod kina Mama na nasa labas na ng bahay. Kinuha 'ko ang bibingkang pinaluto niya sa kasamahan sa trabaho para ihanda mamaya. I switched off the lights and locked the door. Kinuha ni kuya Kit ang dala 'ko nang gawin 'ko iyon.

Nauna na sina Mama at Papa sa paglalakad. Si Mama mahigpit ang hawak sa bunson namin sa gilid ng daan. Pasunod naman kami ni kuya at nasa likod lamang nila. The cold winds nipped my skin. I rubbed my shoulders because of the chilling feeling. I rubbed my palms as we crossed the road. My brother is currently typing on his phone while he crossed the road. I rolled my eyes and said nothing. I don't want to ruin his good mood nor mine, too. Ginabayan 'ko na lang hanggang sa nakatawid na kami. Mabuti'y walang dumaan na mga sasakyan o worst, hindi napatingin sa likod sina Mama at Papa.