CAPITULO CINCO

30 2 0
                                    


"Alejandro Zaragoza?" pa-question kong basa sa files na nasa kamay ko na kaagad namang hinablot ni Steffen sa kamay ko. Napatingin ako kay Steffen na kunot ang noo at nagtataka sa kanyang naging reaksiyon ng banggitin ko ang pangalang iyon. Ano ba ang meron sa pangalang iyon?

"Why?" nagtataka kong tanong kay Steffen at humawak sa swivel chair na inuupuan nito habang ako naman ay nakatayo lang sa kanyang tabi na naghihintay ng kasagutan.

"I don't why he sends me a proposal." sagot sa akin ni Steffen na tila hindi niya alam kong ano ang kanyang isasagot sa katanungan ko sa kanya. "And only his secretary send this with that woman I don't know. Basta nakipagnegotiate lang sila sa akin one day dahil gusto daw ni Alejandro Zaragoza makipartner sa akin." mahabang eksplika ni Steffen sa akin. Hindi ko naman sinasabi na apektado pa ako sa kanyang but I felt unknown feelings ng makita ko at mabasa ang pangalang nito. I know may binabalak naman ito if he knows na ako at si Steffen at alam niya kong paano at kanina siya kakapit para Lang makapaghiganti sa akin. I don't plays he wants but maybe I can play him without extra feelings.

'What kind of feelings will be is that, Analia? Oh, common.' I said to myself silently.

"But, how he knows?" tanong ko kay Steffen. Paano ba nalaman nito na magpapatayo si Steffen ng condo dito sa Manila? Maybe someone who know him lalo na't may construction firm si Alejandro syempre kailangan niyang mag-abang sa mga taong gusto magpa-bid.

"Steffen honey, please be careful. Hindi natin alam kong ano ang tumatakbo sa utak ng taong yan. I know Alejandro but now I don't how cruel he is. Hindi ko masasabi yan dahil five years akong nawala dito sa bansa." wika ko kay Steffen at saka niyakap siya mula sa likuran.

Simula ng umalis ako sa poder ni Alejandro hindi ko na inisip pang bumalik doon it's because after that day I forgot everything about him. Na-depress ako at nawala ng kaunti sa katinuan hanggang sa isang araw bigla ko nalang siyang nakalimutan at akala ko forever na but no dahil a year ago I remember everything, every detail about him at mabuti nalang nandiyan na sa akin si Lian at si Steffen hindi nila ako pinabayaan lalo na si papa Santino. They never leave us until now kami pa rin ang magkasama at sana hanggang sa huli kami parin ang laman ng iisang bahay at masaya.

"Nagpa-advertise kasi ako Kaya siguro ganon. And maybe some of my friends that I don't know which is his friends." saad ni Steffen at niyakap ang aking kamay na nakayakp sa kanya.

"Maybe." nasabi ko na lang dahil ayoko rin namang mag-isip pa ng kong anu-ano pa.

"Steffen, let's go home na, please. I need to rest ang hirap kayang magbiyahe ng 17 hours with that some of minutes that make me irritated plus the traffic na hindi matapos tapos para lang makita ka." paglalambing ko Kay Steffen at kinagatkagat ang kanyang teynga mula sa likuran na siya namang pilit inilalayo sa akin ang kanyang teynga.

"Stop it, Anna. I can't concentrate to this." reklamo niya sa akin at tinakpan ang kanyang teynga ng kanyang kamay. "I need to finish this one first before we go home." anito pa habang ang kaliwang kamay nito ang siyang ginamit para takpan ang kanyang kanang teynga habang ang kanang kamay nito ay bumalik sa pagsusulat. Napangiti ako sa hitsura nito at bumitaw sa pagkayakap ko sa kanya at umupo sa upuan na nasa harapan ng mesa nito.

"Good choice." mayamaya narinig kong wika sa akin ni Steffen na habang nakatingin sa akin saka ngumiti. "It's better you are there and watching me doing for this kaysa naman sa guluhin mo ako. If you are not busy just take a look some of my papers that I need to check. I want to check your expertise about business." nagbibirong wika sa akin ni Steffen habang malapad ang ngiting nasa labi nito at ako naman na ayaw magpatalo I look at him with confidence before I speak.

"Try me your Majesty." sagot ko sa kanya sabay bow ng kaunti at inilahad ko ang aking palad kay Steffen na siya namang ikinahinto nito mula sa kanyang pagsusulat at tinignan ako habang naiiling.

"This is the reason why I miss you so much." wika sa akin ni Steffen saka iniligpit ang kanyang ginagawa at inilagay sa isang black long folder kasama ng sa iba pa at tumayo na.

"What happened?" nagtataka kong tanong sa kanya habang palipat lipat akong nakatingin sa mukha nito at sa mga iniligpit nitong papers.

"I don't need to finish this today because I have so much things to do, with you." ani niya sa akin at may kasama pang kindat. Kakaibang ka-abnormal-an na naman ang umiikot sa utak ng lalaking ito. Alam ko yan.

"Ohmaygad. I know what you're thinking, Steffy." nae-excite kong wika kay Steffen na agad namang nagpabago sa facial expression niya. I know why. Because I called him Steffy. Steffen hates me when I call him baby and Steffy. And there's the reason why. One, that's because he's not a baby anymore and he hates it because the girl who betrayed him call him baby. That girl is a gold digger who wants his money not his heart. Lagi lang nasa sugalan ang babaeng yon at si Steffen ang tagabayad ng mga utang nitong kong anu-ano at kong kaninong tao. Second, when I call him Steffy. This name that I use to call him is yours truly does because Steffy  name is so cute at gusto kong magkaanak ng babae at para maipapangalan ko sa anak ko ang Steffy. Palagi naming pinagtatalunan ni Steffen iyon at palagi niya akong sinasagot na hindi daw siya babae para tawaging Steffy. And he is a man with beautiful features like Zeus. O diba. Ang yabang niya, ganon talaga basta wala siyang kalaban. Haha.

"Don't mention that name ever again, Anna. You know I hate that name. Tell it again and our dinner will be done." may pananakot nitong wika sa akin.

'Ano ba naman yan parang mapupornada pa ang masarap na pagkain na gusto kong matikman sa ngayon a. Namimiss ko pa naman ang luto nito.
We

"The zipper is close." sabi ko kay Steffen at kunwari zinipper ko ang aking bibig. Tinignan ako no Steffen na tila sinisugurado kong nagsasabi ba ako ng totoo o hindi at ng mapagtanto nitong hindi ko siya nilokoko kinuha niya ang folder na kanina lang inilapag niya balik sa mesa.

"Let's go." yaya nito sa akin at inakbayan ako palabas ng opisina.

"Sa bahay o sa itaas?" tanong ko sa kanya at ang ibig kong sabihing taas ay ang ginawa niyang bahay ang sa rooftop.

"Sa bahay natin."

"Yes, sir."


     SU VEGANZA (Ongoing)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon