SU VEGANZA (Ongoing)

CAPITULO BIENTE UNO

"Alejandro is dying."

"What did you say, Agatha?" halos paos kong tanong kay Agatha. Did I hear clear? Alejandro is dying?

"I am asking you Agatha. Did you tell me Alejandro is dying? Is that true or you're lying again." wika ko ulit sa kanya ngunit ang anak ng patis na si Agatha ay tinitingnan lang ako at hindi nagsasalita baka pinaglalaruan niya lang ako. Baka gusto niya lang akong linlangin. Baka gusto lang ni Agatha kong apektado pa ba ako kay Alejandro. Baka iniisip nitong mahal ko pa si Alejandro kaya pinaglalaruan niya ako ngayon. Hay naku bahala nga siya sa buhay niya. Anak talaga siya ng patis sa kasinungalingan niya wala na akong masay pang iba dahil ang ebidensiya nasa sinapupunan. Kung totoong hindi si Alejandro ang ama ng pinagbubuntis niya then congrats unti-unti na siyang nagpakatotoo sa sarili niya. Every one of us has the right to correct our mistake. Baka naman isa na siya doon.

"Okay, a lie from you again." ani ko sa kanya saka tumalikod at iniwan siyang parang tanga na nakatingin lang sa akin. "Goodnight Agatha let's forget everything I am happy now." ani ko sa kanya habang naglalakad palayo. "Yes, I am happy now." ani ko sa sarili ko at bumuga nang hangin para pagaanin ang aking loob. Lumiko ako nang kaunti para makarating sa reception kong saan nandoon si Steffen. Napangiti ako ng makita ko si Steffen na nakatingin din sa akin hindi ko akalain na mas nauna pa niya akong makita akala ko pa Naman busy siya sa makipag-usap sa mga negosyante dito hindi pala. No wonder siya nga talaga ang pinsan kong ayaw tumagal sa party.  Bago pa man tuluyang makalapit  sa akin si Steffen ay nakita kong natumba si Alejandro ng mabangga siya ng isang may edad na lalaki nang tumayo ito at ang nakakatawa ay may mga kalalakihang nagsilapitan kay Alejandro na tila takot na takot habang si Alejandro naman ay nasa sahig parin at hindi gumagalaw. Hindi ko alam kong ano ang aking gagawin pero sa panahong ito gusto kong umiyak at aluin so Alejandro kitang-kita ko sa mga mata ng mga tauhan nito ang takot sa nangyari kay Alejandro habang si Alejandro naman ay pinoprotektahan ang kanyang ulo. Nakita ko kanina ang ginawa niyang pagsuporta ng kanyang ulo bago pa man ito natumna sa sahig. At mayamaya lang ay lumabas si Agatha kasunod nito si nanay Mildred na labis ang pag-alala kay Alejandro habang inaalalayan ito. Maraming bisita ang umalo kay Alejandro pati yong matanda habang habag na habag kay Alejandro. Gusto kong lumapit kay Alejandro at aluin ito at yakapin namimiss ko siya. Namimis ko siya pero kailangan kong umiwas ayokong masaktan uli dahil baka hindi ko kakayanin. Mabuti na ang ganito natutunan ko ng lumayo sa kanya kaya panindigan ko na ito kailangan naming magbagong buhay. Buhay na malayo sa sakit at takot, takot na magmahal muli sa kanya dahil sakit lang ang dala niya sa akin. Minsan hindi lang puro puso ang paiiralin mo kundi utak dahil hindi sa lahat ng oras puso ang magdidesisyon dahil sa ngayon mas mabilis na sa tao ang sumugat nang puso kaysa mag-isip. Lumapit ako Kay Steffen at humawak sa kamay niya nang mahigpit dahilan para napatingin siya sa akin alam kong alam niya ang ibig kong sabihin. Mabilis namang nagreact so Steffen at hinalikan ako sa noo saka bumulong.

"He's fine." ani nito sa akin at niyakap ako gamit ang kanyang kaliwang kamay. Tumingin ako sa kanya na may labis na pag-alala. "We need to get out of here, let's go home." yaya sa akin ni Steffen at inalalayan ako palayo doon ngunit bago pa man kami makahakbang palayo ni Steffen naramdaman ko ang isang kamay na humawak sa braso ko nang mahigpit dahilan para mapalingon ako at si Steffen.

"Remember what I tell you earlier Analia do a decision before it's too late." ani sa akin ni Agatha sabay bitaw sa kamay ko bumalik kay Alejandro na nakaupo na ngayon sa isang bakanteng upuan habang nakatingin sa aming dalawa ni Steffen hanggang sa bumaba ang mga mata nito sa kamay ni Steffen na nasa aking beywang habang si Agatha naman ay nagsalita sa microphone at inannounce na tapos na ang party at humingi ito ng pasensiya sa nangyari.

__________

ALEJANDRO'S POV

'The game is over.' ani ko sa sarili ko habang nakatingin kay Analia at Steffen habang lumalayo sa harapan ko nakatingin man sa akin si Anna pero hindi ko nakita sa mga mata nito ang pag-alala sa akin ni hindi ko makita sa kanya na mahal niya pa ako. Ibang-iba na siya sa Anna na kilala ko sabagay sino ba ako para mahalin niya ako lang naman si Alejandro na nanakit sa kanya. Ako lang naman si Alejandro na niloko siya, sinaktan siya. Hindi ako bagay sa kanya sobrang bait niya para sa akin. Sobrang inosente niya kumapara sa akin. Sobrang ganda na nang buhay niya kay Steffen kumpara sa akin malayong malayo na ang dati sa ngayon. Andaming taon na ang nakalipas para manatili ako sa noon ayoko na ring mabuhay sa kahapon at gusto ko nang harapin ang sa ngayon. Kailangan ko yatang magsimba sa Sunday a para mangumpisal. Dahil kailangan ko ng taong making sa mga kasalanan ko at problema ko minsan mas maganda ang mangumpisal kaysa makipag-usap sa kaibigan. Kapag nagshare ka sa kaibigan mo sisisihin kapa pero kapag sa pari ipagdadasal ka. Dati hindi ako nagsisimba pero nang mawala sa akin si Anna araw-araw akong pumupunta sa simbahan at araw-araw humihiling na sana ibalik niya na sa akin ang babaeng pinakamamahal ko ngunit natigil iyon ng may nangyari sa akin four years ago. Mahal na mahal kita Anna pero kailangan ko na talaga yatang pakawalan ka lalo na ngayon, hindi ko alam kong kailan ako mawawala hindi ko alam kong hanggang kailan nalang ako sa mundong ito pero bago pa man nangyari iyon gusto kong humingi ng tawad sa iyo siguro nga hindi lang talaga tayo para sa isa't-isa talaga sigurong nakatadhana ka sa iba. Talaga sigurong walang ako at ikaw, walang Anna at Alejandro. Siguro tinadhana lang tayong magtagpo at masaktan pero hindi tayo itinadhana para magkatuluyan. Wala akong masabi tungkol sa iyo Anna it's because you're the perfect wife of all I am just the bad man who ruin your fantasy. I am not good for you kaya bagay lang sa akin ito. Siguro nakatadhana akong walang kasiyahan sa buhay kaya siguro sinaktan kita dahil wala akong kuwenta. Anna, hiling ko lang na maging masaya ka. Gusto kong bumalik ka sa buhay ko pero alam kong hindi ka sasaya sa akin dahil alam ko na kapag makita mo ako mga kasalanan ko lang ang marecognize mo. Gusto kong bumitaw hindi dahil hindi kita mahal binitiwan kita dahil hindi na ako tatagal.

"I love you." bulong ko habang nakatingin kay Analia ng makalabas na ito ng pinto at tuluyan nang nawala sa paningin ko.

"Tell her." wika sa akin ni Agatha na pumukaw sa akin.

"Tell her what?" tanong ko naman kay Agatha habang si nanay Mildred ay tumatawag kay Dr. Yang.

"Sabihin mo sa kanya lahat-lahat baka kasi hindi ko mapigil ang sarili ko dahil sa awa ko sayo at ako na ang magsasabi sa kanya Ale."

"Don't Agatha.-maotiradad kong wika kay Agatha.-too late for that hayaan mi nalang siyang maging masaya dahil sobra, sobra na ang nagawa ko sa kanya."

"I'm sorry Ale. This is my fault kaya sana huwag kang magalit sa akin kapag ako na mismo ang makiusap sa babaeng yon."

"Agatha, I'm dying at ayoko ng dumagdag pa sa problema niya magiging problema lang ako sa kanya kaya please let's cut this conversation."

"I can't trust myself Alejandro."

_____

Due to my busy days I need to end this story soon kaya sa mga nag-aantay nang ending diyan malapit huwag kayong mag-alala. Salamat.🙂