SU VEGANZA (Ongoing)

CAPITULO DESINUEVE

Hindi ko alam kong ano ang aking gagawin dahil sa sinabi ni sa akin Alejandro sa akin kanina he wants me back. Paano ano? Tapos na ako sa kanya, tapos na niya akong saktan. Tapos na nila akong saktan ni Agatha at malaya na sila. Pero ang Sabi kanina sa akin ni Alejandro that Agatha is engaged. Engaged who? Baka naman sa kanya at nagsisinungaling na naman siya sa akin ang akala niya siguro ng Alejandro na yon ay maniwala ako sa kanya. Well sorry nalang siya dahil hindi na ako katulad ng dati na tanga sa kanya. We'll katulad parin ng dati, ng dati Analia. Katulad ka parin ng dati may nagbago man  alam kong kaunti lang. Ako parin si Analia ang palaging nasasaktan at sinasaktan ni Alejandro pero ang pinagkaiba lang ay kaya ko ngakipagsabayan sa kanila at hindi na madaling maloko. Hindi ko inaasahan na babalik ang dati. Ang dating nandito ako sa bahay na ito now I remember kong bakit familiar sa akin ang bahay na ito. And now I can't control myself to not cry mabuti nalang at wala ako sa tabi Steffen dahil nandito ako ngayon sa kong saan malayo sa mga tao. Tahimik lang akong nakaupo sa isang upuan dito sa kusina habang pilit nilalabanan ang mga alaalang pilit nagsilabasan sa aking isip na matagal ng nakabaon. Ngayon masasabi ko ng magaling na ako. Magaling na ako at wala na akong sakit. I have selective amnesia nangyari ito ng lumayas ako sa bahay na ito hindi sumipot si Daniel sa usapan namin. Hindi niya ako naitakas bagkus ako ang nagtakas sa aking sarili ng gabing iyon. Ang gabing iyon ang nagpalimot sa akin. Nabangga ako ng isang kotse noon and ang taong yon ay, si Steffen. Tatlong buwan akong nakaratay sa Hospital at pagkagising ko ay hindi ko na maaalala ang ibang nangyari sa akin. Dinala ako ni Steffen sa Spain as his wife at ang hindi ko alam noon ng nasa Spain na kami ni Steffen ay masaya na kaming naninirahan doon ngunit hindi ko maikaila sa sarili ko ang kalungkutan na hindi ko alam kong bakit ako nalukungkot kong bakit ako nakaramdam ng ganon. Hanggang sa isang araw ay nagising nalang akong may dalawang taong anak. Si Lian. Hindi ko alam kong anong  nangyari sa akin pero nagising ako sa isang hospital sa Spain at ng tanungin ko si Steffen at ang papa nito ay nahulog daw ako sa hagdan. Ang naalala ko lang noon ay natulog ako ng gabing iyon at napanaginipan ko ang isang babae na hinahabol ang isang lalaki masaya silang sila habang ako ay umiiyak sa gilid dahil sa hindi ko na kaya ang nakikita ko kaya ako tumakbo palabas ngunit hindi ko naman alam na bumangon pala ako sa kama at lumabas dahilan para mahulog ako ng hagdan. Marami akong tanong nong nagising ako halos hindi ako makapaniwala na Isa na akong ina na may dalawang taon na akong anak. Umiyak pa nga si Lian ng tinatanong ko siya ng tinatanong kong totoo bang anak ko siya at dahil na din sa inis sa akin ni Steffen pinakita niya sa akin ang video, video kong saan ako nakahiga at may mga tubong nakakabit habang may tatlong taong nakatayo na nakascrub suit habang may kulay green na tilang nakatakip sa akin at may butas sa bandang tiyan kong maumbok at napasigaw pa ako ng no ng makita kong ginilit ng isang babaeng nakascrub suit ng puti ang aking tiyan. Dahil sa takot ko ay hindi ko na tinignan pa ng videong iyon at simula non naniwala na ako sa kanila. At alam naman natin na pinsan ko si Steffen at protective siya sa akin kaya Alam kong naiinis siya sa akin dahil nakipagbulongan ako kay Alejandro at alam ng lahat na asawa ko siya at hindi ang Alejandro-ng yon. Tatayo na sana ako ng bigla nalang may tumawag sa akin.

"Anna?"

Mabilis akong tumingin sa direksiyon ng babae at ganon nalang ang reaksiyon nito ng makita ako.  Si nanay Mildred. Siya ang kasama at kakampi ko noon at namimiss ko na siya sobra. Nakita ko ang mabilis nitong paglapit sa akin kaya mabilis din akong tumayo para masalubong ang yakap nito.

"Miss na miss na kita anak." wika sa akin ng matanda habang humahagolgol.

"I miss you too nanay. Kamusta ka na?"

"Okay lang ako anak alam mo yon. Ikaw kamusta? Matagal kitang hindi nakita hindi ka rin nagpaalam sa akin noong alam mo na." ani nito na tinutukoy ang pag-alis ko sa bahay na ito.

"Okay lang ako nanay. At pasensiya kana kong hindi ako nagpaalam sayo hindi ko na kasi kaya ang gaming sitwasyon kaya nagpasya nalang akong takbuhan ang lahat." ani ko sa kanya at nakita ko ang pagbago ng mukha nito.

"Hindi mo alam kong ano ang nangyari pag-alis mo sa bahay na to Anna pero Sana bumalik kana dito bago pa mahuli ang lahat." si nanay Mildred.

"Bakit nanay? Ano ang ibig mong sabihin sa bago pa mahuli ang lahat?" nagtataka kong tanong kay nanay Mildred.

"May sinabi ba akong ganon?" wika nitong may pagbabago ang boses at nag-iwas ng tingin sa akin at dahil sa ayokong pag-usapan ang nakaraan minabuti ko din na huwag ng tanongin si nanay. Umupo kami sa upuan at nagkuwentuhan. Kinuwento ko sa kanya kong gaano kaganda ang Spain at Kong gaano ako kasaya doon hanggang sa hindi ko napigilan ang aking bibig at nabanggit ko si Steffen kay nanay.

"Sino si Steffen Anna boyfriend mo ba siya?" tanong niya sa akin habang blangko ang mukha na nakatingin sa akin iniyuko ko ng bahagya ang aking ulo bago sumagot.

"He's my husband." ani ko Kay Nanay Mildred na hindi makatingin ng diretso. At dahil sa sinabi ko ay napahagolgol ng iyak si nanay. Hindi ko alam kong bakit siya umiiyak hindi ko naman siya sinaktan. Hindi ko naman siya pinagalitan o sinumbatan bakit siya umiyak.

"Nanay bakit po kayo umiyak?" naguguluhan kong tanong sa kanya. "Nanay sorry po kong nasaktan kita talaga pong kasal ako kay Steffen. Umiyak ba kayo dahil sa nagtatampo kayo dahil hindi ko siya pinakilala sa inyo? Huwag kayong mag-alala ipakilala kita sa kanya sigurado matutuwa yon kapag nakilala ka niya maraming beses din Kasi kitang kinuwento sa kanya." mahaba kong wika kay nanay.

"Okay lang ako anak. Matutuwa ako at may lalaking nagmamahal sayo at nag-alalaga pero sana hindi ka nagpakasal sa kanya. Sana balikan mo na si Alejandro alam mo bang gusto ko kayo parin. Gusto ko siya parin ang asawa mo. Kong pwede lang sana ibalik ang nakaraan sana kayo parin sana hindi ka napunta sa kanya. Sana masaya ang lahat ngayon. Bakit ka kasi umalis. Hindi mo man lang hinintay ang pagdating ni Alejandro sana buo pa tayo." wika ni nanay Mildred sa akin sabay punas ng mga luha. Napatahimik ako sa mga sinabi ni nanay Mildred sa akin. Oo nga no ano ang kaya nangyari kong inantay ko si Alejandro. Ano kaya ako ngayon kong nanatili ako sa tabi niya? Siguro napatawad niya ako o kaya bogbog sarado parin ang puso ko sa kanya. Siguro hanggang ngayon tanga parin ako. Siguro hanggang ngayon niloloko niya parin ako. Sa loob ng limang taon na nawala ako baka nga napatawad na niya ako. At teka lang bakit hindi nagalit sa akin si nnay Mildred na nagpakasal ako Kay Steffen may alam ba ito sa lihim ni Alejandro? Alam ba niyang hindi naregister ang kasal namin? Napatingin ako kay Nanay Mildred at hinanap ko sa mukha nito ang kasagutan ngunit wala akong mahanap bagkus kalungkutan ang nakikita ko sa mukha nito kaya naisip kong sabihin sa kanya kong bakit ako nakasal kay Steffen. Alam naman natin na sa bansang ito ay isang beses ka lang dapat magpakasal at kong sakali mang magpakasal ulit dapat annulled ka.

"Nakasal ako kay Steffen dahil hindi pinaregister ni Alejandro ang kasal namin kaya ako nakakuha ng Cenomar." kuwento ko kay Nanay Mildred.

"Alam ko."

________
Note:

This story is Not Edited.

Pasensiya kana kong magulo amg kuwentong to magulo rin Kasi akong kausap e.